Το ταξίδι ενός φλυτζανιού

(Αυλαία…) Κι αν ακίνητος χορεύω; Ποιος να ισχυριστεί το αντίθετο; Εντονη κίνηση, εύελικτη, σκοτεινή. Τεντώνομαι ψηλά, ξεμακραίνω μια στάλα και σε λίγο ξαναγυρίζω μπροστά σου με μια στροφή. Χορεύω σε κύκλους, μπροστά από το φως, πίσω από την σκιά. Ακουμπώ απαλά στο πάτωμα, δεν θα φτάσω στο ταβάνι, το ξέρω, μα μαζί με εμένα στροβιλίζονται κι άλλοι στον χώρο και δεν είμαι μόνος μου. Ενώνομαι μαζί τους. Στην αρχή σε δυάδες, μετά σε τριάδες ώσπου να καταλήξω μόνος. Χορεύω πάντα ρυθμικά κι ανάλαφρα. Αυτοσχεδιάζω φιγούρες ακίνητος, στο λευκό ημίφως. Δεν ακούω την μουσική αλλά πάλλομαι στους ρυθμούς της σιωπής της. Αύριο θα χορέψω τανγκό, βαλς. Σήμερα είμαι χορευτής μπαλέτου. Χορεύω διαγώνια, χορεύω σε κύκλους, ακίνητος. Είμαι σκιά που γλείφει λαίμαργα το πάτωμα, να ξεφύγει από το είναι της. Αφήνομαι στα αόρατα μόρια του φωτός, στην ζεστή τους δίνη, γυμνός να αναγεννηθώ από του ονείρου την φαντασία.. Λίγα ίχνη σκόνης θα συντροφεύουν τον μεθυστικό χορό μου, θα ορμούν αθόρυβα στα αιώνια βήματά μου. Οπως θα ξεγλιστρώ μακρυά, σε πρωτόγνωρα μονοπάτια, σβήσε το φως, άναψε το φως, εκεί πέρα πάντα θα μαι. (Υπόκλιση…)

The tea cup ballet, photo by Olive Cotton, 1935

 

 

Το 1935, η Αυστραλέζα φωτογράφος Olive Cotton, ένθερμη οπαδός του μοντερνισμού, θα αιχμαλωτίσει στα δίχτυα του χρόνου ίσως την πιο αναγνωρισμένη φωτογραφία της ονόματι The tea cup ballet.

Η φωτογραφία, που απεικονίζει έξι φλυτζάνια του τσαγιού με τα πιατάκια τους, με το παιχνίδισμα που κάνει ο φακός της φωτογράφου με το φως και τις σκιές, δημιουργεί την ψευδαίσθηση κινήσεων που υποδηλώνουν χορευτές μπαλέτου.

Η Olive Cotton είχε αγοράσει αυτό το οικονομικό σετ φλυτζανιών, θέλοντας να αντικαταστήσει τις παλιές κούπες που είχε στο στούντιό της. Παρατήρησε όμως ότι οι λαβές τους ήταν έντονα γωνιώδεις με αποτέλεσμα να φέρει συνειρμικά στο μυαλό της την γωνιώδη στάση που παίρνουν τα χέρια μας όταν τα ακουμπάμε στα ισχύα. Αυτή η σκέψη ήταν αρκετή να εμπνευστεί και να δημιουργήσει μια φωτογραφία με θέμα τον χορό.

Η ίδια αναφέρει ότι χρειάστηκε πολλές φορές να μετακινήσει τα φλυτζάνια με τα πιατάκια τους έτσι ώστε να πετύχει όπως ακριβώς επιθυμούσε το παιχνίδισμα με το φως κι αυτό γιατί αρχικά ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρει να αποτυπώσει την ψευδαίσθηση της κίνησης και του χορού. Ωσπου όταν χρησιμοποίησε κατάλληλα έναν προβολέα, οι σκιές που σχηματίστηκαν της έδωσαν την λύση που ζητούσε.
Η αφηρηματική μαεστρία της χρήσης του φωτός και των σκιών καθώς κι ο τρόπος που είναι τοποθετημένα τα φλυτζάνια με τα πιατάκια τους, επιτρέπουν στην φαντασία του θεατή να πυροδοτηθεί και να ενισχύσει τον παραλληλισμό των φλυτζανιών με θίασο χορευτών μπαλέτου.

Διαδικτυογραφία:

https://en.wikipedia.org/wiki/Tea_cup_ballet

https://en.wikipedia.org/wiki/Olive_Cotton

http://www.artgallery.nsw.gov.au/collection/works/218.1980/

 

Η ανάρτηση συμμετέχει στην πανέξυπνη και πρωτότυπη ιδέα της αγαπημένης μου συμπεθέρας , της Πέτρας, με τον τίτλο Το ταξίδι ενός φλυτζανιού!! Για να δηλώσετε κι εσείς συμμετοχή στο ταξίδι ή να διαβάσετε τις ιστορίες κι άλλων φλυτζανιών, απλά πατήστε στον σύνδεσμο!! Σας φιλώ!!