διήγημα

Ιστορίες του καφενέ: Στη βροχή

 

Την κοιτούσε με απορία να φορά το παλτό της με αργές κινήσεις.

‹‹Θα βγούμε έξω μαμά;››, την ρώτησε.
‹‹Γι αυτό δεν ντυθήκαμε; Σήμερα που έχει ωραία μέρα θα πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε. Να πάμε και στην κυρία Ιωάννα που μας κάλεσε για φαγητό››
‹‹Εγώ μαμά δεν θέλω να βγούμε έξω. Να κάτσουμε να φάμε στο σπίτι. Ποια είναι η κυρία Ιωάννα; Φίλη σου; Γειτόνισσα;››

Πήρε την τσάντα της αποφασιστικά κι έσπρωξε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί.

‹‹Έλα να φύγουμε γιατί περνά η ώρα κι η μαμά μετά έχει πολλές δουλειές να κάνει.››.

Της άπλωσε το χέρι και την περίμενε να κλειδώσει δυο φορές την πόρτα.

‹‹Να πάμε από τα σκαλιά μαμά γιατί φοβάμαι εκεί μέσα.››

Της χαμογέλασε με κατανόηση και κατεβήκανε τα σκαλοπάτια με προσοχή κι αργές κινήσεις, από τον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας μέχρι την έξοδο. Έξω λίγα σύννεφα είχαν ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους στον ουρανό.

‹‹Κάτσε μια στιγμή να ανέβω να πάρω την ομπρέλα μην πάει για βροχή ο καιρός.››
‹‹Θα ρθω κι εγώ μαμά.››.
‹‹Εσύ θα περιμένεις εδώ στα σκαλιά ένα λεπτό μέχρι να ανέβει η μαμά με το ασανσέρ, εντάξει;››

Δεν περίμενε να πάρει απάντηση. Την έβαλε να κάτσει στο σκαλί κι έφυγε τρέχοντας να πάρει την ομπρέλα από το διαμέρισμα. Μέχρι να κατέβει κάτω στα αυτιά της αντηχούσε η λέξη μαμά. Μαμά.

‹‹Μαμά, μαμά, μαμά…››.
‹‹Εδώ είμαι, να μαι. Σώπα τώρα.››.

Βγήκανε στο δρόμο πιασμένες από το χέρι. Το πάρκο δεν απείχε πολύ από το σπίτι τους. Το καλοκαίρι η διαδρομή ήταν πιο ευχάριστη. Έκαναν μια μικρή στάση πάντα στο φούρνο της γειτονιάς, έπαιρναν δυο κουλούρια και μια πορτοκαλάδα και μετά κατηφόριζαν τον στενό πεζόδρομο πότε χαζεύοντας αριστερά και πότε δεξιά τα ανθισμένα λουλούδια ή τις αδέσποτες γάτες που τέντωναν νωχελικά τα ευλύγιστα άκρα τους.

‹‹Κρυώνω λίγο μαμά. Πάμε πίσω;››, της είπε και της έσφιξε το χέρι.
‹‹Δεν είπαμε να κάνουμε μια βόλτα, να ξεσκάσουμε και λίγο; Όλο μέσα στο σπίτι δεν ήμαστε; Και νομίζω δεν κάνει τόσο κρύο.. κοίτα σαν να φύγαν και τα γκρίζα σύννεφα››, είπε και κοιτάξανε ταυτόχρονα κι οι δυο ψηλά.
‹‹Καλά μαμά, μετά να πάρουμε κι ένα παστέλι;››
‹‹Μετά το φαγητό, εντάξει; Έλα τώρα πάνω στο πεζοδρόμιο γιατί τρέχουν σαν τρελοί στον δρόμο.››

Την τράβηξε απαλά από τον ώμο και συνέχισαν να περπατάνε δίπλα δίπλα. Δεν υπήρχαν πολλοί πεζοί γύρω. Στα αυτοκίνητα οι περισσότεροι που περνούσαν είχαν κλειστά τα παράθυρα. Όταν έφτασαν στην στάση του λεωφορείου ήταν μαζεμένα γύρω στα δέκα άτομα. Πάλι είχε αργήσει να έρθει στην ώρα του.

‹‹Μήπως κουράστηκες από το περπάτημα; Θέλεις να πάρουμε το λεωφορείο;››
‹‹Όχι μαμά, να περπατήσουμε θέλω.››

Κάποιοι περαστικοί στέκονταν και τις κοιτούσαν. Κάποιοι γέλασαν ειρωνικά κι άλλοι την κοίταξαν με οίκτο. Την πήρε από το χέρι και τους προσπέρασαν με αδιαφορία.

‹‹Να πάμε κι από δω μαμά, έχει ωραίες βιτρίνες. Να στρίψουμε εδώ;››, της τράβηξε το μανίκι.

Στρίψανε στο στενό σοκάκι και μετά άρχισε να σκοτεινιάζει.

‹‹Θα βρέξει μαμά. Καλά που πήρες την ομπρέλα.››

Οι ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν κι οι περαστικοί σκορπίσανε βιαστικοί. Δυο φιγούρες περπατούσαν αγκαλιά, αργά, κάτω από μια μωβ ομπρέλα. Η βροχή όλο και δυνάμωνε.

‹‹Φτάσαμε μαμά; Θα βραχούμε. Πεινάω.››
‹‹Όχι ακόμα καλή μου, ησύχασε. Φτάνουμε. Να κοίτα που βγήκαμε. Στο καφενείο του κυρ Μιχάλη. Να πούμε και μια καλησπέρα.››

Την κοιτούσε με απορία.

‹‹Ο κυρ Μιχάλης… Που σε κερνά την βυσσινάδα που σου αρέσει…››
‹‹Καλώς τες , καλώς τες, ελάτε μέσα πριν βραχείτε. Πλημμύρισαν πάλι οι δρόμοι››, ακούστηκε καλοσυνάτα η φωνή του καφετζή.
‹‹Έλα μάνα, πάμε μέσα››,είπε και την κράτησε προστατευτικά από την μέση.‹‹Κάτσε στην καρέκλα εκεί μέχρι να κλείσω εγώ την ομπρέλα μας.››

Ο κυρ Μιχάλης έπιασε από το χέρι την ηλικιωμένη γυναίκα και την έβαλε να κάτσει στο γωνιακό τραπεζάκι.
‹‹Να κεράσω βυσσινάδα να σε γλυκάνω μάτια μου;››

Η ηλικιωμένη γυναίκα κοιτούσε πότε τον καφετζή πότε την γυναίκα με την μωβ ομπρέλα.
‹‹Τι είναι εδώ μαμά;››, ρώτησε κάποια στιγμή.
‹‹Δεν είπαμε καλή μου ότι θα πάμε στην κυρία Ιωάννα που μας κάλεσε για φαγητό; Μέχρι να κοπάσει λίγο η βροχή θα κάτσουμε να πιεις την βυσσινάδα σου στο καφενεδάκι του κυρ Μιχάλη. Σε λίγο θα φύγουμε, ναι;››
‹‹Α…››, έκανε η ηλικιωμένη γυναίκα και κοίταξε με περιέργεια το χώρο γύρω της.

Ο κυρ Μιχάλης πήρε την μωβ ομπρέλα από την γυναίκα που στέκονταν όρθια και την κοίταξε με στοργή.

‹‹Τι τα θες κυρ Μιχάλη… Όταν γερνά ο άνθρωπος καλό είναι να μην γίνεται βάρος… Φέρε μου κι εμένα μια πορτοκαλάδα σε παρακαλώ››, του είπε.

Στα αυτιά της αντηχούσε η φωνή της μάνας της που την περίμενε στο τραπέζι.

‹‹Μαμά έλα .››.
‹‹Έρχομαι μάνα. Έρχομαι.››.

 

 

 

 

Αυτή ήταν η δική μου ιστορία του καφενέ. Νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ότι περιέχει ψήγματα αλήθειας καθώς υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας κι αυτόπτης. Σε διάδρομο νοσοκομείου είχε διαδραματιστεί μπροστά μου  μια ηλικιωμένη γυναίκα να μιλά με την μεσήλικη κόρη της και να την αποκαλεί μαμά… κι η κουβέντα τους εξελισσόταν έτσι. Η μια φώναζε την άλλη μαμά. Θυμάμαι σαν τώρα την κουβέντα τους ακριβώς κι ήξερα ότι κάποτε αυτή η εμπειρία που με συγκλόνισε θα ταν τροφή για την γραφή. Τι άκουσα στα αλήθεια και τι είναι δικό μου αποκύημα δεν έχει σημασία… εξάλλου νομίζω αυτό που υπονοείται είναι πιο δυνατό από το να ειπωθεί.

 

 

Οι αυτοτελείς ιστορίες του καφενέ ήταν μια ιδέα της Μαρίας Κανελλάκη κι η  Αριστέα έχει αναλάβει τον συντονισμό των ιστοριών!! Συμμετέχουν τα εξής ιστολόγια:

Δημήτρης Ασλάνογλου, θα φιλοξενηθεί από την Αριστέα
Αγριμιώ, http://agrimio.wordpress.com/
Έλενα, http://miakalimera.blogspot.gr/ 
Xris Kat, http://neraidodimiourgies37.blogspot.gr/
Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/
Sofia Sofaki, http://happiness-bonheur.blogspot.gr
Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/
Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/
Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
Γλαύκη, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βερίγκα, http://positive-thinking-greece.blogspot.gr
Λεβίνα, http://levina-imagination.blogspot.gr
Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr/
Katerina Koko, http://followkoko.blogspot.gr
Κλαυδία, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Μαριλένα, https://marilenaspotofart.wordpress.com/
Μαρία(me maria),  http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/
Μαρία Έλενα, http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/
Φλώρα, http://texnistories.blogspot.gr/
Πέτρος (Ακυβέρνητος) http://akivernitos.blogspot.gr/
@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr/

 

 

50 σκέψεις σχετικά με το “Ιστορίες του καφενέ: Στη βροχή

  1. Αν εσένα σε συγκλόνισε η ιστορία αυτή Μαριλένα μου, εμένα με γονάτισε. Λίγο πριν το τέλος διαπίστωσα τη σχέση που είχανε, και πάγωσα!… Πολύ δυνατό το μήνυμά της, η διήγησή σου εξαιρετική και για το μόνο που χαίρομαι, είναι πως μέσα απ’ τις ιστορίες του καφενείου, γράφτηκαν και θα γραφούν μικρά αριστουργήματα. Ίσως τελικά σε τέτοιους χώρους, η συναισθηματική μνήμη βγαίνει απ’ το λήθαργο και επαναλειτουργεί.
    Να’σαι καλά Μαριλένα μου και συγχαρητήρια για την υπέροχη ιστορία σου!!!

    Μου αρέσει!

    1. Ήμαστε αποθήκες μνήμης Μαρία μου. Ακόμα κι αν κάτι δεν το θυμόμαστε ή το αποβάλλουμε συνειδητά από το μυαλό πάντα θα ξετρυπώνει μπροστά μας θέλουμε δεν θέλουμε. Ετσι έγινε και με μένα εκείνη την μέρα. Ανάμεικτα συναισθήματα από δυο άγνωστους ανθρώπους κι από δικά μου πονεμένα κατάλοιπα..
      Πια το φροντίζω το αγκάθι μου. Το ξέρω δεν θα ανθίσει ποτέ αλλά με πληγώνει όταν θέλω εγώ όχι αυτό..
      Σε φιλώ γλυκά ταλαντούχο μου πλάσμα με τις υπέροχες ιδέες σου!! Σπουδαίο καθαρτικό ψυχής η γραφή!!

      Μου αρέσει!

  2. Μαρίλενάκι μου τι ιστορία ήταν αυτή!
    Με γονάτισες!
    Πόσο αληθινή!
    Δυστυχώς το έχω ζήσει με την πεθερά μου η οποία είναι στον δικό τη κόσμο και είναι πραγματικά σαν μικρό παιδί!
    Το ότι κάποιοι μπορεί να γελάνε με κάτι τέτοιο απλά με ξεπερνάει!
    Ας είμαστε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους γιατί το έχουν τόσο μα τόσο ανάγκη!
    Πολλά φιλιά την καλησπέρα μου!

    Μου αρέσει!

    1. Το παν είναι να ήμαστε δίπλα σε όσους μας χρειάζονται γι αυτό και το έγραψα αυτό το κείμενο.. Τα είπες όλα Ελενά μου. Εσύ έχεις την πεθερούλα σου, εγώ είχα την γιαγιά μου.. Δυστυχώς πολλά σπίτια το αντιμετωπίζουν.. Αλλά τουλάχιστον η αγάπη κι η φροντίδα βοηθάει κι ανακουφίζει! Το γέλιο καμιά φορά είναι λόγω αμηχανίας ή μη γνώσης. Αυτό το δέχομαι. Της κοροϊδίας και του χλευασμού απεχθάνομαι.. Εκεί ξεσκίζω λαρύγγια.
      Φιλάκια πολλά μάτια μου!

      Μου αρέσει!

  3. Συμπεθερόνι μου………….κλαίω………….. Πολύ συγκλονίστηκα……. Όσο δεν φαντάζεσαι……. Δεν θέλω να ζήσω ποτέ τέτοιες στιγμές, ούτε ως παιδί, ούτε ως γονιός…….. 😦 Φιλιά πολλά κοριτσάκι…

    Μου αρέσει!

  4. Ξέρεις….ενώ η ιστορία σου είναι πραγματικά για να κολλάς στον τοίχο, όταν έφτασα στο σημείο που κατάλαβα τι ήθελες να πεις απλά χαμογέλασα γλυκά γιατί μπορεί εσύ να ήσουν αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού αλλά εμένα είναι η καθημερινότητα μου με την αγαπημένη μου γιαγούλα 🙂
    Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα αλλά και τώρα που έχει πάψει εντελώς να μιλά και δεν μπορεί καν να ανοίξει τα ματάκια της και την βλέπουμε καθημερινά να γίνεται ολοένα και περισσότερο μωρό είναι ακόμη χειρότερο. Από την άλλη σκέφτομαι πως είναι τυχερή γιατί έχει την καλύτερη φορντίδα από εμάς που την λατρεύουμε αλλά ο πόνος είναι πόνος κάθε φορά που την κοιτώ και την χαϊδεύω…
    Συγνώμη αν σε στεναχώρησα αλλά δυστυχώς η ζωή μας τα έχει όλα και το σημαντικό είναι να είμαστε δυνατοί και να έχουμε ανθρώπους μου μας αγαπούν και τους αγαπάμε!

    Φιλιά και Καλό βράδυ Κυριακής!

    Μου αρέσει!

    1. Καλησπέρα Κατερίνα μου γλυκειά! Μην ζητάς συγνώμη.. Φυσικά κι ήμαστε άνθρωποι και ζούμε τις πιο πιθανές κι απίθανες καταστάσεις. Εγώ υπήρξα μπροστά σε αυτό το περιστατικό κι από τη μια είχε αυτή τη πικρή αίσθηση μα από την άλλη την ένιωθα την αγάπη και την φροντίδα της κόρης προς τη μητέρα της και κα΄πως μετρίαζε την πίκρα.
      Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί διυλίζω μέσα μου 16 χρόνια την δική μου εμπειρία με την γιαγιά μου, τη μητέρα της μητέρας μου κι ακόμα είναι πληγή αγιάτρευτη. Να σαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω απόλυτα την καθημερινότητα που περνάς. Να σαι καλά κοπέλα μου κι όσο μπορείς δίπλα στους αγαπημένους σου! 🙂
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σου στέλνω ❤

      Μου αρέσει!

  5. Kαλησπέρα Μαριλένα μου!Μέ συγκλόνισε η ιστορία σου!!Μού θύμισε,,εικόνες καί στιγμές,μέ τήν μανούλα μου,σέ κάποιους παγωμένους διαδρόμους,νοσοκομείων.Αυτόν τόν μήνα,κλείνη 2 χρόνια πού τήν χάσαμε από καρκίνο,καί ακόμα πονάω.Καλό βράδυ.Φιλάκια.

    Μου αρέσει!

  6. Μαριλένα μου όταν κατάλαβα την σχέση των δύο γυναικών συγκλονίστικα. Είναι όντως μέσα από τη ζωή βγαλμένη και συμβαίνει όλο και πιο συχνά στις μέρες μας. Υπέροχη η γραφή σου.
    Φιλάκια και καλή εβδοάδα!

    Μου αρέσει!

  7. Ω, Μαριλένα… τι κείμενο! Συγκλονιστικό, πραγματικά, κι η αλήθεια του πονάει.
    Το διάβασα δυο φορές, γιατί την πρώτη το μυαλό μου δεν ήθελε να δεχτεί αυτό που διάβασαν τα μάτια μου…
    Η αφήγησή σου ήταν εξαιρετική, δυνατή. Υποκλίνομαι!
    Σε φιλώ, καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!

    Μου αρέσει!

    1. Ελλη μου ευχαριστώ πολύ για το τόσο όμορφα λόγια! Σε καταλαβαίνω, πως να το δεχτούμε αυτό το συμβάν? Όσο συχνό κι αν είναι πάντα κλωτσάει και πονάει..
      Να σαι καλά κοπέλα μου και καλή βδομάδα να χεις!
      Σε φιλώ!

      Μου αρέσει!

  8. Έζησα την άνοια τόσο με τον πατέρα μου πριν 14 χρόνια όσο και με τον πεθερό μου τώρα.
    Σήμερα πήρα και μια μικρή γεύση μάνας με άνοια και κόρης στο ρόλο της μάνας, μετά από μια επίσκεψή μου σε νοσοκομείο.
    Με άγγιξε η ιστορία σου.

    Μου αρέσει!

    1. Το έχεις ζήσει κι εσύ στο πετσί σου Φλώρα μου… Και πόσα σπίτια ζούνε αυτόν το βραχνά.. Τουλάχιστον αν υπάρχει αγάπη και φροντίδα έχει ποιότητα η ζωή τους!
      Να σαι καλά Φλώρα μου! Φιλιά πολλά και καλή βδομάδα σου εύχομαι

      Μου αρέσει!

    1. Έχεις δίκιο Μαρία μου… Κι είναι τόσο σκληρό να είσαι ασθενής και μόνος ή να σε κακομεταχειρίζονται στην ασθένεια.. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ζουν με αξιοπρέπεια!!
      Σε φιλώ γλυκά! Καλή βδομάδα να έχεις κοπέλα μου.

      Μου αρέσει!

  9. Με πόνεσε η καρδιά μου όταν το διάβασα… Στην αρχή σκέφτηκα οτι ήταν ενα παιδί με ειδικές ανάγκες αλλά τελικά ήταν ενήλικας με ανάγκες παιδιού… και ένιωσα πραγματικά να γίνομαι χίλια κομμάτια…
    Πολύ ωραίο, μπράβο σου…

    Μου αρέσει!

    1. Καλημέρα Δέσποινά μου και καλώς όρισες εδώ. Λυπάμαι που σου άφησε μια στενάχωρη γεύση η επίσκεψη… Ηθελα να περιγράψω αυτό που λες, ότι τελικά η συμπεριφορά ενός ατόμου με άνοια είναι σαν ενός μικρού παιδιού..
      Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου και τα καλά σου λόγια! Καλή βδομάδα να χεις, πολλά φιλιά!

      Μου αρέσει!

  10. Δεν έχω λόγια. Στην αρχή νόμιζα ότι ίσως η κόρη ήταν αυτιστική, ή με νοητική υστέρηση. Είχα καταλάβει ότι ήταν μεγάλη. Αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ. Μετά πάγωσα!
    Πόσο αληθινή και η δική σου ιστορία!
    Τελικά ο καφενές μας και οι ιστορίες μας οδήγησε να δώσουμε κάτι περισσότερο κι από αυτό που μπορούσαμε ή περιμέναμε! Ήταν η πιο ωραία ιδέα ever!
    Μπράβο Μαρλέν μου!
    Σε φιλώ γλυκά… το μπουκλί σου 😉

    Μου αρέσει!

    1. Αριστάκι μου ζωντανός παλμός το καφενεδάκι μας!! Σφύζει από ανθρώπους που θα μπορούσαν να περπατάνε δίπλα μας ανά πάσα στιγμή στο δρόμο! Εκπληκτική ιδέα της Μαρίας μας και μοναδικές όλες οι ιστορίες που ξετυλίγει ο καθένας μας γράφοντας!!
      Φιλάκια πολλά πολλά μάτια μου και καλή βδομάδα να χεις!!!

      Μου αρέσει!

  11. Μαριλενα μου συγχαρητηρια!
    Ειλικρινα μεχρι το τελος δεν ειχα καταλαβει τι ακριβως γινοταν. Ηταν σα να εβρισκα την σχεση τους και μετα να την εχανα.
    Τι να πω!
    Εισαι υπεροχη το ξερεις;
    Ο τροπος που γραφεις προσωπικα με αγγιζει καθε φορα και με κανει να εισπραττω πολλα και βαθια συναισθηματα!
    Ευχαριστω για οσα με κανεις να εισπραττω απο εσενα!
    Μου αρεσε επισης που μας ειπες στο τελος πως εμπνευστηκες την ιστορια αυτη.
    Να εχεις μια ομορφη εβδομαδα!
    Φιλακια πολλα!

    Μου αρέσει!

    1. Κική μου τα λόγια σου είναι ζάχαρη! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ ειλικρινά! Με είχε αιχμαλωτίσει η σκηνή αυτή και συνήθως δεν είμαι καθόλου παρατηρητική. Αλλά μες στο νοσοκομείο ήταν αντιπερισπασμός το να παρακολουθώ άλλους και τον χρειαζόμουν χωρίς να γίνω αδιάκριτη…
      Να σαι καλά εκφρασούλα μου! Καλή βδομάδα σου εύχομαι! Φιλάκια!

      Μου αρέσει!

  12. Μαριλένα μου όσο και αν πονάει, άλλο τόσο ανθρώπινα τρυφερή και συγκλονιστικά αληθινή είναι η ιστορία του καφενέ σου. σ’ αυτά τα αθώα του μυαλού πλάσματα μόνο αγάπη και φροντίδα οφείλουμε να δίνουμε και συ μας το υπενθύμισες με τον καλύτερο τρόπο.
    να είσαι καλά, σε φιλώ και σου εύχομαι μια καλή εβδομάδα να έχεις!

    Μου αρέσει!

    1. Βίκυ μου καλησπέρα και καλώς όρισες! Με τιμά η παρουσία σου και το τρυφερό σου σχόλιο!
      Το χα κι εγώ μέσα μου ανάγκη να πω ότι είναι απαραίτητα κι η φροντίδα κι ο σεβασμός στους ηλικιωμένους μας (κι όχι μόνο) που ασθενούν! Σε ευχαριστώ πολύ! Να χεις μια όμορφη βδομάδα! Φιλάκια πολλά!

      Μου αρέσει!

  13. Τι διαμαντάκια που αρχίζουν να ξεφυτρώνουν και να μαζεύονται υπό τη σκέπη αυτής της υπέροχης ιδέας. Μαριλένα μου, την πήρες και την ξέσκισες αυτή την ιδέα. Πραγματικά, δεν έχω λόγια. Είναι συγκλονιστικό όλο αυτό που διάβασα. Μεγάλο κρίμα αυτοί οι συνάνθρωποι που χάνονται πριν χαθούν -κι ανυπολόγιστος ο πόνος των αγαπημένων τους. Τουλάχιστον, μέσα στο δράμα τους να έχουν κοντά τους ανθρώπους που τους αγαπούν και τους νοιάζονται, και να μην καταλήγουν παρατημένοι σε γηροκομεία.

    Τα σέβη μου & τα φιλιά μου, γλυκό μου!!!

    Μου αρέσει!

    1. Χαριτωμένο μου τρυφερούδι!! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια σου!
      Ετσι είναι , ακόμα κι αν τύχει αυτή η λαίλαπα , η αγάπη κι η φροντίδα είναι σημαντικά για τους ανθρώπους. Να ξέρουν ότι τους νοιάζονται οι δικοί τους άνθρωποι!!
      Καραμελωμένο μου γλυφιτζουράκι καλή βδομάδα να χεις!! Φιλάκια ολόγλυκα και ζαχαρένια!

      Μου αρέσει!

  14. Οσο διαβαζα νομιζα πως θα ηταν ισως καποιο παιδι με ειδικες αναγκες η ενα μικρο κοριτσακι! Οταν αντιληφθηκα την αλληγορια, συγκινηθηκα πολυ! Η μανα γινεται παιδι και το παιδι μανα! Μακαρι ολοι οι ηλικωμενοι να εχουν τετοια παιδια να τους προσεχουν! Μακαρι..
    Καλημερα!

    Μου αρέσει!

  15. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις Μαριλενα μου. Εγώ θαυμάζω τους ανθρώπους που φροντίζουν ατομα σε αυτη την κατασταση, γιατι θέλει πολύ ψυχική δύναμη από τη μεριά τους για να αντεπεξέλθει σε αυτή την κατάσταση.

    Μου αρέσει!

    1. Πάμπολλες Κατερινάκι μου.. Ο τρόπος ζωής, οι ασθένειες, η κληρονομικότητα όλα τείνουν να συμβάλλουν ώστε να υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. . Έχεις δίκιο που τονίζεις την ψυχική δύναμη που χρειάζεται αυτός που φροντίζει τον ασθενή.. Γιατί σίγουρα θα υπάρξουν και στιγμές που θα λυγίσει, άνθρωποι ήμαστε, αλλά η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη!! Βενζίνη για φτου κι από την αρχή!!
      Καλή βδομάδα να χεις Κατερίνα μου! Φιλάκια πολλά!!

      Μου αρέσει!

  16. Συγκλονίστηκα Μαριλένα μου…
    Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου…
    Το κείμενό σου… διαμάντι!
    Σε φιλώ γλυκιά μου…
    **Αννιώ**
    υγ.»΄Ενας από τους φόβους μου, να μη χάσω τη μνήμη και τα λογικά μου…»

    Μου αρέσει!

    1. Καλή μου Αννιώ λυπάμαι που σας στεναχώρησα.. Δεν είχα αυτήν την πρόθεση αλλά ήθελα να τονίσω την σημασία της αγάπης προς τους ασθενείς μας!
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Νομίζω είναι κοινός μας φόβος ο φόβος σου. Για πολλούς ανθρώπους… Αχ…
      Να χεις μια όμορφη βδομάδα ματάκια μου! Φιλί κι αγκαλιά τεράστια!!!

      Μου αρέσει!

  17. Mαριλένα μου,
    η ιστορία σου είναι συγκλονιστική! Δύσκολες καταστάσεις παρουσιάζεις, καταστάσεις που απαιτούν δύναμη ψυχής!
    Πριν διαβάσω το κείμενό σου, είχα δει την εικόνα.. πιο ταιριαστή εικόνα δεν θα μπορούσες να βρεις!
    Φιλάκια και να είσαι καλά!

    Μου αρέσει!

  18. Πραγματικά νευρίασα με τους περαστικούς…ειδικά με εκείνους που γέλασαν ειρωνικά…
    Πάντα με ξάφνιαζε και θα συνεχίζει να με ξαφνιάζει η αναισθησία πολλών…κάποιοι νομίζουν πως θα είναι για πάντα υγιείς ή πως δε θα γεράσουν ποτέ και αν γεράσουν θα είναι όμορφοι και κοτσονάτοι…
    Δεν ξέρω γιατί κάποιοι νομίζουν πως το κακό θα χτυπάει πάντα τους άλλους, αλλά με νευριάζει η στάση τους πραγματικά!
    Η ιστορία σου είναι συγκλονιστική και παρόλο που στο σημείο με τους περαστικούς άρχιζα να υποψιάζομαι πως δεν είναι μια βόλτα με ένα νήπιο όπως όλα έδειχναν, τίποτα δεν με προετοίμασε για την ταυτότητα του δεύτερου προσώπου κι ας έχω ακούσει ανάλογη περίπτωση….
    Μπράβο Μαριλένα μου για την υπέροχη ιστορία…φιλιά πολλά!

    Μου αρέσει!

    1. Καλημέρα τρυφερό μου Μαράκι!! Σε καταλαβαίνω γιατί πολλές φορές έχω δει τέτοια περιστατικά και στεναχωριέμαι και θυμώνω με την άγνοια.. Δεν θέλω να πιστεύω ότι γίνεται από κακία αλλά από αμηχανία.. Εστω κι από αλαζονεία θα το δεχτώ αλλά έως ένα σημείο.. Δεν κατηγορώ κάποιον που το μυαλό του φτάνει μέχρις εκεί γιατί γι αυτό είναι άξιος αλλά μην προκαλέσει την ανοχή μου στην βλακεία του.. Μετά γίνομαι σκύλα..
      Σε ευχαριστώ γλυεκιά μου για το σχόλιό σου και χαίρομαι πολύ με το πόσο ευαισθητοποιήμενοι άνθρωποι υπάρχουν!
      Μάκια πολλά πολλά! 🙂

      Μου αρέσει!

  19. Μαριλένα μου τώρα διάβασα την ιστορία σου και είναι η όμορφη γλυκιά ιστορία της ζωής που μπράβο στην ευαισθησία σου να το σκεφτείς και να το γράψεις..
    Σε φιλώ με τρυφερή αγάπη

    Μου αρέσει!

  20. Μαριλένα μου με ζόρικο θέμα καταπιάστηκες, το διαχειρίστηκες όμως με τόσο σεβασμό, τρυφερότητα και λεπτότητα που πραγματικά έστρεψες το ενδιαφέρον και τη σκέψη στις ανθρώπινες ιστορίες που συμβαίνουνε γύρω μας καθημερινά και που ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να τις αντιμετωμίσουμε κι εμείς…….τελικά οι καταθέσεις ψυχής σ΄αυτόν τον καφενέ είναι πολύτιμες, συγκλονιστικές, υπέροχες ….!!! Σε φιλώ

    Μου αρέσει!

    1. Να σαι καλά Κλαύδιά μου!! Με τιμούν τόσο πολύ τα λόγια σου!! Εχεις δίκιο που λες ότι είναι συχνό φαινόμενο κι όντως πόσα σπίτια δεν αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις… Εχω ζήσει την γιαγιά μου με αυτό, πολύς πόνος..
      Αγάπη και σεβασμό στο έπακρο για τους ασθενείς μας!!! Όσο μπορούμε!!
      Το καφενεδάκι μας όντως γέμισε ανθρωπιά κι ευαισθησία από όλους μας τους φίλους!!
      Να χεις ένα όμορφο και κατανυκτικό Πάσχα καλή μου παρέα με αγαπημένους!!
      Φιλάκια πολλά!

      Μου αρέσει!

  21. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Τώρα τη διάβασα την γλυκιά ιστορία σου! Και η μαμά της πεθεράς μου μαμά τη φώναζε την κόρη της. Την απέδωσες τέλεια την ιστορία, μέχρι το τέλος δεν κατάλαβα ότι μιλάς για ηλικιωμένη κυρία, αλλά οι περαστικοί γιατί τους κοιτούσαν περίεργα;

    Μου αρέσει!

    1. Χριστίνα μου σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια! Ήμασταν στο νοσοκομείο πρόπερσυ κι είδα μια ηλικιωμένη κυρία στο κρεβάτι της να μιλά έτσι στην κόρη της.. Φωνάζοντας την συνέχεια μαμά. Γλυκίτατη κυρία. Όσοι κάθονταν γύρω γύρω στις καρέκλες κοιτούσαν περίεργα. Κανονικά δεν σου κάνει εντύπωση, βλέπεις ότι η γυναίκα έχει άνοια ή αλτσχάιμερ. Το καταλαβαίνεις. Αλλά οι περισσότεροι γελούσαν (μάλλον από αμηχανία) και σούφρωναν το πηγούνι, δήθεν ότι η γυναίκα ενοχλεί με την συμπεριφορά της.. Μου έκανε άσχημη εντύπωση που δεν έδειξαν την απαραίτητη κατανόηση. Γι αυτό το κράτησα κι αυτό στην ιστορία του καφενέ. Οτι δηλαδή υπήρξαν περαστικοί με χλευαστική συμπεριφορά. Κι όμως υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι.. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι!! 🙂 Σε φιλώ Χριστίνα μου!

      Μου αρέσει!

Σχολιάστε