Καλωσορίσματα-Αποχαιρετισμοί…

 

Πόσο ελάχιστα βήματα δεν απέχει ένα καλώς όρισες με έναν αποχαιρετισμό; Και πάλι, τι σημασία έχει αν απέχει βήματα του ενός μήνα, πέντε μηνών ή δέκα χρόνων; Κάποιοι δίνουν περισσότερη σημασία στην διάρκεια της στιγμής κι άλλοι στην έντασή της. Μην ψάχνεις, δεν υπάρχει ποιο είναι το σωστό. Δεν υπάρχει σωστό. Η διάρκεια ή η ένταση.. Αυτά είναι χαζομάρες και να χαμε να λέγαμε!! Σωστό είναι αυτό που νιώθεις εκείνη την ώρα. Στεγανά, ταμπέλες, καλούπια έχουν μεγαλύτερη αξία για μένα όταν απορρίπτονται, όταν παραγκωνίζονται!!

Πόσο υπέροχη σκέψη είχε η αγαπημένη μου Αλεξάνδρα όταν πριν λίγο καιρό μας πληροφόρησε ότι ετοιμάζει για δεύτερη συνεχόμενη Ανοιξη, τους κύκλους της!! Μια μυστική ανταλλαγή μεταξύ εμάς των bloggers με θέμα το καλωσόρισμα!!

…σε υποδέχομαι, σε αποδέχομαι, σε καλοδέχομαι. Στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στα όνειρά μου. Εσένα, τον ξένο, τον άγνωστο, το φτωχό, τον πληγωμένο. Και σου προσφέρω, σου εύχομαι, σου στέκομαι. Σε καλοδέχομαι στα άδυτα της ψυχής μου, εσένα, που είσαι ο δικός μου άνθρωπος. Σε υποδέχομαι ξανά στο σπίτι μου, εσένα, που μαλώσαμε. Σε αποδέχομαι, εσένα, που μοιάζεις λίγο περίεργος, αλλά μπορεί να γίνουμε φίλοι.

 

Αυτά τα υπέροχα έγραφε η Αλεξάνδρα μας και σπεύσαμε να καλοσωριστούμε μεταξύ μας!! Κάποιοι για πρώτη φορά, εκ νέου, κάποιοι να ξαναγνωριστούμε και πάλι!! Που να ξερα όταν ετοίμαζα το δωράκι μου για το μυστικό μου ταίρι, (σσσσ δεν θα σας το δείξω εγώ καλέ!!) ότι θα ετοίμαζα ταυτόχρονα κι άλλα δωράκια. Δωράκια αποχαιρετισμού..

Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες της Μεγαλοβδομάδας. Λίγο σχιζοφρενικά τολμώ να πω καθώς η χαρμολύπη είχε απίστευτες εναλλαγές μέσα μου. Να χεις στα χέρια σου την πρώτη ύλη, ουδέτερα υλικά, απρόσωπα και λίγο πιο κει να χεις τα σύνεργά σου, τις χαρτοπετσέτες, τις κόλλες, τα πινέλα σου και να ξέρεις ότι μετά την μεταμόρφωση οι δημιουργίες πια δεν θα ναι ουδέτερες, δεν θα ναι απρόσωπες.. Θα έχουν κάτι από την σκέψη σου, από την καρδιά σου, από την εκτίμησή σου, από την ψυχούλα σου πως το λένε ρε παιδί μου!!  Και κάτι από τον παραλήπτη τους!! Γιατί εκείνον είχες στο μυαλό όταν δημιουργούσες το δωράκι που θα τον καλωσόριζε ξανά στον κόσμο σου!! Εκείνον είχες στο μυαλό όταν θα τον αποχαιρετούσες από την κοινή σας καθημερινότητα στη δουλειά, κι ας ήταν για πέντε μήνες. Κι από την μια να χαίρεσαι και να καμαρώνεις και να λαχταράς να αρέσει το δωράκι σου κι από την άλλη να τρέχουν οι μύξες ( αμ τι νόμιζες, μόνο δάκρυα τρέχουν;;;) και να ξέρεις πόσο εκτιμάς και σε εκτιμούν αλλά το καθημερινό καλωσόρισμα φτάνει στο τέλος!!

Και κάπως έτσι το καλωσόρισες και το αντίο, τόσο εξίσου δυνατές κι αντικρουόμενες δυνάμεις, ήρθαν κι οι δυο ταυτόχρονα και φώλιασαν μέσα μου για μέρες και δεν θα μπορούσαν να μην φωλιάσουν και μέσα στα δώρα μου και τελικά αυτό που συνειδητοποιώ είναι πως εκείνο που ενώνει και τις δυο αυτές δυνάμεις, είναι η αγάπη.Οταν προσφέρεις κάτι από εσένα, όταν μοιράζεσαι για πρώτη φορά κάτι από σένα, όταν ξαναμοιράζεσαι πάλι κάτι από σένα με κάποιον που είχατε χαθεί!!

Και κάπως έτσι γεύτηκα το σε καλωσορίζω και το σε αποχαιρετώ! Κι αν αρχικά ύψωσα τείχη και κράτησα αποστάσεις να μην δεθώ, να μην πληγωθώ, τελικά τα όμορφα τείχη, τι όμορφα που καίγονται, τι όμορφα κατακρεμνήζονται!! Υπέροχα χαλάσματα, λυτρωτικά ερείπια!! Είδες πως στα φέρνει η ζωή;; 

Στα καλωσορίσματα, λοιπόν, και στους αποχαιρετισμούς που ξαναγίνονται καλωσορίσματα!! Στην δουλειά, στις φιλίες, στα όνειρα, στην ζωή!! Γιατί όλα είναι κύκλος, κι είναι κι Ανοιξιάτικος και made by Αλεξάνδρα!! ♥♥