Η περούκα

φωτό από το διαδίκτυο, επεξεργασμένη από μένα

 

Μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε… Φέτος δεν άνθισε η λεμονιά. Πιπίλιζε αχόρταγα η ρίζα το χώμα το στεγνό, βογγούσαν τα κλαδιά, μα η λεμονιά δεν άνθισε. Ωραία που μυρίζαν τα μαλλάκια σου Θαλιώ μου! Στεφάνι, χλωμά ανθάκια λεμονιάς σκεπάζαν το πορφυρό σου το κεφάλι. Εικοσιδύο, εικοσιτρείς, εικοσιτέσσερις… «Με αγαπάς Γιωργή μου;», ψιθύριζες δειλά, «αγαπώ σε Θαλιώ μου μα τα μαλλάκια σου πιο πολύ». Πλέανε τα δάχτυλά μου, βάρκα ακυβέρνητη στις κόκκινές σου μπούκλες. Κάποτε αγγίζανε το στήθος κι από κει φτάνανε ως το χνούδι  σου το αγκάστρωτο. «Με αγαπάς Γιωργή μου;», γινόταν ο ψίθυρος κραυγή, «αγαπώ σε Θαλιώ μου μα τα μαλλάκια σου πιο πολύ». Κι ίδρωνε η παλάμη κι εγώ βλαστήμαγα την μάνα που σε γεννοβόλα έτσι ψιλοκάπουλη. Και πλάκωναν οι σάρκες τα σκεπάσματα κι αλάφραινε η ψυχή. Ξεστήθωτη έχασκες μετά το χόρτασμα, και τάιζες τώρα ντελικάτα στα φιλντισένια δόντια τα ασυγύριστα μαλλάκια. Σαρανταεννιά, πενήντα, πενηνταμία, πενηνταδύο, πενηντατρείς… Χθες στην γειτονιά, τι να σου λέω Θαλιώ μου; Την θυμάσαι την φουρνάρισσα; «Να! Δεν με πιστεύετε να σας χαρώ;», έλεγε και ξανάλεγε και σταυροκοπιόταν, «σαν να πήρε το μάτι μου απ΄την μισάνοιχτη την γρίλια, το Θαλιώ του Γιωργή, καλέ. Σαν να καθόταν στον καθρέφτη, στα σκοτάδια σας λέω και χτένιζε τα μαλλιά, λες και την άκουγα  να μετρά τις βουρτσιές της, θιοσχωρέστην». Και δώστου να σταυροκοπιέται η κακομοίρα. «Καλό το παραμύθι σου μα σα να λείπει κάτι», κοροϊδεύαν οι γειτόνοι. «Ταμπλάς μου ρθε σας λέω. », κι άντε πάλι σταυροκόπι κι έφτυνε τον κόρφο της. Ρε την κακομοίρα… Εβδομηνταδύο, εβδομηντατρείς, εβδομηντατέσσερις, εβδομηνταπέντε… Φύγαν και σκορπίσαν τα μαλλάκια σου, δάσος φυλλοβόλο. Τι έφταιγες κι εσύ; «Με αγαπάς Γιωργή μου;», δειλός ο ήχος της φωνής σου.  Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα, υπάκουα χαλινάρια, «αγαπώ σε Θαλιώ μου». «Μα τα μαλλάκια μου πιο πολύ;», κι ήρθε κάλπης ο λόξυγγας για αντιπερισπασμό κι εγώ τσιμουδιά κι έξω έριχνε βροχή μελανιασμένη. Να ξερες πώς βελονιάζει ακόμα το χτενάκι σου με τα λειψά τα δόντια, τα ψεύτικά σου τα μαλλιά Θαλιώ μου. Κι ας έγιναν στο κεφάλι μου παρηγοριά, να μου χαϊδεύουν τους ώμους, τις νύχτες ακόμα ονειρεύομαι σαράκια. Ενενηνταοχτώ, ενενηνταεννιά, εκατό. Καληνύχτα σου Θαλιώ.

 

 

Το μικροδιήγημα ήταν η συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας παιχνίδι, Παίζοντας με τις λέξεις, που οργανώνει η Μαρία. Υποχρεωτικές ήταν οι λέξεις με το κόκκινο και τα κείμενα που συνταξιδέψαμε στόλισαν ακόμα μια φορά το παιχνίδι!! Πολλά πολλά συγχαρητήρια στο κείμενο που διακρίθηκε επάξια καθώς και σε όλους τους δημιουργούς που δήλωσαν και πάλι την παρουσία τους γράφοντας!! 

Ευχαριστώ από καρδιάς το Μαράκι για την ζεστή φιλοξενία της, την απλόχερη αγκαλιά της κι όλους τους φίλους για την ανάγνωση και την αγάπη που χάρισαν στο περουκάκι!!

Το διήγημα δημοσιεύτηκε υπό την επιμέλεια του Στάθη Ιντζέ, τον οποίο κι ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία, στο διαδικτυακό περιοδικό Θράκα!!

Φιλιά σε όλους και να χουμε μια ήρεμη βδομάδα!! ❤

Advertisement

7 μέρες: inspirational project

Καλησπέρα σε όλους φίλοι μου! Την αρχή την έκανε η Σοφία από το Πότε πότε την Κυριακή! Έγραψε ένα inspirational post για να μην ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας να εκτιμούμε τις στιγμές κι ανέφερε λόγους που κάνουν ξεχωριστή την κάθε της μέρα! Αμέσως αγαπήθηκε από την γειτονιά μας το project!!  Η Φωτεινή με το blog Metaphrasi με προσκάλεσε κι εμένα να συμμετέχω στην δράση και την ευχαριστω παρα πολυ για την προτροπη!!  Αυτα ειναι τα 7 πράγματα που απολαμβάνω μέσα στην βδομάδα μου:

 

• Μόλις κρυώσει λίγο ο καιρός δεν έχω καλύτερο από το ζεστό τσαγάκι και την ζεστή σοκολάτα ρόφημα. Αλλά επειδή ξέρω ότι η σοκολάτα θέλει μέτρο (το ξέρω αλλά το κάνω;;; 😉 ) τελευταία έχω βάλει στο πρόγραμμα καθημερινά βότανα και μυρωδικά για ζεστά ροφήματα, όπως το λεμονόχορτο, ο κουρκουμάς και φυσικά λογιών αρωματικά τσαγάκια με διάφορες γεύσεις!! Αν επισκεφτείτε μαγαζιά, βιολογικά ή μη με βότανα και μπαχαρικά θα ξετρελαθείτε με τις μυρωδιές!!Φυσικά και πολλά από τα βοτανάκια  χρησιμοποιούνται και στο μαγείρεμα!!

 

• Καθημερινά είναι αδύνατον να πάω βόλτες αλλά κάποιες φορές μέσα στον μήνα παίρνω την κουμπαρούλα μου και ξαμολιόμαστε στο κέντρο, ώρες ολόκληρες. Οχι στα μαγαζιά καλέ, κρίση και capital controls, που ζεις!! Στον δρόμο, στα σοκάκια, στα αρχαία μας, Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο!! Είναι μια βόλτα που ποτέ μα ποτέ δεν βαριόμαστε και πάντα ανακαλύπτουμε νέα δρομάκια, χανόμαστε αλλά αυτή η εξερεύνηση καλά κρατεί!! Κοίτα να δεις τώρα πάσα που σου κάνω!! Αρχισαν οι δωρεάν ξεναγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους!! Μπες εδώ, δες πληροφορίες και κλείσε νωρίς θέση για ξενάγηση!! Και σου χω κι άλλο νέο!! Αρχισε το μικρό Παρίσι των Αθηνών!! Μπες στον σύνδεσμο, δες πληροφορίες που σε ενδιαφέρουν και θα περάσεις μούρλια!!

 

 

 

 

 

 

• Δώσε μου ώρες να ασχολούμαι με τις γατούλες μου!! Να τις χτενίζω, να τις χαϊδεύω, να τα λέμε!! Πέφτει νιαρνιάρισμα ολημερίς!! Είναι η αδυναμία μου!! Κάθε μέρα, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή!! Κι είναι κάτι μαλαγάνες, απαπα!! Οτι θέλουν με κάνουν, γιατί ως γνωστόν οι σκύλοι έχουν αφεντικά κι οι γάτες υπηρέτες!! Αυτά δεν τα ξεχνάμε!! 😉

 

• Μουσική και ταινίες!! Μπορεί να μην δω καθημερινά κάποια ταινία, αλλά το σ/κ θα δω σίγουρα μια και δυο!! Κι αν δεν έχει τίποτα καλό η τηλεόραση, που συνήθως έχει χαζομάρες, θα κατεβάσω από το διαδίκτυο ή θα δω μέσω youtube. Κι ελληνικές παλιές αλλά και ξένες. Ας πούμε το καλοκαίρι, είχα αλλάξει τα φώτα στον Χίτσκοκ!! Πήρα με χρονολογική σειρά τις ταινίες του και τις έβλεπα στο youtube!! Μουσική θα ακούσω κάθε μέρα!! Δεν γίνεται αλλιώς, με ηρεμεί, με αναζωογονεί, με τσιτώνει, με εμπνέει, με μελαγχολεί, τρελαίνομαι!! Α!! Σου χω πει ότι έχω ακόμα το γουοκμανάκι μου και το κασετόφωνό μου;; Εννοείται και  τις κασέτες μου που έγραφα από το Τζερόνυμο γκρούβι!!! 😉

 

• Διάβασμα και γράψιμο!! Χοχο!! Εδώ γελάνε μέχρι δακρύων. Οκ σου χω παραδεχτεί ότι την τελευταία αυτή δεκαετία μου δεν είμαι η συνεπής βιβλιοφάγα που μουν στα νιάτα μου. Σου χω εκμυστηρευτεί επίσης τον καημό μου ότι έχω ντάνες αδιάβαστων και μισοδιαβασμένων βιβλίων κι όμως στα bazaar βιβλίων τρέχω πρώτη να προμηθευτώ απόθεμα!! Η μυρωδιά τους ρε παιδί μου κάτι μου κάνει!! Ολο το καλοκαίρι κανα δυο διάβασα. Σε παρακαλώ αν με έχεις ψυχολογήσει, πες μου είμαι σοβαρά γιατρέ μου;; Γίνεται κάποιος να λατρεύει τα βιβλία, το διάβασμα, το γράψιμο και να μην διαβάζει;;; Ας το αφήσουμε στο άβατο της ψυχοσύνθεσης κι απλά κράτα ότι λατρεύω τα βιβλία αλλά η σχέση μας περνά μια κρίση!! Οσο για το γράψιμο, ούτε αυτό γίνεται καθημερινά, μπορεί να περάσουν μήνες να ασχοληθώ. Αλλά αγαπώ!! Πολύ!! Μήπως κι εσύ το αγαπάς;; Κοίτα άλλη πάσα τώρα που σου δίνω: Με αφορμή ένα στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη. Μπες στον σύνδεσμο και δες πληροφορίες. Το ηλεκτρονικό περιοδικό Ο Αναγνώστης και το περιοδικό Θράκα οργανώνουν εκδήλωση- διαγωνισμό με θέμα Με αφορμή ένα στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη.

• Ε, τώρα να μην σου πω και για το decoupage μου;; Καθημερινά δεν θα ασχοληθώ, τώρα μου χει φύγει η πολλή η κάψα που χα στην αρχή, αλλά όποτε έχω να πάω επίσκεψη, να κάνω ένα δωράκι, πάντα θα ναι κάτι χειροποίητο από μένα και συνήθως με decoupage ή με powertex. Είναι πραγματικά μοναδική η αίσθηση να βάζεις την αγάπη σου και την σκέψη σου και να δημιουργείς για κάποιον αγαπημένο!!

 

• Μα βεβαίως και το blogging!! Εχει γίνει πολύ αγαπημένη μου συνήθεια!! Προσπαθώ καθημερινά να σας διαβάζω ή τουλάχιστον μέρα παρά μέρα. Αλλες φορές θα μπορώ το μεσημεράκι κι άλλες το βραδάκι. Είναι οι ώρες που μαθαίνω τα νέα σας, ανταλλάσουμε τις απόψεις μας, οι ώρες που θαυμάζω τις δημιουργίες σας!! Γενικά υπάρχει ένα ωραίο δημιουργικό κι επικοινωνιακό πάρε δώσε!! 🙂

 

Αυτά ήταν από μένα τα εφτά πράγματα που απολαμβάνω μέσα στην βδομάδα μου!! Θα χαιρόμουν πολύ όποιος θέλει να εμπνευστεί από το inspirational project της Σοφίας που έκανε την αρχή και να μας πει λίγα λόγια για στιγμές που εκτιμά ή και απολαμβάνει μέσα στην βδομάδα του!! Σας φιλώ γλυκά!! 🙂

 

 

Η γέννα

                                                                  Untitled by Hiroshi Nonami

Ξύπνησε στην άκρη του κρεβατιού. Θυμήθηκε το νυφικό στεφάνι της μάνας της. Μπουσούλαγε ακόμα όταν την βρήκαν νύχτα με το πέπλο στα δόντια. Φορούσε το στεφάνι της μάνας της, περασμένο ως στον λαιμό. Εκείνη όταν την βρήκε γέλαγε. Αργότερα κατάλαβε, μα ήταν αργά.

Θυμήθηκε τα τελευταία του λόγια, θα ξαναγεννηθώ από τα βλέφαρά σου. Εκείνη δεν τον πίστεψε. Θα ανοίξει διάπλατα ο κόλπος σου και θα πεταχτώ από την κόρη του ματιού. Βλέννες θα γεμίσουν τα τσίνορά σου, βλέννες γέννας κι αίμα Από το στεφάνι της μάνας σου το νυφικό θα έχεις πλέξει φωλιά να κοιμηθώ και με τον λώρο σου θα με σκεπάσεις πριν να κλάψω. Αργότερα κατάλαβε, μα ήταν αργά.

Ξύπνησε στην άκρη του κρεβατιού. Με το νύχι έξυσε την σπείρα του αφαλού της. Σε λίγο θα τον γεννήσει, τα στήθια βαριά και τρίζουν, φωτιά που σβήνει. Θυμήθηκε τον χορό της. Τα στήθια τώρα στάζουν κόκκινη κλωστή κι ο ρόγχος του, αόρατο κουβάρι στα δάχτυλά της. Τώρα κατάλαβε, μα είναι αργά.

Αν σε ρωτήσω ποιος είναι ο πατέρας μου δεν έχεις απάντηση. Ας είναι. Μου φτάνει που θα με γεννήσεις. Να μην ξεχάσεις το όνομά μου. Θέλω το ίδιο να ναι. Αυτό που κουβαλώ, στάχτη στον πληγωμένο μου σβέρκο ανά τους αιώνες. Να χω ανοιχτά τα μάτια θέλω, μάνα, να σε βλέπω να πονάς όταν επιστρέψω γυμνός, στην πιατέλα. Να χυθούν υπνωτισμένα φίδια στο πάτωμα τα μαύρα σου μαλλιά κι εσύ αμετανόητη να με βουτάς στην μαύρη κολυμβήθρα. Εγώ όμως στην πλάτη σου αγκάθια θα ανθίσω μάνα.

Έπεσε στο πάτωμα, ουρά σκυλιού κομμένη. Άνοιξε διάπλατα ο κόλπος της κι έβλεπε το κεφάλι του να ξεπροβάλλει από την κόρη του ματιού. Βλέννες γέμισαν τα τσίνορά της. Βλέννες γέννας κι αίμα. Δεν πρόλαβε να τον κοιμίσει στο μητρικό στεφάνι. Δεν πρόλαβε να τον σκεπάσει με τον λώρο. Γεννήθηκε με το κεφάλι του στην πιατέλα. Τα στήθια τώρα στάζουν κόκκινη κλωστή κι ο ρόγχος του, αόρατο κουβάρι στα δάχτυλά της. Στην πλάτη σου τώρα βοήθα με αγκάθια να ανθίσω μάνα.

Έτριψε τα μάγουλα της στο αθάνατο κεφάλι και θυμήθηκε τον χορό της:

Ιωάννη θα σε λέω.

 

 

 

(α’  δημοσίευση λογοτεχνικό περιοδικό Θράκα)