Εντάξει ότι και να πείτε έχετε δίκιο!! Διότι η συμπεθέρα μας το χε πει από τον Απρίλη!! Έλα που τώρα μπαίνω σίγα σιγά σε mood καλοκαιρινό και βρήκα τις προάλλες και τις φωτό που ήθελα!! Κάλλιο αργά παρά ποτέ συμπεθερούλα μου!!! Μην μου θυμώσεις πολύ!! ❤
Η πρόσκληση της Πέτρας λοιπόν ήταν να γράψουμε για ένα ταξίδι. Οτιδήποτε, οπουδήποτε!! Ταξίδι να ναι κι ότι να ναι!! Ένα ταξίδι λοιπόν που είχα οργανώσει με τρελή χαρά και το περίμενα πως και τι ήταν αυτό που θα πήγαινα με μια φίλη συνάδελφο στην αξεπέραστη Κωνσταντινούπολη!!!
Γενάρης του 2011 κι είχαμε πάρει τις ημερομηνίες από την δουλειά να δηλώσουμε την ανοιξιάτικη άδεια. Με τα πολλά την δήλωσα για τέλη Φλεβάρη. Να σημειώσω ότι δούλευα σε επώνυμο πολυκατάστημα, πωλήτρια και ταμείας. Πάνω στην κουβέντα μια μέρα, μέσα Φλεβάρη μου λέει η Νικολέτα, τι ωραία να πηγαίναμε πουθενά στην άδεια.. Κανά εξωτερικό.. Πότε δήλωσες, της λέω, τέλη Φλεβάρη μου απαντά!! Μιας που δήλωσα κι εγώ είσαι για κάπου κοντά? Ιταλία ή Κωνσταντινούπολη? Κι αν δεν σε πειράζει να πάμε οδικώς γιατί φοβάμαι τα αεροπλάνα!! Κι εγώ το ίδιο, μου λέει!!! Μην τα πολυλογώ, σε μια βδομάδα κλείσαμε για Κωνσταντινούπολη, αεροπορικώς(!!!), 4 μέρες!!
Τσικνοπέμπτη, κι ενώ είχα διπλό ωράριο, 09.00 με 21.00, με καλούν στο γραφείο και μαθαίνω ότι απολύομαι μετά από 6 χρόνια, λόγω περικοπών στο κατάστημα.. Κλάμα η υπεύθυνη.. Μην στεναχωριέσαι μωρέ, της λέω.. Θα σου φέρω και λουκούμια από την Πόλη.. Καλά, θα πας τελικά, μου λέει.. Εννοείται, της απαντώ. Αποχαιρετώ τις συναδέλφους, κλάμματα, πάω στην Νικολέτα και της λέω σου υπόσχομαι δεν υπάρχει περίπτωση να χαλάσω με μιζέρια το ταξίδι.. Θα πάμε και θα περάσουμε τέλεια!! Σάββατο με παίρνει τηλέφωνο ότι απολύθηκε κι εκείνη!! Για τους ίδιους λόγους… Οκ , βαλίτσες και φύγαμε..
Και πριν με πείτε αναίσθητη απλά δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω σε κανένα να μου στερήσει την χαρά να περάσω ωραία που το χα τόση ανάγκη. Εδώ να σημειώσω σαν info ότι μετά από αυτό συνέχισα τις σπουδές μου και ξανάρχισα να γράφω μετά από 10 χρόνια πλήρους κι άκρας σιωπής!!
Σας είπα πόσο φοβάμαι τα αεροπλάνα έτσι?? Καθώς πηγαίναμε να επιβιβαστούμε, σκεφτόμουν ότι είχα καιρό να το επεξεργαστώ, να πάρω ανάσες.. Αμ δε.. Εγώ θυμάμαι κάποτε έβγαινες έξω και μετά έμπαινες στο αεροπλάνο.. Και ξαφνικά εκεί που περπατάμε στον διάδρομο μέσα στους τοίχους, νάτην η είσοδος..Αμάν λέω.. Για πότε φούντωσα, κοκκίνησα, αγχώθηκα, δεν λέγεται.. Μπαίνω με το δεξί, κάνω τον σταυρό και κάθομαι κοντά στο παράθυρο… Είχαμε κατουρηθεί κι οι δυο από φόβο, κατακόκκινες και κοιτάζαμε το ταβάνι.. Ελα κάνε υπομονή, μου λεγε η Νικολέτα. Σε μια ώρα φτάνουμε.. Και πως περνά η ώρα, μου λες???
Να μαστε!!!! Φτάσαμε στην λατρεμένη Πόλη!! Κατά μήκος της διαδρομής παντού πράσινο, θαλασσίτσα και κίνηση φυσικά!! Αλλά τι ωραία!! Σε λίγο ήμασταν πλατεία Ταξίμ. Μπαγκάζια στη θέση τους κι εμείς με τον ξεναγό αλωνίζαμε στους δρόμους. Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε κράτηση από γκρουπ οπότε τον είχαμε κατάδικό μας τον ξεναγό και πηγαίναμε οι τρεις μας όπου θέλαμε κι όσο θέλαμε!!
Ε μα φυσικά και πήγαμε και στην Αγιά Σοφιά και μάλιστα εκείνη την μέρα είχε πολύ κόσμο κι Ελληνες πολλούς!! Μπροστά ήταν ένα γκρουπ από 4 κυρίες κάπως θυμωμένες και κάποια στιγμή ακούμε μια να λέει, εμείς φταίμε που ερχόμαστε στην χώρα τους και καθόμαστε και περιμένουμε πότε θα μπούμε μέσα!! Αν ξαναδώ εγώ Εζέλ θα δούνε!!! Εντάξει είχαμε λιώσει στο γέλιο!!!


Πήγαμε και στο μπλε τζαμί και γενικά επισκεφτήκαμε πολλά αξιόθετα αλλά δυστυχώς δεν έχω συγκρατήσει τις ονομασίες… Είπαμε μυαλό όβερ..


Βόλτα στον Βόσπορο και μετά οι τρεις μας με αλογάκι στην Πρίγκηπο!!! Μια συμβουλή!! Μην το επιχειρήσετε χειμωνιάτικους μήνες!! Το τι κρύο φάγαμε δεν λέγεται.. εχω φάει χιόνια στην Φλώρινα και κρύο να κροταλίζει ο δόντας!! Αλλά τέτοια υγρασία που πριόνιζε τα κόκκαλα πρώτη φορά στην Πόλη την έφαγα…



Ο Εντέρ ευτυχώς μιλούσε κι ελληνικά και μας έλεγε πολλά, για την ζωή στην Κωνσταντινούπολη, για την ανεργία, για την κίνηση.. Του προτείναμε να ναι μαζί μας και να πηγαίνουμε με τα μέσα μεταφοράς σε γειτονιές και του άρεσε πολύ η ιδέα!! Λοιπόν γνωρίζεις διαφορετικά ένα τόπο αν προσπαθείς να αναμειχθείς με τους κατοίκους του!! Την λάτρεψα αυτήν την πόλη.. Δεν φοβήθηκα στιγμή να περπατώ στο δρόμο τη νύχτα, παντού υπήρχε νεαροκόσμος, κίνηση, ζωή.. περπατούσαμε σε σοκάκια και χανόμασταν με την Νικολέτα και δεν μας ένοιαζε.. Την αγάπησε κι εκείνη αμέσως την Πόλη. Τέλειο φαγητό, παραδοσιακά καφενεδάκια, μουσική και χορός μέσα στις καφετέριες!! Εκεί δουλεύαν και τις Κυριακές οι άνθρωποι.. Του Εντέρ του φαινόταν φυσιολογικό. Ετσι πρέπει, μας έλεγε, να κινείται το χρήμα, να χουν δουλειά οι άνθρωποι.. Οχι όπως εσείς που πίνετε ένα καφέ 3 ώρες.. Εδώ ήπιες, έφυγες να κάτσει ο άλλος.. Να πάει αλλού του έλεγα εγώ και μου θύμωνε!! Εντέρ ο κόσμος δεν δουλεύει Κυριακές.. Δεν είναι η ζωή μας το χρήμα, του λεγα εγώ.. Τώρα τι ωραία ε?? Ηρθε κι εδώ η πρόγοδος!! Ναι, γιατί ο κόσμος πρέπει να ψωνίσει Κυριακή, δεν μπορεί τις άλλες μέρες, δουλεύει… Κούνια που σας κούναγε!!!




3 πράγματα μου κάνανε τρομερή εντύπωση και της Νικολέτας γιατί μετά το συζητούσαμε.. Καταρχήν οι Τούρκοι πολύ του φλερτ.. Δηλαδή τέτοιο σουξέ!! Ρε μπας να μετακομίσουμε εδώ , μου λεγε χαριτολογώντας η φίλη!! Και όχι ούτε ψωνάρα είμαι ούτε καμιά Ζιζέλ!! Και ντυμένες αρκούδες από το ψοφόκρυο!!! Κάθε μέρα δυο και τρεις φορές όλο έρχονταν να μας λένε τα δικά τους!! Κι ευγενικοί!!
Δεύτερον, τι γατομάνι είναι αυτό!!!! Με την καλή την έννοια!! Παντού γατιά, κοντότριχα με πλακουτσωτή μυτούλα και τούρλα το ουρί!!! Στην Πρίγκηπο δε, τους δώσαμε να πιούνε και ξινόγαλο!!Αλλά παντού γατιά!!

Το τρίτο που μου κανε εντύπωση είναι λίγο μακάβριο.. Κάποια στιγμή μου φάνηκαν πολλά τα νεκροταφεία.. Τώρα θα μου πεις τι βλέπεις κι εσύ?? Ε, μα εγώ φταίω? Από τον δρόμο φαίνονται όλα και κάποια στιγμή ανεβήκαμε με τελεφερίκ σε μια τοποθεσία κι από κάτω όλο ξέρετε τι!!! Βρε Εντέρ γιατί τόσα πολλά, του λέει η Νικολέτα. Ετσι γίνεται εδώ μας λέει, δεν κάνουμε εκταφές.. Ε, λέω εγώ.. Για υτό παντού νεκροταφεία. Ναι μου λέει, γιατί εσείς οι χριστιανοί κάνετε εκταφές? Μου πάτησε το ευαίσθητο σημείο, καθώς οι παλιοί θα έχετε διαβάσει πόσο δεν τις αντέχω και τις θεωρώ άθλιες… Ναι του λέω, εμείς κάνουμε. Βγες εσύ να μπει ο άλλος. Μα καλά, μου λέει , κι εμείς εδώ μεγάλη πόλη αλλά κάτι τέτοιο δεν το κάνουμε.. Τώρα κι εσείς που με διαβάζετε, αν ξέρετε καμιά πληροφορία παραπάνω είναι ευπρόσδεκτη καθώς δεν κατάφερα σαν πληροφορία να την διασταυρώσω τι γίνεται στην Πόλη ως προς αυτό το θέμα.. Οπότε μεταφέρω τα λόγια του Εντέρ που μου κάναν εντύπωση.. Πειράζει που το θεωρώ αυτό πιο χριστιανικό?? Συγνώμη, αλλά είναι άγριο πράγμα η εκταφή.. Τέλος με αυτό το θέμα..
Στις αγορές εννοείται ότι πήγαμε, με τους πάγκους να στραφταλίζουν από μπιρμπιλόνια.. Κάποια στιγμή κάναν πουλάκια τα μάτια μας, πάμε να φύγουμε βρε Νικολέτα να βρούμε κανά δωράκι ωραίο!! Πήραμε μπαχαρικά, καφέδες, τσαγάκια με γεύση μήλο, λουκούμια για τα σπίτια μας.. Να πάρουμε και κανά αναμνηστικό για γονείς.. Ψάξε εδώ, ψάξε εκεί, είχαμε ψιλονευριάσει που μας είχε δείξει μια αποθήκα τίνγκα στα ψεύτικα ο Εντέρ, τα γνωστά ορίτζιναλ μαϊμού και δεν θέλαμε να μας πιάσουν κότσο!! Ελάτε να δείτε κορίτσια, μπαίνουμε σε μια τεράστια αποθήκη γεμάτη ρούχα και τσάντες κι όλα επώνυμα.. Κάτι λέγαν στα τούρκικα και μετά μας λεει ο Εντέρ, ελάτε κορίτσια να δούμε αν θα καταλάβετε ότι είναι ψεύτικα!! Κι αυτό γιατί του χαμε πει ότι ξέραμε από ρούχα και τσάντες μιας που δουλεύαμε σε κατάστημα και είχαμε κάνει και δειγματισμούς άπειρες φορές!! Εντάξει δεν καταλάβαινες το ψεύτικο.. Ιδια ετικέτα, το δέρμα περιποιημένο,μόνο στο made of μπορούσες να ψιλιαστείς!! Είδαμε κι απόειδαμε και δεν πήραμε τίποτα τέτοια ούτε χρυσαφικά για γονείς.. Δεν πειράζει τινγκάραμε στα μπαχάρια και στους καφέδες!!
Κι άντε που ρθε η ώρα της επιστροφής.. Πως να την αφήσεις πίσω αυτήν την πόλη όταν νιώθεις ότι είναι τόσο οικεία?? Συν του ότι πάλι έπρεπε να επεξεργαστώ το θέμα αεροπλάνο!! Μπαίνουμε μέσα πάλι, εννοείται δεξί πόδι, σταυρός και φούντωμα!! Αλλά εδώ τα πράγματα δεν ήταν απλά.. Δίπλα μου παράθυρο, μπροστά και πίσω αναίσθητα παιδάκια να τρέχουν και να λυσσάνε!! Τα αγαπώ τα παιδάκια αλλά άμα φοβάμαι κι αυτά χαίρονται, τα νεύρα μου!! Κι οι γονείς αναίσθητοι!! Το χειρότερο, μπροστά μου είχα μια οθονίτσα να βλέπω στα πόσα πόδια ύψος είμαι και πόσα μακρυά είναι η θάλασσα και τι βαθμούς έχουν γύρω γύρω τα φτερά!! Ρε πάτε καλά??? Άι χαβ δις μέταλ, πέταλ την τύχη μου μέσα!!!! Πάντως αν δεν είχα την πετοφοβία, εννοείται θα μουν αεροσυνοδός!!!!
Επιτέλους πατήσαμε γη και πήγαμε να πάρουμε τα χαρτιά από την δουλειά για οαέδ.. Χαρές, φιλιά,κους κους κι υπευθυνούλα τσίμπα και τα λουκούμια σου!!! Τα στενάχωρα τα κρατώ για μένα και μόνο!!!
Εννοείται πετροσυμπεθερούλα όλη αυτή η υπερπλήρης, χορταστική, σχεδόν μπουκώσαμε ανάρτηση είναι κατάδική σου!!! Χαρά,ε???? Χαχαχαχαχα!!!!
Μάκια σε όλους φίλοι μου!!!
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...