Απολογία

 

 

 

 

 

Πνιχτός λυγμός ακούγεται
απ΄το βαθύ σκοτάδι
Αν όμως άτυχη σταθείς εσύ θα τον ακούσεις
από τα σπλάχνα της νυχτιάς
νύχια θα ξεπροβάλλουν
Αν όμως ένοχη βρεθείς στο δέρμα
θα τα νιώσεις
Πια να ξεφύγεις δεν μπορείς
σαν δουν την κούφια μήτρα
Σπαράζεις δάκρυα
εσύ
σώπα και μη φωνάζεις
Ντύθηκε
η σάρκα σου ενοχή
και μάταια ουρλιάζεις
Δεν είμαι η Μήδεια
εγώ
Εγώ
είμαι μια στείρα

 

(α ‘ δημοσίευση poiein)

Advertisement

Αράχνη

                                                                              Painting by Tomasz Alen Kopera

 

 

Σιωπηλά
υφαίνει νήμα της απουσίας.
Aιώνιο χρόνο,
δίχτυ σαθρό
το αθόρυβο χνάρι
παγιδεύει.
Μέλλον, παρόν και παρελθόν
έντομα βαλσαμωμένα
πάνω στην αόρατη κλωστή.
Φευ!
Με της πρώτης πνοής
το τίναγμα
ορμά η αφθαρσία.

 

 

(α’ δημοσίευση poiein)

Εραστές

                                                                                Dark water, by Thomas Saliot

Φιλιά του ανέμου τύλιξαν τη φλόγα με αγωνία
και το κερί εσπάραξε καθώς τα δάκρυα γεννούσε

Βουή μακρόσυρτη μες στο δωμάτιο σίμωσε
και ξέπνοα βόγκηξε η σιγαλιά, υγρασία

Αποκοιμήθηκε η σιωπή στη σάρκα του κρεβατιού
κι ο ψίθυρος πέπλο λευκό στα πορφυρά μαλλιά της

Κρυφά σμίγει με τον ήλιο η αυγή στο παραθύρι το βουβό
κι η πρώτη δροσιά σταλάζει από τη παλάμη του χεριού

 

(α’ δημοσίευση στο poiein)

Ευρυδίκη

                                                                   Time Past, Margarita Georgiadis

Παλίρροια απόψε

στάζει αίμα

η σάρκα απ’τα χείλια

μες στην σπηλιά αναστεναγμοί

βρυχάται η αϋπνία

Άηχες νότες

σαν όρμησαν

σκόνης κύμα

την πένθιμη σκιά

ν’αντικρύσουν

Γοά η καλλιβλέφαρος

στο αδάμαστο φανέρωμα

ψυχή στο γύψο

ακίνητη

αιώνια να κρύβεται

στην αγκαλιά

της όρφνης

 

(α’ δημοσίευση στο poiein)