Κι ο ήλιος του Αυγούστου ο τελευταίος; Ναύαγιο ωχρό. Πρώτα, θα βυθιστεί αγόγγυστα στην αλμυρή μεμβράνη κι ένα ένα κύματα λευκά, πορσελάνη, θα καταπιούν το αιχμηρό κίτρινο, χαϊδεύοντας τις σγουρές ηλιαχτίδες μέχρι αυτές να γίνουν πορτοκαλί. Κι ύστερα, κόκκινες. Κι ύστερα, θα τον ξεβράσει το δίχτυ το θαλασσινό.
Θα’ναι πρωτομηνιά. Κι όταν το νεογέννητό του καύκαλο ανατείλει, θα αχνίζει θάλασσα ξανθή το χρυσαφί του χνούδι. Πρώτη Σεπτέμβρη θα’ναι…
Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους φίλοι μου!! Το παραπάνω ολογόλεκτο παίρνει μέρος στο θαλασσινό δρώμενο της Μαρίας μας, Λόγια της Πλώρης. Μιλώντας για την θάλασσα. Με λέξεις, σκέψεις, κείμενα και φυσικά εικόνες. Ιστορίες ναυτικών, περιπέτειες πλάι στο κύμα, θαλασσινές ποιητικές εμπνεύσεις, αγάπες καλοκαιρινές, φωτογραφικά κολάζ, ότι ξεβράζεται στην ακτή, όμορφο η άσχημο, ασήμαντο ή καθοριστικό.
Ήθελα να σας ευχηθώ καλό Σεπτέμβρη και καλό αποκαλόκαιρο, με την περιγραφή ενός ήλιου που δύει και αναγεννάται την επομένη. Να στε όλοι καλά σφιχταγκαλιάζοντας γλυκές αναμνήσεις και γεμάτοι όρεξη να δημιουργήσετε καινούριες!!Σας φιλώ!!
Εντάξει και δικαίως θα μου πείτε πως καλοκαίρι και μάλιστα στην Ελλάδα μας είναι ήλιος, θάλασσα, μπάνια, ταβερνάκια!! Ε, αρχές Ιούνη πλησιάζουν ας μην πιάσει ακόμα ο καύσωνας γιατί τον βλέπω να έρχεται κι αλοίμονό μας!! Οπότε μαζεύω δροσιά μιας που τα φερε έτσι ο Μάης και μέχρι να αρχίσουν τα μπάνια και τα λοιπά (καθώς μην ξεχνάμε βρε κάτι καταπληκτικές διακοπάρες που θα κάνουμε και φέτος στα μπαλκόνια 😜😜), σας έχω ωραίες προτάσεις για όσους φίλους μένουν στην Αθήνα κι έχουν όρεξη για βιβλία και θεατράκι μέσα στον Ιούνη!! Ακούστε και το τραγούδι!! Μούρλια!!
Για 40η χρονιά διοργανώνεται στο κέντρο της Αθήνας, στον πεζόδρομο της Ερμού, η γιορτή του βιβλίου, από 26 Μάη έως 11 Ιούνη!! Η έκθεση θα λειτουργεί τις καθημερινές (6μ.μ.- 10 μ.μ ), το Σάββατο (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-11μ.μ. ) και την Κυριακή (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-10:30μ.μ. ).
Κι αν κάνετε αυτήν την βολτίτσα μην ξεχνάτε, θα προσθέσω εγώ, να κάνετε και ένα πέρασμα στα παλαιοβιβλιοπωλεία που βρίσκονται στο Μοναστηράκι και στο Θησείο, όπου μπορείτε να ανακαλύψετε σπουδαίους συγγραφικούς θησαυρούς σε απίστευτες τιμές!! Μιλάμε για τον παράδεισο των βιβλιοφάγων!!
Πάμε στα θεατράκια μας τώρα!! Έως την Κυριακή 11/6 θα παίζεται στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, η παράσταση Φωνές, του Χάρολντ Πίντερ με τους : Δημήτρη Καταλειφό, Όλια Λαζαρίδου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νίκο Πουρσανίδη, Μάνο Καρατζογιάννη και τον μικρό Σπύρο Γουλιέλμο.
Περισσότερες πληροφορίες για τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης: «Θέμα της παράστασης είναι η ταυτότητα μέσα από τη σχέση μας με το χρόνο, το σύντροφο και την οικογένεια μας, την εξουσία. Σήμερα που ακόμα και στις πιο ιδιωτικές σχέσεις έχει εισβάλει ως ενδιάμεσος η τεχνολογία. Σήμερα που η εξουσία διεθνώς κατασκευάζοντας γερά άλλοθι διαπράττει τα πιο φριχτά εγκλήματα.» (πηγή)
Η παράσταση Διαβατήριο: Ένα πράσινο κουμπί (Passport: Zelenyia button). Σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή. Παίζουν οι ηθοποιοί: Εύα Γαλογαύρου ,Νίκος Καραστέργιος, Άντα Κουγιά, Αντρια Ράπτη, Σάκης Τσινιάρος, Λαμπρινή Θάνου, Δήμητρα Μυφτάρι, Desislava Mincheva,Veselina Babadzhankova, Anna Giniewska, Marek Kosciolek, Sonja Lindblom, Davide Filippi, Valentina Parisi, Ivan Thedor
Μια γυναίκα, μετανάστης από τη Βουλγαρία περνά τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα μέσω Τουρκίας και δύο Έλληνες συνοριοφύλακες τη συλλαμβάνουν. Παρά την εμφανή ταλαιπωρία της, οι συνοριοφύλακες της περνούν χειροπέδες και την ανακρίνουν. Μέσα από την ανάκριση, τους διηγείται όλη την ιστορία της σχετικά με το πώς έφτασε μέχρι τον Έβρο μαζί με άλλους. Στη διάρκεια της αφήγησης οι συνοριοφύλακες συνειδητοποιούν ότι όλο της το βίος είναι ένα σωρό κασέτες, που τις έχει κατάσαρκα δεμένες σφιχτά πάνω στο σώμα της. Είναι όλη η περιουσία της στην ξενιτιά που επέλεξε να πάει και η ταυτότητα της.
Χωρίς άλλες αποσκευές παρά μόνο τις αναμνήσεις της και με ένα πράσινο κουμπί ραμμένο πάνω της για διαβατήριο έρχεται σε μια ξένη χώρα και μη έχοντας τίποτα άλλο, καταθέτει αισθήσεις και μνήμες.Βάζοντας την μία πίσω από την άλλη τις κασέτες στο κασετόφωνο, ζωντανεύουν πρόσωπα, γεγονότα και ιστορίες. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες ζωντανεύει η ιστορία της Ελλάδος από 1945 και μετά και η ιστορία της μετανάστευσης σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Έτσι η σκηνή γίνεται χώρος μαρτυρίας όπου με ποιητικό τρόπο διαγράφεται η μεταναστευτική περιπέτεια της Ελλάδος και της Ευρώπης και ο σπαρακτικός άγριος αποχωρισμός οικογενειών, από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Η παράσταση θα ανέβει 3 και 4 Ιουνίου στις 21.15 στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, με ελεύθερη είσοδο. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και τους συντελεστές εδώ. Για κρατήσεις θέσεων: 2108656004, 2108679535
Από 1-11 Ιουνίου θα ανέβει η Μητρόπολη του Αργύρη Πανταζάρα και της καλλιτεχνικής ομάδας momentum, στο Σύγχρονο Θέατρο. Με τους: Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Πέπη Κώνστα, Γιώργο Κατσή, Αγησίλαο Μικελάτο, Κωνσταντίνο Πλεμμένο, Αργύρη Πανταζάρα
Παράσταση-πραγματεία για τα ανεπιθύμητα νέα μιας μαύρης εποχής και το ανθρώπινο χορικό γύρω απ’ την πτώση και το θαύμα. Ανάγνωση μιας συγκυρίας εκπύρωσης και ύβρης. Μια παράσταση πάνω στις έννοιες της φυγής, της άφιξης, της μνήμης και της λήθης. Έννοιες που στην εποχή μας, εν μέσω συρράξεων και βιαιοπραγιών, οδηγούν πλήθος ανθρώπων σε αναζήτηση νέου τόπου, αποκτώντας τρομακτική βαρύτητα.Επί σκηνής, σε έναν έρημο και άγονο τόπο, συναντιούνται οι αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Συνθέτουν το δικό τους δράμα. Κάθε άγγελος είναι ένας τόπος, μια εποχή, μια ιστορία. Ανώνυμοι μάρτυρες γεγονότων, πόνου, βίας, θανάτων και θαυμάτων. Μάρτυρες πτώσεων, ιδεών, ανθρώπων και πολιτισμών. Προσεύχονται για μια χώρα που πεθαίνει. Μέσα από τον μύθο και την ιστορία δομούν τη δική τους «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ». (πηγή) Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.
Εδώ δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, οκ δεν είμαι αντικειμενική!! Ε, και;; Η λατρεμένη μου Γλυκερία σε ακόμα μία συνεργασία με τον Γιάννη Σκουρλέτη και την bijoux de kant, συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου 2017 με την παράσταση, Οι κόρες/Η νέα ποιητική της Αθήνας. Στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών, από 30/6 έως 3/7 στις 21.00
H bijoux de kant ανοίγει το σεντούκι με την ποιητική προίκα της πόλης των Αθηνών για να την απλώσει στο νυφικό κρεβάτι. Ο λόρδος Μπάυρον κι ο Παλαμάς αλλάζουν ρούχα, πετάνε πατρογονικές φορεσιές, κάπες και καπέλα, για να συναντήσουν τη μαύρη καλλονή της Λένας Πλάτωνος και τα μοντέρνα κτήρια του Ασλάνογλου. Μέσα από το παιχνίδι της Νούλας και της Νανάς τα ποιήματα για την Αθήνα γίνονται το μαγικό πασπαρτού μιας νέας ελευθερίας, μιας νέας περιπλανώμενης ποίησης, που ανακαλύπτει εκ νέου την πόλη που της ανήκει. H bijoux de kant αφηγείται τις μουσικές, τα τοπία, τις λέξεις αυτού του αρχαίου βρέφους. Το παλιό που βαραίνει και το νέο που καταργεί τη βαρύτητα του κληροδοτήματος απαγγέλλουν και υπόσχονται. Ένα ακρόαμα απεξάρτησης, σε αναζήτηση μιας νέας συνθήκης ελευθερίας για την Αθήνα που είμαστε όλοι εμείς. Περισσότερες πληροφορίες εδώ καθώς κι η πηγή!!
Εύχομαι να βρήκατε ενδιαφέρουσες τις προτάσεις!! Αφήστε μου αν θέλετε στα σχόλια και τις δικές σας!! Καλή θέαση, καλές βόλτες και γενικά όλα με το καλό!! Πάντα!! Σας φιλώ!! 😘
Καλησπέρα φίλοι μου και καλή βδομάδα να έχουμε!! Ο Μάης μας αφήνει σιγά σιγά, μια με μίνι καύσωνα και μια με δροσιά και βροχούλα. Εντάξει, ούτε εκείνος δεν ξέρει τι θέλει!! Τέλη Απρίλη και κοντά στα μέσα του Μάη έκανα τις βολτίτσες μου, που αλλού, στο λατρεμένο ιστορικό κέντρο και στα σοκάκια του Ψυρρή!!
Άλλη χάρη, άλλη ομορφιά. Ένα ονειρεμένο ανακάτεμα από μυρωδιές κι εικόνες του τώρα και του τότε, μια αρμονική μέσα στην αταξία της συνύπαρξη που πάντα θα μου δίνει και κάτι καινούριο που ως τώρα δεν είχα ανακαλύψει!!
Εκεί που η Τζένη συναντά τον Παυλάρα στην λουλουδιαστή ρομβία και σαν να τους βλέπω να φέρνουν τις γυροβολιές τους με το γαρούφαλλο στο αυτί κι από δίπλα σιγοντάρουν κι οι υπόλοιποι αγαπημένοι ηθοποιοί που στολίζουν κι αυτοί την πανέμορφη ρομβία που βρέθηκε μπροστά μου σε μια γωνιά!! Και λίγο παραπέρα λίγη φιλοσοφία περί έρωτος γιατί κι οι τοίχοι έχουν καρδιά μωρέ!! Κι όλοι κι όλα, περαστικοί, διαβάτες, χρώματα, μπογιές, μάρμαρα, φωνές ένα χαρμάνι πολύπλοκο, μυστηριώδες, μεστό κι αυθεντικό που ξέρει να κρατά στον χρόνο!! Σας φιλώ!!
Την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το τραγούδι με τράβηξε η Μποφίλιου φυσικά, η φωνάρα της που θα ταν εγγύηση ότι κι αν άκουγα να τραγουδά, αλλά κι ο τίτλος του. Και πάτησα το play κι άρχισαν από τις πρώτες λέξεις, από τις πρώτες νότες να τρέχουν δάκρυα στα μάτια. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρη και με το τέλος του τραγουδιού έτρεξα να δω ποιος έγραψε τους στίχους αυτούς. Ποιος κατάφερε να αποτυπώσει χωρίς να με ξέρει αυτό που νιώθω. Λες και το χα παραγγείλει αποκλειστικά για σένα. Δεν είναι υπέροχο αυτό;; Κι έπειτα το πε κι ο Σεφέρης πρώτα, είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Δεν είναι υπέροχο αυτό;;
Τον επόμενο Φλεβάρη κλείνουν 20 χρόνια από τότε που έφυγες. Δεν έκατσα ποτέ να υπολογίσω πόσο χρονών θα σουν τώρα, τι σημασία θα είχε; Μου φτάνει να ξέρω πως εκεί που είσαι , είσαι καλά, έχεις γαλήνη. Κι έχω κι εγώ γαλήνη ξέροντάς το. Και ξέρεις πως το ξέρω και κανείς δεν θα με πείσει ποτέ για το αντίθετο. Γιατί σε έχει κοντά Του και σε προσέχει και μας προσέχεις κι εσύ. Και σε αγαπάω ακόμα και μου λείπεις. Δεν σε σκέφτομαι στα δύσκολα, δεν μου λείπεις στα δύσκολα. Όχι.. Στα ωραία μου λείπεις. Στις χαρές μου λείπεις περισσότερο. Που δεν είσαι εκεί, παρουσία φυσική, να με αγκαλιάσεις, να με φιλήσεις, να με κοιτάξεις και να μου πεις ότι θες. Δεν είσαι εκεί να μοιραστώ την χαρά και την λαχτάρα μου. Δεν είσαι εκεί. Σε αυτά τα τολμήματά μου, στα ρίσκα μου, στην χαζομάρα μου, δεν είσαι εκεί. Κι ας είναι όλοι όσοι θέλω και θέλουν εκεί, εγώ σκέφτομαι εσένα που λείπεις. Πόσο εγωίστρια, ε; Και συγχρόνως το ξέρω πως είσαι κάπου εκεί γύρω. Κάπου και μετά λέω μου φτάνει κι αυτό.
Δεν ξέρω αν το ξέρεις, που σίγουρα το ξέρεις δηλαδή, αλλά όταν έφυγες πήρες και κάτι από μένα μαζί σου. Κάτι από την καρδιά μου, κάτι από την ψυχή μου το πήρες μαζί σου όταν έφυγες και δεν θα μάθω ποτέ πως θα ήμουν τελικά, ποια θα ήμουν αν ήσουν ακόμα εδώ. Εγωίστρια, ε; Αυτήν την γυναίκα, αυτήν την Μαριλένα δεν θα την γνωρίσω ποτέ γιατί έμεινε πίσω κάποια άλλη Μαριλένα που ακόμα την μαθαίνω. Βαρέθηκα να ρωτάω πως θα μουν αν… Τι θα έκανα αν… Αν ήσουν εδώ. Το μαθα από τα 16 και λίγο νωρίτερα, η ζωή είναι σκάσε και κολύμπα. Έτσι είναι. Σκάσε και κολύμπα και μάθε να ζεις με το κενό και με τα αγκάθια σου. Θέλει πολλή δουλειά να το κατακτήσεις αλλά το κατακτάς. Προχωράς, μαθαίνεις,συμβιβάζεσαι, πολεμάς, χάνεις, νικάς κι όπως κι αν έχει πάντα συνεχίζεις. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Έτσι είναι μωρέ..
Σε αγαπώ και σε αγαπάω. Πολύ. Πάντα. Γιατί είσαι δυο φορές μάνα μου, γιαγιά μου…
Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν κι έχουν κι αγαπημένους που γιορτάζουν, να τους χαίρονται!! Σας ευχαριστώ πολύ κι όσους με σκέφτονται και στο δεύτερο όνομα!! Διπλοθεσίτισσα στην γιορτή!! 🙂
Κι όσοι αγαπημένοι έχουν φύγει και τους μνημονεύετε μέρα που είναι, να το ξέρετε, είναι πάντα κοντά μας και μας προσέχουν!
«Α καλά, θα μου πεις ότι γέμισε αράχνες.. Κατάλαβα..»
«Όχι, ποιες αράχνες; Ορφάνεψε…»
Μάλιστα.. Κι άμα αρχίζει η ελληνίδα μάνα τα μελό, αλοίμονό… Ή που θα χει δίκιο ή που θα υπερβάλλει. 🙂 Καμιά ορφάνια καλέ. Καλοκαίρι είναι η αιτία της αποχής. Και τι καλοκαίρι! Σε συνδυασμό με υγρασία φουλ, καλά τσακίδια.. Ουστ, δρόμο λέμε. Μα να ανυπομονώ πως και πως να χειμωνιάσει από μέσα Ιούλη;; Γιατί να’σαι αραχτή σε παραλία, αμμουδιά να τσαλαβουτάς ολημερίς κι ολονυχτίς, δεν σε πολυνοιάζει αυτός ο αποπνιχτικός συνδυασμός καύσωνα κι υγρασίας που σκαλώνει και τυραννά τα ρουθούνια σου. Αν όμως την βγάζεις μπαλκονάτη, ε τότε ναι, έχουμε θέμα Χιούστον. 🙂
Κλειστόν λόγω καιρού. Εξάλλου με αρκετούς τα λέγαμε τηλεφωνικώς και συμφωνούσαμε!! 😉 Καλώς σας βρίσκω 4 μήνες μετά μωρεεεεέ!! Ελπίζω να ήταν ωραίο το καλοκαιράκι σας και να μαζέψατε ενέργεια και δυνάμεις για φθινόπωρο, χειμώνα. Μου καλάρεσε η αποχή να πω την αλήθεια, χωρίς να σημαίνει όμως πως δεν μου έλειψε η επικοινωνία μας. Σιγά σιγά, με αργούς ρυθμούς στα ίδια blogoμέρη θα ξαναβρεθούμε!
Τι έκανα αυτούς τους μήνες.. Διάβασα λίγα βιβλία, γύρω στα 8, μην νομίζετε. Αν το πίεζα θα ήμουν στα διπλάσια αλλά υποτίθεται η ανάγνωση είναι απόλαυση, οπότε no pressure! Θα σας πω σε επόμενη ανάρτηση ποια λάτρεψα!! Έκανα ελάχιστα decoupagάκια. Με περιμένουν κι αυτά υπομονετικά στην γωνιά τους. Καλέ, κλείσαμε και 4 χρόνια μαζί τον Ιούλη!! Αυτά είναι!! Τι χαρά!! 🙂 Τι άλλο έκανα; Λίγα μπάνια, βόλτες, τα αγαπημένα βιντεάκια στο youtube που συνεχίζουν να με μαθαίνουν χρήσιμα πράγματα καλλιτεχνικής φύσης! Κυνήγησα πόκεμον, δεν. Συνειδητοποίησα ακόμα μια φορά ότι η αδιαφορία κι η απανθρωπιά καλά κρατούν. Δηλαδή να σκούζει ο γείτονας, να φωνάζει για βοήθεια κι η γειτονιά αγρόν αγόραζε. Ωραία πράματα.. Τέλος, έζησα και μια προσωπική ανατροπή αφού για χρόνια ορκιζόμουν κι ήμουν σίγουρη για μένα πως πια είχε κατασταλάξει μέσα μου μια συγκεκριμένη θέση κι άποψη κι ήρθε ένα απρόσμενο και δυσάρεστο γεγονός να με διαψεύσει πατόκορφα.. Έτσι, γιατί και να κλείσει η πληγή, ξέρεις τι παίζει κάτω από την ουλή; Ήρθε η στιγμή κι έμαθα..
Τι θα γίνει; Θα αρχίσει τα μελό κι η ελληνίδα κόρη;; Ε, ποτέ!! Λοιπόν, here i am. Καλό μας φθινόπωρο, αισιόδοξο και δημιουργικό εύχομαι να είναι. Ήδη έχω διάθεση για δημιουργία κι έχω ξεκινήσει τα χειροποίητά μου. Τις προάλλες, με μια μικρή εξόρμηση στην φύση, γέμισαν φίσκα 2 τσάντες με κουκουνάρια που περιμένουν να γίνουν διακοσμητικά!! Κι έχω κι ένα ε κ π λ η κ τ ι κ ό κι α ν ε π α ν ά λ η π τ ο νέο αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα! Πρώτα ο Θεός τον Ιούνη και δεν κρατιέμαι!! ♥
Να έχετε ένα όμορφο σ/κ φίλοι μου και καλώς ξαναβρεθήκαμε!!
Καλησπέρα φίλοι μου!! Καλή βδομάδα να έχετε όλοι!! Ενα ακόμα Φωτογραφίζειν έληξε αφού πρώτα ανέδειξε πανέμορφες κι εμπνευσμένες φωτογραφίες!! Οπως πάντα η Μαρία μας, μας δίνει ένα θέμα κι αυτή την φορά ήταν το κόκκινο!! Εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές καθώς και την νικητήρια φωτογραφία που διακρίθηκε πανηγυρικά!!
Η δική μου συμμετοχή με τίτλο κου κου βα, ήταν ένα συρμάτινο γλυπτό ας το πω, κουκουβάγιας το οποίο στόλιζε την κόκκινη γωνιά ενός θεάτρου στο κέντρο της Αθήνας. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ψήφους καθώς και το Μαράκι για την ζεστή φιλοξενία και την άρτια οργάνωση!!
Πριν λίγες μέρες με ξάφνιασε ευχάριστα κάτι!! Μην μου πείτε πως δεν είναι τέλειο να περιμένεις στην στάση το λεωφορείο κάνοντας κούνια;;; 🙂 🙂 Τι δεν με πιστεύετε;; Κι όμως έχω και ντοκουμέντα!! Οποιος το σκέφτηκε απλά τον αγαπώ και μου έφτιαξε απίστευτα την διάθεση!!! Μακάρι να γεμίσουν κι άλλες στάσεις με κούνιες!!
Σας φιλώ όλους γλυκά και σας δίνω ραντεβού ξανά από φθινόπωρο με το καλό. Να περάσετε ένα ξεκούραστο, ευχάριστο, δημιουργικό καλοκαίρι όπου κι αν βρεθείτε. ❤
Σήμερα τέλειωσα μια ρομαντική σύνθεση a la mixed media με το αγαπημένο μου σκληρυντικό υγρό, powertex. Για τους φίλους που με ρωτάτε και στο mail, το paverpol κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά με το powertex, απλά είναι ανταγωνιστικής εταιρείας!! Διαλέγετε και παίρνετε!! 🙂
Χρειάστηκαν δυο πλαστικά διακοσμητικά πουλάκια που κάπου είχα καταχωνιασμένα, λίγες φλούδες σημύδας κι ένα μεσαίου μεγέθους κλαδί. Αφού στέγνωσε το υγρό και σκλήρυνε η σύνθεση, βάφτηκε με ακρυλικά και πατίνες να μοιάζει πεπαλαιωμένο γλυπτό πλέον το αποτέλεσμα. Από κοντά τα πουλάκια μοιάζουν σαν από μάρμαρο, δεν ξέρω αν διακρίνεται αυτό στις φωτό!!
Σας φιλώ και να περνάτε όμορφα ότι κάνετε!! Καλή βδομάδα να χουμε!! ❤
Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο. Σκύλα μαύρη αλυχτά στις πόρτες μα οι ένοικοι κωφοί κι η σκύλα έγλυφε το ξύλο κι έσταζε η γλώσσα αίμα και παράπονο χαράκωνε το ξύλο ώρες χαράκωνε μα οι ένοικοι κωφοί φιγούρα ώριμη μελαχρινή ζωγράφιζε η σκύλα μανδύα να φορά λευκό κοτσίδα να χαϊδεύει τις φλέβες στο λαιμό της έδωσε κι όνομα σίβυλλα την είπε να στέκει ανάγλυφη ουράνιο φυλαχτό σε πόρτα αφιλόξενη χρησμούς να ψιθυρίζει σίβυλλες στις πόρτες όλες εξαπλώθηκαν μετάσταση πεπρωμένου λες κι η γλώσσα όλο μάτωνε της σκύλας όλο μάτωνε και ξύπναγαν οι ένοικοι και κλώτσαγαν την σκύλα και ρήμαζαν το φυλαχτό κι οι πόρτες όλες στάζαν σάλιο πηχτό και λήθη. Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο.
Χθες, στον δρόμο για το σπίτι, ένα σκυλί μινύριζε, στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Ο τοίχος πάνω του έγραφε, πατρίδα, είσαι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους και πιο κει μια ταμπέλα Προσοχή, σοβάδες πέφτουν.
Το ποίημα ήταν η συμμετοχή μου στο ένατο Συμπόσιο Ποίησης που διόργανωσε η Αριστέα. Μπράβο σε όλες τις συμμετοχές που ήταν αξιόλογες! Πατήστε εδώ να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε όλα τα ποιήματα!
Συγχαρητήρια στο νικητήριο ποίημα που επάξια διακρίθηκε ανάμεσα σε 31 συμμετοχές!! Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε!!
Υποχρεωτική λέξη, η πατρίδα, αυτήν την φορά. Κοινή παραδοχή όλων μας πως ήταν ένα εξαιρετικό συμπόσιο κι ιδιαιτέρως συναισθηματικά φορτισμένο. Μια λέξη που δημιουργεί χιλιάδες νοήματα και συναισθήματα σε όλους μας. Πόνου, πίκρας, ζεστασιάς, προστασίας, αγάπης.. Φυσικά και θα εναλλάσσονται μέσα μας, η καθημερινότητα όλων μας το απαιτεί.. Ποιο υπερισχύει κάθε φορά και ποιο ίσως έχει κατασταλάξει μέσα μας, αυτό μόνο ο καθένας μας ξεχωριστά το γνωρίζει..
Ευχαριστώ πάρα πολύ την Αριστέα για την ζεστή κι άψογη φιλοξενία της και για την έμπνευσή της να γράψουμε για την πατρίδα. Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου όλους τους φίλους για την ανάγνωση και την αγάπη τους στο ποίημά μου. Ισως να μην ήμουν έτοιμη να χρησιμοποιήσω αυτήν την λέξη και γι αυτό στράφηκα μέσω της διακειμενικότητας, σε ένα ποίημα του λατρεμένου Τάσου Λειβαδίτη, Πατρίδα, [ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΑΚΕΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ]. Ο στίχος του πατρίδα, είσαι γεννημένη απ‘ τους πεθαμένους έγινε σύνθημα στους τοίχους του ποιήματός μου κι αν θέλετε να ακούσετε τι μινυρίζει το σκυλί, σκύψτε μαζί μου στον κόρφο του…
Καλό μήνα να έχετε όλοι φίλοι μου!! Η ανάρτηση διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας θαλασσογραφία!! Εφτασε φαρδύς πλατύς κι ο Αύγουστος..Πότε μπήκε το καλοκαίρι, πότε φτάσαμε Αύγουστο χαμπάρι δεν πήρα με τούτα και με εκείνα!! 🙂 Λέτε να μαι η μόνη;; Μπα!!!
Πως σας βρήκε χθες η μελαγχολική πανσέληνος;; Το λεγόμενο blue mοon, ντε!! Καμία σχέση με το μπλε!! Ξεκινήσαμε κατά τις 20:00 από Αθήνα για Χαλκίδα μετά από πολύ καιρό που είχαμε να βολτάρουμε προς τα εκεί!! Σε 1,5 ώρα περίπου, μετά από μια διαδρομή που έσφυζε δροσιά (επιτέλους γιατί ψηθήκαμε τόσες μέρες), φτάσαμε στο πανηγύρι της Χαλκίδας!! Κόσμος, πάγκοι, πράγματα, μυρωδιές, φωνές, μετά και ταβερνάκι, φύγαμε από κει κατά τις 01:30!! Ο αέρας της επιστροφής ήταν ακόμα πιο δροσερός και μύριζε πεύκο!! Το κακό είναι κάποιες στιγμές είχα την τσίτα μου, ήμουν λίγο κακοδιάθετη χωρίς λόγο, να φταιγε το φεγγαράκι, who knows!! Πάντως ήταν μια απολαυστική εξόρμηση που είχαμε καιρό να κάνουμε!!
Σήμερα σας είχα πει θα έκανα την κλήρωση για να ευχαριστήσω κι έμπρακτα δυο από σας που με τιμήσατε με τα ζεστά σας σχόλια στην ανάρτηση για τα 3 χρόνια του blog μου!! Ενα τεράστιο, εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλους μα όλους τους φίλους που με συγκίνησαν με τα λόγια τους κι εδώ και στο mail και στο g+ !! Να στε όλοι καλά, να μαστε όλοι καλά και να τα λέμε όσο λαχταράμε!! ❤
Η πρώτη τυχερή είναι η Αννιώ μας που θα της στείλω ένα ξύλινο αλογάκι με καρότσα!! Του έκανα decoupage, παλαίωση, φωτοσκιάσεις και το απαραίτητο πια κρακελέ!!
Η δεύτερη τυχερή είναι η Κική μας!! Θα της στείλω ένα ξύλινο κάδρο με ρομαντικό μοτίβο που υπέστη παλαίωση, πλαίσιο από πάστα και πατίνες!! Η πίσω όψη έγινε με τεχνική αλουμινόχαρτου και κρακελέ!!
Εύχομαι να σας αρέσουν και να τα χαρείτε κορίτσια μου! Να στε πάντα καλότυχες!! Από κοντά είναι και πιο ζωντανά τα χρώματα με τις απαραίτητες ιριδίσεις!!
Φέτος το καλοκαιράκι με βρίσκει και πάλι εδώ αλλά με την δημιουργία, το διάβασμα (πως το παθα!! Εμ τόσες αδιάβαστες ντάνες που χω καιρός ήταν 😉 ), τις βόλτες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και την κατάλληλη παρέα είμαι μια χαρά!! Περιορίζω τις αναρτήσεις και τις επισκέψεις σε blogs λόγω καιρού, όπως οι περισσότεροι, αλλά όλο και θα γυροφέρνω στα μέρη μας!! Απλά όχι τόσο συχνά!!
Να περνάτε όσο πιο όμορφα γίνεται και να κάνετε πράγματα που σας γεμίζουν!! Οπου κι αν βρίσκεστε, όπου κι αν βρεθείτε παρέα με φίλους κι αγαπημένους!! Χαρίστε απλόχερα χαμόγελα στους γύρω σας, ένα ζεστό βλέμμα!! Είναι ικανά να φτιάξουν την διάθεση του παραλήπτη μα και την δική μας!! Να στε όλοι καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας για να μπορείτε να προσέχετε και τους οικείους σας!! Φιλάκια όλο γλύκα και καλό καλοκαίρι να χετε!! 🙂 ❤
Καλημέρα σε όλους φίλοι μου! Αυτές τις μέρες εκτός του να ενημερώνομαι από παντού και το εννοώ από παντού, για τα καθέκαστα, έπιασα πάλι τα δημιουργικά μου. Προμηθεύτηκα υλικά, ξετρύπωσα και μια αρμαθιά μπουκάλια, που είναι η αλήθεια είχα καιρό να πιάσω και βουρ επί το έργον!
Δυο μπουκάλια shabby, με decoupage κι άφθονο pittorico, κορδέλες, παλαίωση και κρακελέ, έχουν φύγει ως αντιδώρισμα σε δυο ευγενικές υπάρξεις!
Να στε όλοι καλά και συνεχίζουμε να πιανόμαστε από όπου μπορούμε για να αντέχουμε! Μακριά από εύκολα και παχιά λόγια, μακριά από πράξεις εκδίκησης (είδα χθες πάλι σπάσανε και κάψανε , συγχαρήκια σας ρε καλόπαιδα), μακριά από μεμψιμοιρίες (έχω βαρεθεί να βλέπω φωτό με αγάλματα του Δαυίδ κι ανοιγμένες μύτες, έλεος δηλαδή).. Ημαστε όλοι μαζί σε αυτήν την κατάσταση και μόνο μαζί θα την βγάλουμε!! Σας φιλώ με ένα λατρεμένο μου κομμάτι που συνέχεια γυροφέρνω στο μυαλό τελευταία!!
είναι που ήθελα όταν έρθεις να φωταγωγήσω και τώρα το σβήνουμε για οικονομία και που αδυνατώ στην παρούσα φάση να σου χαρίσω εκείνο το προάστιο που πήγαινε με τα μάτια σου- δε βαριέσαι όμως,έτσι κι αλλιώς δική σου είναι η πόλη κι όλα τα κινητά κι ακίνητα σε υπακούουν γιατί είσαι ο πιο όμορφος κι ο πιο τρυφερός κι αυτά έχουν αξία και θα γελάμε και θα πετάμε πάνω απ’τα κτίρια και θα σκάει ο καπιταλιζμός απ’τη ζήλεια του που τόσα τάλαρα έσταξε κι ούτε ένα θαύμα μισοτιμής δε μπόρεσε ν’αγοράσει
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου όλους τους φίλους για την ανάγνωση και την αγάπη τους στο ποίημά μου. Ισως να μην ήμουν έτοιμη να χρησιμοποιήσω αυτήν την λέξη και γι αυτό στράφηκα μέσω της διακειμενικότητας, σε ένα ποίημα του λατρεμένου Τάσου Λειβαδίτη, Πατρίδα, [ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΑΚΕΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ]. Ο στίχος του 
marilenaspotofart 