…με φως και με σκιές:
Αφού λοιπόν ο νεκρός δεδικαίωται
τώρα σας λέω πως είχα τσέπες
στο γυμνό μου δέρμα. ( Γιάννης Βαρβέρης)
Χθες είδα πάλι στον ύπνο μου τον πατέρα.
Καθόμασταν οι δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο.
Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί.
– Είσαι καλά; Του λέω.
– Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι.
– Άντε, στην υγειά σου, είπε.
Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι.
– Δεν πίνεις; Ρώτησα.
– Εσύ να πιεις, απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω…. (Γιάννης Βαρβέρης)
πηχτός
απλώνει ο χρόνος στο λιθόστρωτο
άλλη τροφή από το πέτρωμα δεν έμεινε
που θα πιάσει ρίζα αυτό το σπέρμα; (Έκτωρ Κακναβάτος)
Μπροστά μου υψωνόταν αγέρωχο, το πανάρχαιο δέντρο με τη χαλκοπράσινη φυλλωσιά. Μια βραχνή φωνή αντήχησε μες στην ψυχή μου.
Έπεσα στα γόνατα. Καθώς προσευχόμουν, είδα τα χέρια μου τ’ απλωμένα ικετευτικά, να φεύγουν απ’ τους ώμους μου και σαν περιστέρια να περνούν ψηλά φτερουγίζοντας και να χάνονται μέσα στα φουντωμένα κλαδιά που σκιρτούσαν. (Ε.Χ. Γονατάς)
Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,
ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ
ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ (Μανόλης Αναγνωστάκης)
Από πού έρχεται η νύχτα; πως μπορεί και μπαίνει μες στα δέντρα
Σαν τη βροχή στο χώμα; Εσύ που είσαι δίπλα μου
Και δεν μπορώ να σ’ αφήσω και να φύγω διότι
Η ψυχή μου είναι σκελετός πουλιού που βρέθηκε εντός σου
Κοίτα με. Μήπως δεν μπορείς βλέποντας με να με στεγνώσεις
Σαν να ‘μαι ένα βρεμένο ρούχο κι εσύ το μεσημέρι;
Πώς να φύγεις; η βροχή σε καρφώνει πάνω μου με χιλιάδες καρφιά
Έγινα εκείνο που θυμάσαι σ’ όλη σου τη ζωή
Είμαι κι ο αγέρας όταν είσαι φωτιά. (Δ.Π. Παπαδίτσας)
Λίγες πειραματικές φωτό από μένα και το έργο των ποιητών, θραύσματα στα χέρια μου. Καλή βδομάδα να έχουμε!!
Όμορφες φωτογραφίες, Μαριλένα μου, και απόλυτα ταιριαστές με τα υπέροχα ποιήματα. Καλή εβδομάδα, φίλη μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε ευχαριστώ πολύ Μία μου!! Καλή βδομάδα να χουμε!! ♥ Σε φιλώ!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
λατρεύω αυτούς τους πειραματισμούς σου, στο έχω πει…
αναπάντεχα σμιξίματα εικόνας και λόγου. Τέλειο Μαριλενάκι μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να σαι καλά Μαράκι μου!! Κι εγώ το αγαπώ πολύ αυτό το mix and match!!
Πολλά γλυκά φιλιά!! ♥
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μαριλενάκι μου στίχοι και εικόνες
στόλισαν το πρωινό μου και σ’ ευχαριστώ
για αυτό!!!
Σε φιλώ πολύ ♥♥♥
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχ σε ευχαριστώ Ελένη μου!! Χαίρομαι πολύ!! Φιλάκια γλυκιά μου!! ♥
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι ωραία ανάρτηση Μαριλένα μου.
Από όλες τις πλευρές τις.
Θραύσμα μονάχη της!
Το έργο των Ποιητών σε συνδυασμό με τις πειραματικές σου φωτό που για εμένα δεν είναι πειραματικές, με έκαναν να νιώσω σα να βρισκομουν σε ένα μέρος που έβλεπα, άκουγα (ο, ναι μπορούσα), διάβαζα και ταυτόχρονα ονειρευόμουν έναν καλύτερο κόσμο.
Δεν έμοιαζε με χώρο έκθεσης πάντως, έμοιαζε με κάποιον χώρο πολύ οικείο μου που δεν έχω προσδιορίσει ακόμη.
Να περνάς όμορφα.
Την αγάπη μου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να σαι καλά Κική μου!! Είναι κομμάτια του κόσμου όπως τον αντιλαμβάνομαι!! Μου πάει αυτός ο αποσπασματικός, θραυσματικός τρόπος αντίληψης!! Έχει την δική του ολότητα!! Γι αυτό και το χαίρομαι διπλά όταν συναντιόμαστε έτσι!!
Ίσως να νιώθεις και πιο οικείες τις φωτό γιατί τις έχω ανεβάσει και στο instagram!!
Σε φιλώ εκφρασούλα μου!! ♥
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα έλεγα οτι αποσπασματα διαβασαμε εδώ Μαριλενα μου απο τους ποιητες ήταν απόλυτε ταιριασμενα με τις εικονες ..ειναι σαν να εντυσαν τα λόγια τους.. παντα μας κάνει πιο στοχαστικους η ποιηση Να περνας όμορφα ότι και κανεις.. φιλακιααα!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!