Γωνιές κρυμμένες

Μια πόλη που καθημερινά απολαμβάνεις να ανακαλύπτεις τις κρυφές γωνιές της! Που σκορπά απλόχερα φωνές, αρώματα, εικόνες αυθεντικές! Που συνυπάρχουν γύρω της το τότε και το τώρα πότε αρμονικά και πότε χαοτικά! Μια πόλη λουσμένη στο φως και το μυστήριο, άλλοτε γυμνή και μεθυστική κι άλλοτε καταφύγιο ή φυλακή! Όρεξη να χεις να ρεμβάζεις τα πολλά της πρόσωπα ή προσωπεία!!

 

 

Ίσως αυτό να νιώθω, ένα απέξω ένα απομέσα και στη μέση εγώ, ίσως αυτό να είμαι, αυτό που χωρίζει τον κόσμο στα δύο, απ’ τη μια μεριά το απέξω, απ’ την άλλη το απομέσα, αυτό μπορεί νά ‘ναι φτενό σαν τσιγαρόχαρτο, εγώ δεν είμαι από καμιά μεριά, είμαι στη μέση, είμαι το διάφραγμα, έχω δύο όψεις και διόλου πάχος, ίσως αυτό να νιώθω, να με νιώθω να πάλλομαι, είμαι το τύμπανο, απ’ τη μια ο νους και απ’ την άλλη ο κόσμος, εγώ δεν είμαι σε κανέναν.
Σάμουελ Μπέκετ, Ο Ακατονόμαστος

 

 

 

Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ’ αγρίμια ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθεί. Γκρεμίζω την ασκήμια. Είμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ’χει το δείλιασμα, κι όλο ρωτά και μήτε ναι, μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς και πάει κι όλο προσμένει το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει. Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω, και το τσεκούρι μου ψυχή μ’ ένα θυμό περίσσο. Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό τού δούλεψε τ’ ατσάλι και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι, και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν’ ανοίξω, και μ’ ένα Ναι να τιναχτώ, μ’ ένα Όχι να βροντήξω; Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε· γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε! Κωστής Παλαμάς, Ο Γκρεμιστής

 

 

 

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο, εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος… γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου, δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου… απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει… Γιάννης Ρίτσος

 

 

 

Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά
από θηρίο της ερήμου ζώο,
την έκανε οικόσιτο
κι ήτανε τρυφερή και διακριτική
και στην αφή τόσο απαλή
πιο απαλή ακόμα κι από γάτα.

Τώρα, πώς έγινε κι έτσι ξαφνικά
αυτή η τόσο εξημερωμένη μοναξιά
τον κατασπάραξε,
κανείς δεν ξέρει. Αργύρης Χιόνης

 

 

 

Είναι κορμί ο ουρανός της Αττικής χαίρεται και λυπάται
δείχνει τα μαύρα γερατειά
καθώς η νύχτα ομοούσια με τη θλίψη
κλώθει τα δικά της πετεινά
η νύχτα η καθίζηση του θείου
και θυμάμαι το γενετήσιο αίμα της. Νίκος Καρούζος

 

 

 

Θα τραγουδήσω σιγανά για σένα
Που έχεις κρυφτεί και δεν ακούς.
Και τρως μέσα στη θλίψη τη ζωή σου,
Αν κι έχεις αρχαγγέλου φως.Η λύπη σου έχει έναν καθρέφτη
Κι όλο κοιτάζεται κι όλο λυπάται.

Μα βρήκα εγώ μες στο πατάρι ένα καλάθι
Όλο κουβάρια και κουμπιά
Κάμποσες άγνωστων φωτογραφίες
Κι ανάμεσα και μια δική σου:Μαζί βγαίναμε από κάποια εκκλησία.
Οι άλλοι σιγοκλαίγανε και σκύβαν.
Όμως εσύ, στηριγμένος στο χέρι μου,
Κρατούσες το βλέμμα σου ψηλά,
Προς ένα ουρανό που ακόμη
Δεν έχει φθαρεί μες στο χαρτί.Απ’ αυτήν τη γωνιά της εικόνας
Που τη λησμόνησες ή την οικτίρεις πια,
Εγώ σαν φίλος τώρα σε κοιτάζω,
Σαν κάποιος που σ’ έχει αγαπήσει.Ω, πώς να μ’ άκουγες που ακόμη
Για σένα τραγουδώ ολομόναχος.
Και που δε βρήκαμε πολλά, αυτός δεν είναι
Λόγος να ζούμε με τα λίγα.
Κάτω απ’ τον άπληστο ουρανό
Γιατί να ντρέπομαι και να φοβάμαι;
Με τα πολλά που τόλμησα να φανταστώ
Πηγαίνω
Και που είναι
-Σαν να τα έχω αξιωθεί-
Μεγάλα. Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου

γλυκαμένη από τον θυσανωτό
μπλε της ψίθυρο
η ποίηση
κυρίως
δυναμώνει τον ήχο
της σιωπής. Μαρία Λαϊνά

Για φαντάσου όμως,
πόσα αλλήθωρα χρόνια
είδαμε να φεύγουν
εν ριπή οφθαλμούπόσες φορές
το τετράγωνο
της υποτείνουσας
ήταν λάθος
κι η πόλη
χυμένο ποτάμι
έτρεχε πίσω μας.Και τώρα λέγε
τι περιμένουμε
ξυπνώντας,
εκτός από τις σκιές
των απόντωνμήπως φανούν
στην πόρτα μας
κάποιο Σάββατο

με το τρένο
των εννιά. Λίνα Φυτιλή

 

Η πόλη που…

 

 

… ρεμβάζει στεναγμούς νύχτα ή μέρα. Που αρμενίζουν στον ήλιο της θαύματα, που θρέφει στην χούφτα της σάρκες. Η πόλη που πλέκει σταγόνες στα βλέφαρα των περαστικών, που σμίγει την χλόη με την αχτίδα. Η πόλη που θριαμβευτικά γυμνή γραντζουνά παλμούς, που αγκαλιάζει ή φτύνει το όνειρο. Η πόλη που σμιλεύει την σιωπή στους τοίχους, που τυλίγεται μέσα της το χρώμα. Η πόλη που ευωδιάζει χώμα, που παίζει στα ζάρια τα φτερά της. Η πόλη που δραπέτευσε από την μνήμη και την σκόνη, που υφαίνει ηδονή και ψίθυρο στα σκοτεινά. Η πόλη που ακονίζει την βροχή, που μεθά την ψυχή.

Καλό μήνα σε όλους με λίγες γωνιές κρυμένες, φανερές της πόλης μου. Εκείνης με τα πολλά τα πρόσωπα…

 

 

 

 

 

 

 

Hello August!!

 

Καλησπέρα σε όλους!! Καλό μήνα να έχουμε!! Όσο γίνεται πιο δροσερό κι ανέμελο!! Όπου κι αν ήστε, είτε σε διακοπές είτε στην πόλη σας, να περνάτε πολύ πολύ όμορφα και να γεμίζετε τις μπαταρίες σας!!

Για τους φίλους που είναι στην Αθήνα, ο Αύγουστος στην πόλη μπορεί να είναι πολύ δημιουργικός και διασκεδαστικός φτάνει να υπάρχει καλή διάθεση, καλή παρέα και χρόνος για να τον ευχαριστηθείτε!!

Σας έχω λοιπόν προτάσεις οι οποίες είναι όλες δωρεάν. Εννοείται είναι καλοδεχούμενες κι οι δικές σας, οπότε μου τις αφήνετε στα σχόλια!! 

Και ξεκινάμε με τι άλλο, με θέατρο!! Εδώ μπορείτε να δείτε προς το τέλος του μήνα κάποιες παραστάσεις!! 

Συνεχίζουμε με σινεμά!! Γαλλικός κινηματογράφος, αφιέρωμα σε νέους Έλληνες δημιουργούς, το έβδομο Athens Open Air Film Festival καθώς κι άλλες κινηματογραφικές προτάσεις για τον Αύγουστο, όλες θα τις βρείτε εδώ. 

Πανσέληνος Αυγουστιάτικη πλησιάζει και σε όλη την Ελλάδα θα γίνονται εκδηλώσεις 5-7 Αυγούστου σε 115 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία με ελεύθερη είσοδο!! Εδώ μπορείτε να δείτε πληροφορίες αναλόγως με το που θα βρίσκεστε εκείνη την χρονική περίοδο για να απολαύσετε τις βραδιές σας!! 

Τέλος, να σας θυμίσω και μια ιστοσελίδα που πριν δυο χρόνια περίπου σας την είχα αναφέρει, http://opencourses.gr/index.xhtml,  όπου προσφέρει μαθήματα που διδάσκονται στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, ελεύθερα προσβάσιμα και δωρεάν διαθέσιμα στο διαδίκτυο για όλους. Δεν είναι μέρος προγράμματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ή προγράμματος σπουδών ΑΕΙ. Τα ανοικτά ψηφιακά μαθήματα δεν προσφέρουν υποστήριξη από διδάσκοντες και δεν οδηγούν στη χορήγηση κάποιου πιστοποιητικού. Διευρύνουν γνώσεις. Τα μαθήματα μπορείτε να τα αναζητήσετε ανά εκπαιδευτικό ίδρυμα εδώ ή ανά θεματική περιοχή εδώ. Αν έχετε απορίες διαβάστε εδώ.

Αυτές ήταν οι προτάσεις που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας!! Να στε καλά ότι κι αν κάνετε, όπως κι αν περνάτε το καλοκαίρι σας!!  Καλή βδομάδα, καλό μήνα να έχουμε!!

Ιούνης= βιβλία+θέατρο

 

Εντάξει και δικαίως θα μου πείτε πως καλοκαίρι και μάλιστα στην Ελλάδα μας είναι ήλιος, θάλασσα, μπάνια, ταβερνάκια!! Ε, αρχές Ιούνη πλησιάζουν ας μην πιάσει ακόμα ο καύσωνας γιατί τον βλέπω να έρχεται κι αλοίμονό μας!! Οπότε μαζεύω δροσιά μιας που τα φερε έτσι ο Μάης και μέχρι να αρχίσουν τα μπάνια και τα λοιπά (καθώς μην ξεχνάμε βρε κάτι καταπληκτικές διακοπάρες που θα κάνουμε και φέτος στα μπαλκόνια 😜😜), σας έχω ωραίες προτάσεις για όσους φίλους μένουν στην Αθήνα κι έχουν όρεξη για βιβλία και θεατράκι μέσα στον Ιούνη!! Ακούστε και το τραγούδι!! Μούρλια!!

 

 

 

Για 40η χρονιά διοργανώνεται στο κέντρο της Αθήνας, στον πεζόδρομο της Ερμού, η γιορτή του βιβλίου, από 26 Μάη έως 11 Ιούνη!! Η έκθεση θα λειτουργεί τις καθημερινές (6μ.μ.- 10 μ.μ ), το Σάββατο (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-11μ.μ. ) και την Κυριακή (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-10:30μ.μ. ).

Κι αν κάνετε αυτήν την βολτίτσα μην ξεχνάτε, θα προσθέσω εγώ, να κάνετε και ένα πέρασμα στα παλαιοβιβλιοπωλεία που βρίσκονται στο Μοναστηράκι και στο Θησείο, όπου μπορείτε να ανακαλύψετε σπουδαίους συγγραφικούς θησαυρούς σε απίστευτες τιμές!! Μιλάμε για τον παράδεισο των βιβλιοφάγων!!

 

Πάμε στα θεατράκια μας τώρα!! Έως την Κυριακή 11/6 θα παίζεται στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, η παράσταση Φωνές, του Χάρολντ Πίντερ με τους : Δημήτρη Καταλειφό, Όλια Λαζαρίδου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νίκο Πουρσανίδη, Μάνο Καρατζογιάννη και τον μικρό Σπύρο Γουλιέλμο. 

Περισσότερες πληροφορίες για τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης: «Θέμα της παράστασης είναι η ταυτότητα μέσα από τη σχέση μας με το χρόνο, το σύντροφο και την οικογένεια μας, την εξουσία. Σήμερα που ακόμα και στις πιο ιδιωτικές σχέσεις έχει εισβάλει ως ενδιάμεσος η τεχνολογία. Σήμερα που η εξουσία διεθνώς κατασκευάζοντας γερά άλλοθι διαπράττει τα πιο φριχτά εγκλήματα.» (πηγή)

Η παράσταση Διαβατήριο: Ένα πράσινο κουμπί (Passport: Zelenyia button). Σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή. Παίζουν οι ηθοποιοί: Εύα Γαλογαύρου ,Νίκος Καραστέργιος, Άντα Κουγιά, Αντρια Ράπτη, Σάκης Τσινιάρος, Λαμπρινή Θάνου, Δήμητρα Μυφτάρι, Desislava Mincheva,Veselina Babadzhankova, Anna Giniewska, Marek Kosciolek, Sonja Lindblom, Davide Filippi, Valentina Parisi, Ivan Thedor

Μια γυναίκα, μετανάστης από τη Βουλγαρία  περνά τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα μέσω Τουρκίας και δύο Έλληνες συνοριοφύλακες τη συλλαμβάνουν. Παρά την εμφανή ταλαιπωρία της, οι συνοριοφύλακες της περνούν χειροπέδες και την ανακρίνουν. Μέσα από την ανάκριση, τους διηγείται όλη την ιστορία της σχετικά με το πώς έφτασε μέχρι τον Έβρο μαζί με άλλους. Στη διάρκεια της αφήγησης οι συνοριοφύλακες συνειδητοποιούν ότι όλο της το βίος είναι ένα σωρό κασέτες, που τις έχει κατάσαρκα δεμένες σφιχτά πάνω στο σώμα της. Είναι όλη η περιουσία της στην ξενιτιά που επέλεξε να πάει και η ταυτότητα της.

Χωρίς άλλες αποσκευές παρά μόνο τις αναμνήσεις της και με ένα πράσινο κουμπί ραμμένο πάνω της για διαβατήριο έρχεται σε μια ξένη χώρα και μη έχοντας τίποτα άλλο, καταθέτει αισθήσεις και μνήμες.Βάζοντας την μία πίσω από την άλλη τις κασέτες στο κασετόφωνο, ζωντανεύουν πρόσωπα, γεγονότα και ιστορίες. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες ζωντανεύει η ιστορία της Ελλάδος από 1945 και μετά και η ιστορία της μετανάστευσης σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής ηπείρου.  Έτσι η σκηνή γίνεται χώρος μαρτυρίας όπου με ποιητικό τρόπο διαγράφεται η μεταναστευτική περιπέτεια της Ελλάδος και της Ευρώπης και ο σπαρακτικός άγριος αποχωρισμός οικογενειών, από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

 Η παράσταση θα ανέβει 3 και 4 Ιουνίου στις 21.15 στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, με ελεύθερη είσοδο. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και τους συντελεστές εδώ.
Για κρατήσεις θέσεων: 2108656004, 2108679535

 

 

Από 1-11 Ιουνίου θα ανέβει η Μητρόπολη του Αργύρη Πανταζάρα και της καλλιτεχνικής ομάδας momentum, στο Σύγχρονο Θέατρο. Με τους: Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Πέπη Κώνστα, Γιώργο Κατσή, Αγησίλαο Μικελάτο, Κωνσταντίνο Πλεμμένο, Αργύρη Πανταζάρα

Στη Μητρόπολη περιλαμβάνονται αποσπάσματα:
Αντιγόνη (μετάφρ. Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου), Οιδίπους Τύραννος (μετάφρ. Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου), Βάκχες (μετάφρ. Γιώργου Χειμωνά), Μήδεια (μετάφρ. Γιώργου Χειμωνά), Ηρακλής Μαινόμενος (μετάφρ. Γιώργου Μπλάνα)

Παράσταση-πραγματεία για τα ανεπιθύμητα νέα μιας μαύρης εποχής και το ανθρώπινο χορικό γύρω απ’ την πτώση και το θαύμα. Ανάγνωση μιας συγκυρίας εκπύρωσης και ύβρης.
Μια παράσταση πάνω στις έννοιες της φυγής, της άφιξης, της μνήμης και της λήθης. Έννοιες που στην εποχή μας, εν μέσω συρράξεων και βιαιοπραγιών, οδηγούν πλήθος ανθρώπων σε αναζήτηση νέου τόπου, αποκτώντας τρομακτική βαρύτητα.Επί σκηνής, σε έναν έρημο και άγονο τόπο, συναντιούνται οι αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Συνθέτουν το δικό τους δράμα. Κάθε άγγελος είναι ένας τόπος, μια εποχή, μια ιστορία. Ανώνυμοι μάρτυρες γεγονότων, πόνου, βίας, θανάτων και θαυμάτων. Μάρτυρες πτώσεων, ιδεών, ανθρώπων και πολιτισμών. Προσεύχονται για μια χώρα που πεθαίνει. Μέσα από τον μύθο και την ιστορία δομούν τη δική τους «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ». (πηγή)
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.

 

 

Εδώ δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, οκ δεν είμαι αντικειμενική!! Ε, και;; Η λατρεμένη μου Γλυκερία σε ακόμα μία συνεργασία με τον Γιάννη Σκουρλέτη και την bijoux de kant, συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου 2017 με την παράσταση, Οι κόρες/Η νέα ποιητική της Αθήνας. Στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών, από 30/6 έως 3/7 στις 21.00

H bijoux de kant ανοίγει το σεντούκι με την ποιητική προίκα της πόλης των Αθηνών για να την απλώσει στο νυφικό κρεβάτι. Ο λόρδος Μπάυρον κι ο Παλαμάς αλλάζουν ρούχα, πετάνε πατρογονικές φορεσιές, κάπες και καπέλα, για να συναντήσουν τη μαύρη καλλονή της Λένας Πλάτωνος και τα μοντέρνα κτήρια του Ασλάνογλου. Μέσα από το παιχνίδι της Νούλας και της Νανάς τα ποιήματα για την Αθήνα γίνονται το μαγικό πασπαρτού μιας νέας ελευθερίας, μιας νέας περιπλανώμενης ποίησης, που ανακαλύπτει εκ νέου την πόλη που της ανήκει. H bijoux de kant αφηγείται τις μουσικές, τα τοπία, τις λέξεις αυτού του αρχαίου βρέφους. Το παλιό που βαραίνει και το νέο που καταργεί τη βαρύτητα του κληροδοτήματος απαγγέλλουν και υπόσχονται. Ένα ακρόαμα απεξάρτησης, σε αναζήτηση μιας νέας συνθήκης ελευθερίας για την Αθήνα που είμαστε όλοι εμείς. Περισσότερες πληροφορίες εδώ καθώς κι η πηγή!!

 

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία – Κοστούμια: Γιάννης Σκουρλέτης
Ποιητική ανθολόγηση: Χριστόφορος Λιοντάκης
Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη
Συνεργάτις σκηνοθέτις: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Συνεργάτης Σκηνογράφος-Γλυπτικές Συνθέσεις: : Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Συνεργάτις ενδυματολόγος: Δήμητρα Λιάκουρα
Παίζουν η Λένα Δροσάκη και η Άλκηστις Πουλοπούλου
Συμμετέχει 15μελής χορός

 

Εύχομαι να βρήκατε ενδιαφέρουσες τις προτάσεις!! Αφήστε μου αν θέλετε στα σχόλια και τις δικές σας!! Καλή θέαση, καλές βόλτες και γενικά όλα με το καλό!! Πάντα!! Σας φιλώ!! 😘

 

Hello May ♥

Καλημέρα φίλοι μου!! Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και χαμόγελα!! Χριστός Ανέστη και καλό μας μήνα!! Γεμάτο φως και δημιουργικότητα!! 🙂 Εύχομαι να περάσατε πολύ πολύ ωραία με τους δικούς σας, να ξεκουραστήκατε και λίγο!!

Προσωπικά ξεκουράστηκα, γεύτηκα την φύση με το κουτάλι, ηρέμησε λίγο το μυαλό από την βαβούρα και την γκριζίλα της πόλης, την οποία και αγαπάμε περισσότερο μετά από εξορμήσεις!! Χαχαχα!!

Το κινητό ανά χείρας και βουρ να αποτυπώσω κάθε γωνιά πολύχρωμη!!

Το παιχνίδισμα του ήλιου με τα φύλλα!

 

Τα μούσμουλα που σε λίγο καιρό θα φαγωθούν!

 

Τα τριαντάφυλλα που μοσχοβολούν!

 

 

Το κρινάκι!!

 

Ενα μπουκέτο με μωβ και κόκκινες βουκαμβίλιες!!

 

Κοτούλες εν ώρα μάσας!! Ζωή και κότα!! 😉

 

Γατουλάκια νεογέννητα, μισή χουφτίτσα το καθένα!! Νιάααααου!!

 

Και τέλος, η βουκαμβίλια ξαναέχει την τιμητική της αλλά αυτή την φορά την έπιασα στα πράσα με μια αιθέρια ύπαρξη!!

 

Την Ομορφοφτερίσιους Πεταλουδίσιους!!! Της γνωστής οικογενείας ντε!!! 🙂 🙂

 

Ωσπου θίχτηκε η Μαντάμα Μπατερφλάι και μου την έκανε με ελαφρά!! Είναι κι από σόι, τι περιμένατε;; 🙂 🙂

 

Σας φιλώ γλυκά , να στε όλοι καλά!!  ♥  Σε επόμενες αναρτήσεις έχω decoupagάκια και φιλοξενία μούρλια!! Επιτέλους!!

Θέλω επειγόντως διακοπές…

Εντάξει ξέρω τι θα μου πείτε οι περισσότεροι!! Hold your horses ρε κοπελιά, που θες ακόμα δεν μπήκε το καλοκαίρι, διακοπές!! Ε, αφού θέλω!! Αποδράσεις, πως το λένε, με τρώει τον τελευταίο καιρό ένα ανελέητο φευγιώ. Από πρόσωπα, καταστάσεις, από εμένα. Να δείτε που την ζημιά μου την κάνει ο ωροσκόπος.. 

Αν για κάποιον είναι πιο σύνηθες να κρατά, να αγκιστρώνεται, να κολλά σε καταστάσεις, πράγματα κι ανθρώπους, για μένα είναι ευκολάκι να διώχνω, να απομακρύνω!! Από μικρή τρελαινόμουν να φτιάχνω ντουλάπες και συρτάρια με σκοπό να ξεφορτωθώ οτιδήποτε το αισθανόμουν βάρος. Ακόμα την έχω αυτήν την συνήθεια.

Στα σεμινάρια γραφής ήμουν η καλύτερη πετσοκόφτρα λέξεων!! Δώσε μου 1000 λέξεις επιμέλεια, να στις κάνω 100, χωρίς να αλλοιωθεί στιγμή το νόημα! Μόνο το αντίστροφο μην μου ζητήσεις.. Εκεί υστερώ οικτρά. Αφού σου λέω θέλω να ξεφορτώνομαι οτιδήποτε νιώθω περιττό!!

Τους ανθρώπους φυσικά και δεν τους αντιμετωπίζω σαν αντικείμενα, φύγε εσύ έλα εσύ!! Τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που με επέλεξαν και τους επέλεξα τους κρατώ φυλαχτό και στέκω όσο δίπλα τους μου επιτρέπουν, κερί αναμμένο. Γι αυτό κι είναι μετρημένοι, τόσοι όσοι. Οταν λοιπόν με πιάνει το φευγιώ μου, ξέρουν να μου δίνουν χώρο και χρόνο κι όταν επιστρέψω ήταν σαν να μην είχα φύγει.. Γιατί τα λέω αυτά; Ποιος ξέρει;

Μιλώντας για διακοπές παραπάνω, θέλω να σας δείξω την φωτό με την οποία συμμετείχα στον 22ο διαγωνισμό Φωτογραφίζειν που διοργάνωσε πριν λίγο καιρό η Μαρία Νι! Θέμα του διαγωνισμού ήταν τα πρώτα βήματα της Ανοιξης!! Ευχαριστώ πολύ την Μαρία μας για την φιλοξενία καθώς κι όσους ψήφισαν την φωτό μου!! Πατώντας στον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές και την νικητήρια φυσικά!! Συμμετείχα με μια φωτό που χε θέα την θάλασσα και την είχα τραβήξει από το κάστρο της Μπόχαλης, με τίτλο Ανοιξη στην Ζάκυνθο!!

Πρέπει να ταν κοντά στο 2008, 2009 όταν πήγα για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά στην Ζάκυνθο!! Τα λατρεύω τα Επτάνησα και συνήθως για χρόνια αλονίζαμε στην Λευκάδα καθώς μπορείς να πας κι οδικώς σε αυτό το πανέμορφο νησάκι, αλλά να που τότε είχε έρθει η στιγμή να επισκεφτώ την Ζάκυνθο!! Φανταστικά νερά, μαγευτικές παραλίες, πεντανόστιμα φαγιά, φιλόξενοι κάτοικοι!! Αυτό που μου έκανε επίσης τρομερή εντύπωση ήταν το πόσο πολλές επαύλεις είχε!! Τεράστια σπίτια βυθισμένα σε κήπους με οργιώδη βλάστηση!! Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναπάω!!

Πριν λίγες μέρες, έφτασε στο σπίτι μου και το αναμνηστικό δωράκι της Μαρίας Νι για την διάκριση στο αγαπημένο δρώμενο που διοργανώνει με τα ολιγόλεκτα, τις 25 λέξεις!! Τι πιο όμορφο και διαλεχτό από ένα βιβλίο με μια ζεστή αφιέρωση!! Μαρία  μου σε ευχαριστώ ολόψυχα για την σκέψη και το ανεκτίμητο δώρο σου!! Ο κύκλος με την κιμωλία, του Μπέρτολτ Μπρεχτ!!

 

Θα θελα να κλείσω την ανάρτηση με μια πολύ τρυφερή κι αισιόδοξη ανακάλυψη που έκανα πρόσφατα στην γειτονιά μου!! Πριν λίγο καιρό, θα θυμάστε την πικρία μου όταν έκανα ανάρτηση για τον τοίχο της καλοσύνης που δυστυχώς κάποιοι ανεγκέφαλοι, ξήλωσαν την κρεμάστρα που αφήναμε τρόφιμα και ρούχα για όποιον είχε ανάγκη να τα παραλάβει. Οταν έγινε αυτό το συμβάν, μετά από 2,3 μέρες κάποιοι κάρφωσαν στην θέση που ήταν η κρεμάστρα, ένα δυο καρφάκια πρόχειρα, ίσα για να μπορέσει να συνεχίσει ο κόσμος να κρεμά είδη ανάγκης, αλλά δυστυχώς είναι τόσο μικρά που δεν φαίνονται κι έτσι ελάχιστοι έρχονται να αφήσουν το οτιδήποτε.. Κι όμως, σε μια ωραία γωνιά, εκεί λίγο παραπέρα, μια μέρα φύτρωσε ένα πανέμορφο και μυρωδάτο λουλούδι κι έτσι μπορούν πολλοί περισσότεροι να το καμαρώσουν και να το εκτιμήσουν!! 😉 Σας γλυκοφιλώ!!

 

 

Σοκολατοπρόταση κι όχι μόνο!!

Καλημερούδια σε όλη την κομπανία!! Εντάξει έχω χαθεί λιγάκι αλλά υπάρχει αιτία!! Θα προσπαθήσω να είμαι περισσότερο ενεργή στην γειτονιά όμως, ναι;;; Δεν είναι παραπλανητικός ο τίτλος, σας έχω την σοκολατοπρόταση για τους φίλους που μένουν Αθήνα!! Όχι αστεία!! Αλλά μέχρι να σας πάω εκεί, πρώτα να σας πω τα νέα της μυστικής Χριστουγεννιάτικης ανταλλαγής μας!!

Όπως όλες οι φίλες που συμμετείχατε φέτος ξέρετε, ήδη έχουν μοιραστεί όλες μα όλες οι διευθύνσεις στα μυστικά σας ταίρια και σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να χτυπάνε κουδούνια για να παραλάβετε τα δωράκια σας!! Ώπα μισό.. Το πρώτο δωράκι έχει ήδη σταλεί καλέ!! Η Μαρία έστειλε ένα πανέμορφο κασκόλ στην Κατερίνα που μας το παρουσίασε στο blog της πριν λίγες μέρες!! Για δείτε κι εσείς!!! Να μαστε καλά κορίτσια μου!! Και του χρόνου!!

Μην ξεχνάτε τα δωράκια καλό θα ναι να τα στείλουμε όσο μπορούμε πριν τον μεγάλο φόρτο των εορτών, για να αποφύγουμε τις καθυστερήσεις και φυσικά όταν παραλάβουμε το δώρο να κάνουμε μια ανάρτηση/παρουσίαση του δώρου και του αποστολέα του!! Κάθε φορά που θα γίνεται μια παρουσίαση θα σας την δείχνω κι εγώ από εδώ!! Νομίζω μπαίνουμε όλοι έτσι στο xmas swap mood!! 🙂

Μιλώντας για δωράκια, αχ, πριν λίγες μέρες έφτασε ένα δώρο καρδιάς από μια αγαπημένη μπλογκοφίλη, την εκφραστική μας Κική!! Μου χάρισε την πρώτη της ποιητική συλλογή, Τα λάφυρα της ψυχής μου, με μια συγκινητική κι εγκάρδια αφιέρωση!!

Σε επόμενη ανάρτηση θα σας κάνω και πιο εκτενές αφιέρωμα με αγαπημένα αποσπάσματα της ποιητικής συλλογής!!

 

Όπως μας περιγράφει κι η ίδια:

Το βιβλίο είναι μία ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει 13 μοντέρνα, στοχαστικά, ανθρωποκεντρικά ποιήματα ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής.

Προσφιλείς εκφραστικοί μου τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.

Σε ευχαριστώ και πάλι τόσο πολύ Κική μου!! Να συνεχίσει να ναι έτσι καλοτάξιδη η πορεία του βιβλίου σου, να συντροφεύει το νου και την καρδιά των αναγνωστών και με το καλό να σαλπάρουν και τα επόμενα βιβλία!!   😉 Να σαι καλά και πάντα δημιουργική κι εκφραστική όπως εσύ ξέρεις!! 🙂

Τώρα, φίλοι μου που μένετε Αθήνα, ήρθε η ώρα για απογείωση και προσγείωση σε θάλασσες κι ωκεανούς σοκολάτας!! Εντάξει προσθαλάσσωση, πείτε το κι έτσι!! 😉 Ετοιμαστείτε να ανέβει το ζάχαρο στα ουράνια αλλά κι η διάθεσή μας επίσης!!

Θα πάμε βόλτα στο εργοστάσιο και μουσείο σοκολάτας!!! Ναιιιιιιιιιιι!!!!!!!!! Στο εκθεσιακό κέντρο Helexpo, στο Μαρούσι, άνοιξε από τις 7 Νοέμβρη ένα θεματικό πάρκο σοκολάτας!!! Σ ο κ ο λ ά τ α ςςςςςςς!!! Τι δεν καταλαβαίνεις;;;; Ακόμα  δεν έχω πάει αλλά μάλλον από βδομάδα ετοιμάζομαι και θα χω μπόλικο φωτογραφικό υλικό δικό μου.

Πάρτε τα παιδάκια σας, πάρτε φίλους κι οικογένεια και βουρ να ξανανιώσουμε παιδιά!! Το θεματικό πάρκο σοκολάτας λειτουργεί καθημερινά και θα ναι ανοιχτό και στις γιορτές, μέχρι τις 16 Φλεβάρη 2016!! Οπότε κι αν κάποιοι φίλοι δεν μένουν Αθήνα αλλά τους φέρει εδώ ο δρόμος τους, ας το έχουν υπόψην!! Μπείτε εδώ για να δείτε περισσότερες πληροφορίες για το ωράριο λειτουργίας, τις τιμές εισόδου και την πρόσβαση στο εκθεσιακό κέντρο της Helexpo. Επίσης εδώ διαβάζετε το σύνολο της παρουσίασης στο εργοστάσιο και μουσείο σοκολάτας, με αναδρομές στην ιστορία της σοκολάτας, εκπαιδευτικές ξεναγήσεις, μαθήματα γευσιγνωσίας κι εννοείται αγορά σοκολάτας!!

 

Σας στέλνω, τι άλλο, σοκολατένιο φιλί!! Να στε καλά, κι όσο γίνεται να το ρίχνουμε και στην τρελλή,ναι;; Γιατί αλλιώς.. Κλάφτα Χαράλαμπε πριν να μας κλάψουν οι ρέγγες!!! Μάκια και να μην ξεχάσω οι φωτό δεν μου ανήκουν, είναι από το site του εργοστασίου σοκολάτας!! Μμμμμμμμ…

 

 

 

 

 

Καλό μήνα με κλήρωση!!

Καλό μήνα να έχετε όλοι φίλοι μου!! Η ανάρτηση διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας θαλασσογραφία!! Εφτασε φαρδύς πλατύς κι ο Αύγουστος..Πότε μπήκε το καλοκαίρι, πότε φτάσαμε Αύγουστο χαμπάρι δεν πήρα με τούτα και με εκείνα!! 🙂 Λέτε να μαι η μόνη;; Μπα!!!

Πως σας βρήκε χθες η μελαγχολική πανσέληνος;; Το λεγόμενο blue mοon, ντε!! Καμία σχέση με το μπλε!! Ξεκινήσαμε κατά τις 20:00 από Αθήνα για Χαλκίδα μετά από πολύ καιρό που είχαμε να βολτάρουμε προς τα εκεί!! Σε 1,5 ώρα περίπου, μετά από μια διαδρομή που έσφυζε δροσιά (επιτέλους γιατί ψηθήκαμε τόσες μέρες), φτάσαμε στο πανηγύρι της Χαλκίδας!! Κόσμος, πάγκοι, πράγματα, μυρωδιές, φωνές, μετά και ταβερνάκι, φύγαμε από κει κατά τις 01:30!! Ο αέρας της επιστροφής ήταν ακόμα πιο δροσερός και μύριζε πεύκο!! Το κακό είναι κάποιες στιγμές είχα την τσίτα μου, ήμουν λίγο κακοδιάθετη χωρίς λόγο, να φταιγε το φεγγαράκι, who knows!!  Πάντως ήταν μια απολαυστική εξόρμηση που είχαμε καιρό να κάνουμε!!

Σήμερα σας είχα πει θα έκανα την κλήρωση για να ευχαριστήσω κι έμπρακτα δυο από σας που με τιμήσατε με τα ζεστά σας σχόλια στην ανάρτηση για τα 3 χρόνια του blog μου!! Ενα τεράστιο, εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλους μα όλους τους φίλους που με συγκίνησαν με τα λόγια τους κι εδώ και στο mail και στο g+ !! Να στε όλοι καλά, να μαστε όλοι καλά και να τα λέμε όσο λαχταράμε!! ❤

Η πρώτη τυχερή είναι η Αννιώ μας που θα της στείλω ένα ξύλινο αλογάκι με καρότσα!! Του έκανα decoupage, παλαίωση, φωτοσκιάσεις και το απαραίτητο πια κρακελέ!!

 

 

 

Η δεύτερη τυχερή είναι η Κική μας!! Θα της στείλω ένα ξύλινο κάδρο με ρομαντικό μοτίβο που υπέστη παλαίωση, πλαίσιο από πάστα και πατίνες!! Η πίσω όψη έγινε με τεχνική αλουμινόχαρτου και κρακελέ!!

 

 

Εύχομαι να σας αρέσουν και να τα χαρείτε κορίτσια μου! Να στε πάντα καλότυχες!! Από κοντά είναι και πιο ζωντανά τα χρώματα με τις απαραίτητες ιριδίσεις!!

Φέτος το καλοκαιράκι με βρίσκει και πάλι εδώ αλλά με την δημιουργία, το διάβασμα (πως το παθα!! Εμ τόσες αδιάβαστες ντάνες που χω καιρός ήταν 😉 ), τις βόλτες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και την κατάλληλη παρέα είμαι μια χαρά!! Περιορίζω τις αναρτήσεις και τις επισκέψεις σε blogs λόγω καιρού, όπως οι περισσότεροι, αλλά όλο και θα γυροφέρνω στα μέρη μας!! Απλά όχι τόσο συχνά!!

Να περνάτε όσο πιο όμορφα γίνεται και να κάνετε πράγματα που σας γεμίζουν!! Οπου κι αν βρίσκεστε, όπου κι αν βρεθείτε παρέα με φίλους κι αγαπημένους!! Χαρίστε απλόχερα χαμόγελα στους γύρω σας, ένα ζεστό βλέμμα!! Είναι ικανά να φτιάξουν την διάθεση του παραλήπτη μα και την δική μας!! Να στε όλοι καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας για να μπορείτε να προσέχετε και τους οικείους σας!! Φιλάκια όλο γλύκα και καλό καλοκαίρι να χετε!! 🙂 ❤

Summer memories…

Καλησπέρα φίλοι μου! Πριν λίγο καιρό η Κατερίνα μας, το αισιόδοξο κορίτσι με το blog http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/, μας κάλεσε να αναπολήσουμε και να αναρτήσουμε αξέχαστες καλοκαιρινές αναμνήσεις!! Καιρός για summertime memories λοιπόν!! 

Θα σας πάω μια δεκαετία πίσω και βάλε, στα φοιτητικά μου χρόνια, στο γραφικό μου Ρεθυμνάκι. Αν και κατάγομαι από Κρήτη, κι όμως  ντροπή, πρώτη φορά πήγα στα 15 μου και μετά  πέρασα Ρέθυμνο στα 18 κι έφυγα από Αθήνα. Για λίγα μόρια!! Ευτυχώς!!! Αχαχαχα!!

Μικρό, ζεστό και σε κλίμα και σε φιλοξενία!! Φυσικά το χειμώνα κάτι ξεγυρισμένες υγρασίες κι όμως δεν το αλλάζω κι ας έχω να πάω στην Κρήτη από το 2006.Έζησα 4 πανέμορφα χρόνια εκεί!! Κι όχι επειδή είμαι Κρητικιά βλογάω τα γένια μου!! Το χω ξαναπεί πολλές φορές κι ας με κράζουν όσοι θέλουν!! Κρητικό άνθρωπο θα βρεις ή που θα βγάζει να σου δίνει και το βρακί του ή που θα σου βουτά και το δικό σου!! Χαχαχα!! Ευτυχώς γνώρισα περισσότερους από τους πρώτους!!!

Ήταν λοιπόν καλοκαιράκι του δεν θυμάμαι ακριβώς!!! Αχαχα!! 2002 ή 2003 κι είχαμε αποφασίσει με την παρέα να πάμε στην Φορτέτζα, το ενετικό φρούριο, ένα απόγευμα και θα βλέπαμε την παράσταση οι Τρωάδες, στο θέατρο που βρίσκεται μέσα στο φρούριο!! Μαγεία!! Γενικά να ξέρετε στην Φορτέτζα τα καλοκαίρια ανέβαιναν παραστάσεις στο θεατράκι που διατηρεί, ονόματι Ερωφίλη, καθώς και πολλές εκθέσεις κι εκδηλώσεις!!

Απογευματινή ώρα, και σιγά σιγά έπιανε βράδυ. Γύρω γύρω θάλασσα, ζέστη στα μέτωπά μας, λίγη σκόνη, κόσμος γνωστός κι άγνωστος στα καθίσματα, ο ήλιος να σβήνει μπροστά σου και δεν θέλει και πολύ ρε φίλε να ταξιδέψεις με τον χώρο, με την τραγωδία του Ευριπίδη, πίσω στις ρίζες σου. 

Δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια την στιγμή. Ήταν μια αίσθηση που άλλαζε μορφή συνέχεια. Νοσταλγία, πόνος, θλίψη, γαλήνη, ηρεμία όλα ανακατεμένα μέσα σου σαν τενεκεδάκι με πορτοκαλάδα. Χρόνια έχουν περάσει από τότε κι όμως αν και το μυαλό ξεχνά, μένει αυτή η ανάμνηση κι ας μην μπορώ να προσδιορίσω από που πηγάζει.

Όλες οι φωτό είναι από το διαδίκτυο, δυστυχώς δεν έχω ούτε είχα καλή σχέση με την φωτογραφία αν και μου αρέσει πολύ!! Σας φιλώ με αγάπη, καλό σ-κ να έχετε και σας αφήνω να απολαύσετε λίγες φωτό από το Ρέθυμνο κι από το πανεπιστήμιο του Γάλλου να δείτε τι θέα είχαμε!!

Δείτε κι αυτό να ξεσηκωθούμε λίγο για χορό!!! Ωπα ρε πατρίδα!!! Ωπα!!! ❤

Α και μακρυά από τον Σήφακα ωρέ!!!! Αχαχαχα!!!

 

 

 

 

 

 

 

♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬ ♫

Εντάξει ότι και να πείτε έχετε δίκιο!! Διότι η συμπεθέρα μας το χε πει από τον Απρίλη!! Έλα που τώρα μπαίνω σίγα σιγά σε mood καλοκαιρινό και βρήκα τις προάλλες και τις φωτό που ήθελα!! Κάλλιο αργά παρά ποτέ συμπεθερούλα μου!!! Μην μου θυμώσεις πολύ!! ❤

Η πρόσκληση της Πέτρας λοιπόν ήταν να γράψουμε για ένα ταξίδι. Οτιδήποτε, οπουδήποτε!! Ταξίδι να ναι κι ότι να ναι!! Ένα ταξίδι λοιπόν που είχα οργανώσει με τρελή χαρά και το περίμενα πως και τι ήταν αυτό που θα πήγαινα με μια φίλη συνάδελφο στην αξεπέραστη Κωνσταντινούπολη!!!

Γενάρης του 2011 κι είχαμε πάρει τις ημερομηνίες από την δουλειά να δηλώσουμε την ανοιξιάτικη άδεια. Με τα πολλά την δήλωσα για τέλη Φλεβάρη. Να σημειώσω ότι δούλευα σε επώνυμο πολυκατάστημα, πωλήτρια και ταμείας. Πάνω στην κουβέντα μια μέρα, μέσα Φλεβάρη μου λέει η Νικολέτα, τι ωραία να πηγαίναμε πουθενά στην άδεια.. Κανά εξωτερικό.. Πότε δήλωσες, της λέω, τέλη Φλεβάρη μου απαντά!! Μιας που δήλωσα κι εγώ είσαι για κάπου κοντά? Ιταλία ή Κωνσταντινούπολη? Κι αν δεν σε πειράζει να πάμε οδικώς γιατί φοβάμαι τα αεροπλάνα!! Κι εγώ το ίδιο, μου λέει!!! Μην τα πολυλογώ, σε μια βδομάδα κλείσαμε για Κωνσταντινούπολη, αεροπορικώς(!!!), 4 μέρες!!

Τσικνοπέμπτη, κι ενώ είχα διπλό ωράριο, 09.00 με 21.00, με καλούν στο γραφείο και μαθαίνω ότι απολύομαι μετά από 6 χρόνια, λόγω περικοπών στο κατάστημα.. Κλάμα η υπεύθυνη.. Μην στεναχωριέσαι μωρέ, της λέω.. Θα σου φέρω και λουκούμια από την Πόλη.. Καλά, θα πας τελικά, μου λέει.. Εννοείται, της απαντώ. Αποχαιρετώ τις συναδέλφους, κλάμματα, πάω στην Νικολέτα και της λέω σου υπόσχομαι δεν υπάρχει περίπτωση να  χαλάσω με μιζέρια το ταξίδι.. Θα πάμε και θα περάσουμε τέλεια!! Σάββατο με παίρνει τηλέφωνο ότι απολύθηκε κι εκείνη!! Για τους ίδιους λόγους… Οκ , βαλίτσες και φύγαμε..

Και πριν με πείτε αναίσθητη απλά δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω σε κανένα να μου στερήσει την χαρά να περάσω ωραία που το χα τόση ανάγκη. Εδώ να σημειώσω σαν info ότι μετά από αυτό συνέχισα τις σπουδές μου και ξανάρχισα να γράφω μετά από 10 χρόνια πλήρους κι άκρας σιωπής!!

Σας είπα πόσο φοβάμαι τα αεροπλάνα έτσι?? Καθώς πηγαίναμε να επιβιβαστούμε, σκεφτόμουν ότι είχα καιρό να το επεξεργαστώ, να πάρω ανάσες.. Αμ δε.. Εγώ θυμάμαι κάποτε έβγαινες έξω και μετά έμπαινες στο αεροπλάνο.. Και ξαφνικά εκεί που περπατάμε στον διάδρομο μέσα στους τοίχους, νάτην η είσοδος..Αμάν λέω.. Για πότε φούντωσα, κοκκίνησα, αγχώθηκα, δεν λέγεται.. Μπαίνω με το δεξί, κάνω τον σταυρό και κάθομαι κοντά στο παράθυρο… Είχαμε κατουρηθεί κι οι δυο από φόβο, κατακόκκινες και κοιτάζαμε το ταβάνι.. Ελα κάνε υπομονή, μου λεγε η Νικολέτα. Σε μια ώρα φτάνουμε.. Και πως περνά η ώρα, μου λες???

Να μαστε!!!! Φτάσαμε στην λατρεμένη Πόλη!! Κατά μήκος της διαδρομής παντού πράσινο, θαλασσίτσα και κίνηση φυσικά!! Αλλά τι ωραία!! Σε λίγο ήμασταν πλατεία Ταξίμ. Μπαγκάζια στη θέση τους κι εμείς με τον ξεναγό αλωνίζαμε στους δρόμους. Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε κράτηση από γκρουπ οπότε τον είχαμε κατάδικό μας τον ξεναγό και πηγαίναμε οι τρεις μας όπου θέλαμε κι όσο θέλαμε!!

Ε μα φυσικά και πήγαμε και στην Αγιά Σοφιά και μάλιστα εκείνη την μέρα είχε πολύ κόσμο κι Ελληνες πολλούς!! Μπροστά ήταν ένα γκρουπ από 4 κυρίες κάπως θυμωμένες και κάποια στιγμή ακούμε μια να λέει, εμείς φταίμε που ερχόμαστε στην χώρα τους και καθόμαστε και περιμένουμε πότε θα μπούμε μέσα!! Αν ξαναδώ εγώ Εζέλ θα δούνε!!! Εντάξει είχαμε λιώσει στο γέλιο!!!

Πήγαμε και στο μπλε τζαμί και γενικά επισκεφτήκαμε πολλά αξιόθετα αλλά δυστυχώς δεν έχω συγκρατήσει τις ονομασίες… Είπαμε μυαλό όβερ..

Βόλτα στον Βόσπορο και μετά οι τρεις μας με αλογάκι στην Πρίγκηπο!!! Μια συμβουλή!! Μην το επιχειρήσετε χειμωνιάτικους μήνες!! Το τι κρύο φάγαμε δεν λέγεται.. εχω φάει χιόνια στην Φλώρινα και κρύο να κροταλίζει ο δόντας!! Αλλά τέτοια υγρασία που πριόνιζε τα κόκκαλα πρώτη φορά στην Πόλη την έφαγα…

Ο Εντέρ ευτυχώς μιλούσε κι ελληνικά και μας έλεγε πολλά, για την ζωή στην Κωνσταντινούπολη, για την ανεργία, για την κίνηση.. Του προτείναμε να ναι μαζί μας και να πηγαίνουμε με τα μέσα μεταφοράς σε γειτονιές και του άρεσε πολύ η ιδέα!! Λοιπόν γνωρίζεις διαφορετικά ένα τόπο αν προσπαθείς να αναμειχθείς με τους κατοίκους του!! Την λάτρεψα αυτήν την πόλη.. Δεν φοβήθηκα στιγμή να περπατώ στο δρόμο τη νύχτα, παντού υπήρχε νεαροκόσμος, κίνηση, ζωή.. περπατούσαμε σε σοκάκια και χανόμασταν με την Νικολέτα και δεν μας ένοιαζε.. Την αγάπησε κι εκείνη αμέσως την Πόλη. Τέλειο φαγητό, παραδοσιακά καφενεδάκια, μουσική και χορός μέσα στις καφετέριες!! Εκεί δουλεύαν και τις Κυριακές οι άνθρωποι.. Του Εντέρ του φαινόταν φυσιολογικό. Ετσι πρέπει, μας έλεγε, να κινείται το χρήμα, να χουν δουλειά οι άνθρωποι.. Οχι όπως εσείς που πίνετε ένα καφέ 3 ώρες.. Εδώ ήπιες, έφυγες να κάτσει ο άλλος.. Να πάει αλλού του έλεγα εγώ και μου θύμωνε!! Εντέρ ο κόσμος δεν δουλεύει Κυριακές.. Δεν είναι η ζωή μας το χρήμα, του λεγα εγώ.. Τώρα τι ωραία ε?? Ηρθε κι εδώ η πρόγοδος!! Ναι, γιατί ο κόσμος πρέπει να ψωνίσει Κυριακή, δεν μπορεί τις άλλες μέρες, δουλεύει… Κούνια που σας κούναγε!!!

 

3 πράγματα μου κάνανε τρομερή εντύπωση και της Νικολέτας γιατί μετά το συζητούσαμε.. Καταρχήν οι Τούρκοι πολύ του φλερτ.. Δηλαδή τέτοιο σουξέ!! Ρε μπας να μετακομίσουμε εδώ , μου λεγε χαριτολογώντας η φίλη!! Και όχι ούτε ψωνάρα είμαι ούτε καμιά Ζιζέλ!! Και ντυμένες αρκούδες από το ψοφόκρυο!!! Κάθε μέρα δυο και τρεις φορές όλο έρχονταν να μας λένε τα δικά τους!! Κι ευγενικοί!!

Δεύτερον, τι γατομάνι είναι αυτό!!!! Με την καλή την έννοια!! Παντού γατιά, κοντότριχα με πλακουτσωτή μυτούλα και τούρλα το ουρί!!! Στην Πρίγκηπο δε, τους δώσαμε να πιούνε και ξινόγαλο!!Αλλά παντού γατιά!!

Το τρίτο που μου κανε εντύπωση είναι λίγο μακάβριο.. Κάποια στιγμή μου φάνηκαν πολλά τα νεκροταφεία.. Τώρα θα μου πεις τι βλέπεις κι εσύ?? Ε, μα εγώ φταίω? Από τον δρόμο φαίνονται όλα και κάποια στιγμή ανεβήκαμε με τελεφερίκ σε μια τοποθεσία κι από κάτω όλο ξέρετε τι!!! Βρε Εντέρ γιατί τόσα πολλά, του λέει η Νικολέτα. Ετσι γίνεται εδώ μας λέει, δεν κάνουμε εκταφές.. Ε, λέω εγώ.. Για υτό παντού νεκροταφεία. Ναι μου λέει, γιατί εσείς οι χριστιανοί κάνετε εκταφές? Μου πάτησε το ευαίσθητο σημείο, καθώς οι παλιοί θα έχετε διαβάσει πόσο δεν τις αντέχω και τις θεωρώ άθλιες… Ναι του λέω, εμείς κάνουμε. Βγες εσύ να μπει ο άλλος. Μα καλά, μου λέει , κι εμείς εδώ μεγάλη πόλη αλλά κάτι τέτοιο δεν το κάνουμε.. Τώρα κι εσείς που με διαβάζετε, αν ξέρετε  καμιά πληροφορία παραπάνω είναι ευπρόσδεκτη καθώς δεν κατάφερα σαν πληροφορία να την διασταυρώσω τι γίνεται στην Πόλη ως προς αυτό το θέμα.. Οπότε μεταφέρω τα λόγια του Εντέρ που μου κάναν εντύπωση.. Πειράζει που το θεωρώ αυτό πιο χριστιανικό?? Συγνώμη, αλλά είναι άγριο πράγμα η εκταφή.. Τέλος με αυτό το θέμα..

Στις αγορές εννοείται ότι πήγαμε, με τους πάγκους να στραφταλίζουν από μπιρμπιλόνια.. Κάποια στιγμή κάναν πουλάκια τα μάτια μας, πάμε να φύγουμε βρε Νικολέτα να βρούμε κανά δωράκι ωραίο!! Πήραμε μπαχαρικά, καφέδες, τσαγάκια με γεύση μήλο, λουκούμια για τα σπίτια μας.. Να πάρουμε και κανά αναμνηστικό για γονείς.. Ψάξε εδώ, ψάξε εκεί, είχαμε ψιλονευριάσει που μας είχε δείξει μια αποθήκα τίνγκα στα ψεύτικα ο Εντέρ, τα γνωστά ορίτζιναλ μαϊμού και δεν θέλαμε να μας πιάσουν κότσο!! Ελάτε να δείτε κορίτσια, μπαίνουμε σε μια τεράστια αποθήκη γεμάτη ρούχα και τσάντες κι όλα επώνυμα.. Κάτι λέγαν στα τούρκικα και μετά μας λεει ο Εντέρ, ελάτε κορίτσια να δούμε αν θα καταλάβετε ότι είναι ψεύτικα!! Κι αυτό γιατί του χαμε πει ότι ξέραμε από ρούχα και τσάντες μιας που δουλεύαμε σε κατάστημα και είχαμε κάνει και δειγματισμούς άπειρες φορές!! Εντάξει δεν καταλάβαινες το ψεύτικο.. Ιδια ετικέτα, το δέρμα περιποιημένο,μόνο στο made of μπορούσες να ψιλιαστείς!! Είδαμε κι απόειδαμε και δεν πήραμε τίποτα τέτοια ούτε χρυσαφικά για γονείς.. Δεν πειράζει τινγκάραμε στα μπαχάρια και στους καφέδες!!

Κι άντε που ρθε η ώρα της επιστροφής.. Πως να την αφήσεις πίσω αυτήν την  πόλη όταν νιώθεις ότι είναι τόσο οικεία?? Συν του ότι πάλι έπρεπε να επεξεργαστώ το θέμα αεροπλάνο!! Μπαίνουμε μέσα πάλι, εννοείται δεξί πόδι, σταυρός και φούντωμα!! Αλλά εδώ τα πράγματα δεν ήταν απλά.. Δίπλα μου παράθυρο, μπροστά και πίσω αναίσθητα παιδάκια να τρέχουν και να λυσσάνε!! Τα αγαπώ τα παιδάκια αλλά άμα φοβάμαι κι αυτά χαίρονται, τα νεύρα μου!! Κι οι γονείς αναίσθητοι!! Το χειρότερο, μπροστά μου είχα μια οθονίτσα να βλέπω στα πόσα πόδια ύψος είμαι και πόσα μακρυά είναι η θάλασσα και τι βαθμούς έχουν γύρω γύρω τα φτερά!! Ρε πάτε καλά??? Άι χαβ δις μέταλ, πέταλ την τύχη μου μέσα!!!! Πάντως αν δεν είχα την πετοφοβία, εννοείται θα μουν αεροσυνοδός!!!!

Επιτέλους πατήσαμε γη και πήγαμε να πάρουμε τα χαρτιά από την δουλειά για οαέδ.. Χαρές, φιλιά,κους κους κι υπευθυνούλα τσίμπα και τα λουκούμια σου!!! Τα στενάχωρα τα κρατώ για μένα και μόνο!!!

Εννοείται πετροσυμπεθερούλα όλη αυτή η υπερπλήρης, χορταστική, σχεδόν μπουκώσαμε ανάρτηση είναι κατάδική σου!!! Χαρά,ε???? Χαχαχαχαχα!!!!

Μάκια σε όλους φίλοι μου!!!