Πες κοχύλι❣❣

Καλησπέρα σε όλους!! Πριν προχωρήσω στα της σημερινής ανάρτησης θέλω πολύ να σας ευχαριστήσω κι εκ μέρους του κυρίου Τάσου για τα ζεστά σας σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση για το βιβλίο του κ Κάβουρα. Ο ίδιος θέλησε να χαρίσει κι ένα αντίτυπο στον νεότερο σχολιαστή της έτσι θα δοθεί στην Κική μας!! Να στε καλά κύριε Τάσο για την όμορφη κίνησή σας!!

 

Και τώρα μαζί με εμένα πες κοχύλι και δες!! Ξεπρόβαλλε από την Κατερίνα, το περιοδικό της δικής μου εφηβείας, πάνω σε καρτ ποστάλ της δεκαετίας του 90. Κι όχι στην σούπερ Κατερίνα, στην άλλη την απλή!! Συλλογή από λογιών αφίσες και καρτ ποστάλ και μέσα από τον πάκο μου, να σου ξεπροβάλλει μια  ρομαντική καλοκαιρινή που γράφει i love u!!

 

Πες κοχύλι και δες!! Ακόμα μια κάρτα!! Αυτήν την φορά χειροποίητη, καλοκαιρινή, που ταξίδεψε από το Αγρίνιο κι έφερε ευχές και δώρα από το Μαράκι μας για το περυσινό secret spring circles!! Κι αν δεν θυμάσαι μπες εδώ να φρεσκάρεις την μνήμη!! Μοτίβο καλοκαιρινό, ταξιδιάρικο κι η μπλε χάρτινη θάλασσα να συντροφεύει την βαρκούλα και τα κοχυλάκια!!

 

Πες κοχύλι και δες!! Ακόμα ένα ξεχωριστό δώρο!! Αυτήν την φορά από την γλυκειά Τέτα. Το υποδέχτηκα το 2013 κι ακόμα κοσμεί το μπαλκόνι μου!! Ένα τεράστιο θαλασσινό mobile με κοχύλια, αστερία και ένα χειροποίητο καράβι από θαλασσόξυλα!!

 

Πες κοχύλι και δες!! Θα σε πάω ακόμα πιο πίσω!! Κάπου στα μέσα προς τέλη του 90 αν δεν κάνω λάθος!! Ένα μεγάλο αστραφτερό κοχύλι δώρο από χέρι φιλικό!! Όταν κατέβηκα Ρέθυμνο για σπουδές ήρθε παρέα με άλλα πολύτιμα αντικείμενα για να χω μια υποψία Αθήνας μαζί μου. Α!! Από δω και πέρα για τις ανάγκες της φωτογράφησης επιστρατεύτηκε δημιουργική αίσθηση θάλασσας, νερού και πάγου!! 😉

 

Πες κοχύλι και δες!! Όταν είδα την λαμπάδα το 2010 με αυτό το πανέμορφο διακοσμητικό, μου την αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη!! Από τότε είναι κι εκείνη στην θαλασσινή γωνιά της βιβλιοθήκης μου!! Ε, μην μου πεις πως μέχρι τώρα δεν υποψιάστηκες ότι υπάρχει τέτοια γωνιά στον χώρο μου;;; 😉 Τι ποια εκείνη καλέ;;; Η γοργόνα μου με το δελφίνι και τα κοχύλια της!!

 

Πές κοχύλι και δες!! Δυο πανέμορφα κοχυλοδαχτυλίδια τα οποία απέκτησα με διαφορά ενός χρόνου από τα bazaar που διοργανώνει το ξεblogάρισμα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα!! Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θέλησαν να τα αποχωριστούν, ίσως οι κάτοχοί τους να τα βαρέθηκαν αλλά έτσι βρέθηκαν στα δάχτυλά μου!! Έχει ένα γοητευτικό μυστήριο να αποκτάς μεταχειρισμένα αντικείμενα, βιβλία!!  

 

Μια τελευταία φορά πες κοχύλι και δες!! Από το πιο πολύτιμα δώρα που μου χει χαρίσει η θάλασσα!! Σαλαμινιώτικο κοχύλι αμπαλόνι ασινίνα!! Ομολογώ πως δεν ήξερα αυτήν του την ονομασία, το ψαξα λίγο στο διαδίκτυο!! Το απέκτησα κάπου στην δεκαετία του 90, το χω φορέσει κολιεδάκι, το χω φορέσει βραχιολάκι κι ακόμα στολίζει την γωνιά μου όταν δεν το φορώ!! Δεν είναι τόσο όμορφη αυτή η φιλντισένια αντανάκλαση;;;

 

 

Πες μου μια λέξη, μας προέτρεψε και φέτος η Αλέξανδρα μας για να συνοδεύσει το secret spring circles 2017!! Μια λέξη που να θυμίζει άνοιξη!! Το δικό μου ταίρι, η Ελένη από το Καρυδότσουφλο, επέλεξε την λέξη κοχύλι!! Κι επειδή είναι κι άκρως καλοκαιρινή λέξη ελπίζω να σας ταξιδέψει κι εσάς!! 

Ήθελα αυτή η ανάρτηση να χει λίγο πιο προσωπικό τόνο, να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για το καλοκαίρι και τα πολύτιμα λάφυρά του, τα κοχύλια που έχω στην κατοχή μου καθώς και τις αναμνήσεις που αυτά συνοδεύουν!! Ευχαριστώ πάρα πολύ την Ελένη για την έμπνευσή της και την Αλεξάνδρα για την υπέροχη ιδέα της να κινητοποιήσει την γειτονιά μας!!

Να περνάτε όμορφα ότι κάνετε!!!

 

 

 

 

Βόλτα ανοιξιάτικη στο κέντρο

Καλησπέρα φίλοι μου και καλή βδομάδα να έχουμε!! Ο Μάης μας αφήνει σιγά σιγά, μια με μίνι καύσωνα και μια με δροσιά και βροχούλα. Εντάξει, ούτε εκείνος δεν ξέρει τι θέλει!! Τέλη Απρίλη και κοντά στα μέσα του Μάη έκανα τις βολτίτσες μου, που αλλού, στο λατρεμένο ιστορικό κέντρο και στα σοκάκια του Ψυρρή!!

Άλλη χάρη, άλλη ομορφιά. Ένα ονειρεμένο ανακάτεμα από μυρωδιές κι εικόνες του τώρα και του τότε, μια αρμονική μέσα στην αταξία της συνύπαρξη που πάντα θα μου δίνει και κάτι καινούριο που ως τώρα δεν είχα ανακαλύψει!!

Εκεί που η Τζένη συναντά τον Παυλάρα στην λουλουδιαστή ρομβία και σαν να τους βλέπω να φέρνουν τις γυροβολιές τους με το γαρούφαλλο στο αυτί κι από δίπλα σιγοντάρουν κι οι υπόλοιποι αγαπημένοι ηθοποιοί που στολίζουν κι αυτοί την πανέμορφη ρομβία που βρέθηκε μπροστά μου σε μια γωνιά!! Και λίγο παραπέρα λίγη φιλοσοφία περί έρωτος γιατί κι οι τοίχοι έχουν καρδιά μωρέ!!  Κι όλοι κι όλα, περαστικοί, διαβάτες, χρώματα, μπογιές, μάρμαρα, φωνές ένα χαρμάνι πολύπλοκο, μυστηριώδες, μεστό κι αυθεντικό που ξέρει να κρατά στον χρόνο!! Σας φιλώ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η αγάπη της μάνας, Πατρίτσια Κολαΐτη

 

 

Η μητέρα συνθλίβει τα γόνατα της κόρης

Πρώτα το ένα 

Μετά το άλλο

Κατόπιν, εκτελεί μια σειρά από δοκιμαστικά 

Τοποθετεί την κόρη σε θέση οκλαδόν

«Σήκω» της λέει

«Μα δε μπορώ» απαντά η κόρη

Η μητέρα την πιάνει απ’ τις μασχάλες 

Την κρατάει όρθια και τραβάει απότομα τα χέρια

Επαναλαμβάνει το τεστ δυο-τρεις φορές

Η κόρη κάθε φορά σωριάζεται σαν πάνινη κούκλα.

Τότε η μητέρα παίρνει την κόρη αγκαλιά

«Αγάπη μου» της λέει

«Γλυκιά μου αγαπούλα

τώρα 

– τι να κάνω; – 

θα γίνω 

από ‘δω και μπρος για πάντα η πατερίτσα σου».

Χρόνια πολλά σε όλους φίλοι μου!! Χριστός Ανέστη!! Εύχομαι να περάσατε πολύ πολύ όμορφα και ξεκούραστα τις φετινές άγιες μέρες, συντροφιά με τους αγαπημένους σας!!

Πριν λίγες μέρες, ένα ακόμα Φωτογραφίζειν έλαβε τέλος!! Αυτήν την φορά το θέμα ήταν Εικόνα και ποίηση!! Ένα καταπληκτικό θέμα που μας ενέπνευσε σε δημιουργικές φωτογραφίες!! Εδώ μπορείτε να δείτε την νικητήρια φωτό καθώς κι όλες τις συμμετοχές!! Ένα τεράστιο μπράβο σε όλους και φυσικά στην Μαρία μας που διοργάνωσε πάλι με μεράκι το Φωτογραφίζειν στον ζεστό και φιλόξενο χώρο της!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ψήφους!! Με το καλό και στο επόμενο Φωτογραφίζειν!! Να στε όλοι καλά!! Σας φιλώ!!

Hello February!!

 

Καλησπέρα σε όλους!! Καλό μήνα να έχουμε!! Ας είναι λίγο πιο φωτεινός και ζεστός ο Φλεβάρης, α και προσοχή στις εκλείψεις!!! 😉 Μην απορείτε καθώς όπως λένε το 2017 είναι το έτος του πετεινού, του κόκκορα άρα το πλέον  σίγουρο είναι ότι θα μας κάνουν να λαλήσουμε!!

Έχει λίγες μέρες που δεν έχω περάσει από τα blogάκια σας αλλά θα αναπληρώσω άμεσα τις επισκέψεις μου!!  

Καταρχήν ετοιμάζω μια συλλογική ανάρτηση με όλη την πορεία των δώρων της μυστικής μας αποστολής καθώς όλα τα δωράκια παραδόθηκαν,έστω και μετ εμποδίων κι εδώ είναι που θέλω ακόμα μια φορά να σας ευχαριστήσω όλους κι όλες που συμμετείχατε και κρατήσατε ζωντανή την αγαπημένη παράδοση ανταλλαγής δώρων!! Κι όσους μπήκαν στην διαδικασία να ετοιμάσουν και δεύτερο δωράκι καθώς το πρώτο είχε χαθεί, το εκτιμώ απίστευτα!! Σας ευχαριστώ όλους ολόψυχα!! Και του χρόνου με το καλό να ξαναμαζευτούμε!!

Όσον αφορά την πορεία του συλλογικού μας διηγήματος, Το κόκκινο νυφικό, για όσους ακόμα δεν το έχουν διαβάσει ή έχουν χάσει κάποιες συνέχειες, μπορείτε να μπείτε στους παρακάτω συνδέσμους και να το διαβάσετε με την σειρά ανάρτησης:

•  Μαριλένα   https://marilenaspotofart.wordpress.com/2017/01/16/to-kokkino-nifiko-sillogiko-diigima/
• Αριστέα       http://princess-airis.blogspot.gr/2017/01/to-kokkino-nyfiko.html
• Μαριάννα   http://onirokosmos-art.blogspot.gr/2017/01/to-kokkino-nifiko-sillogiko-diigima.html

 

Το πρώτο Φωτογραφίζειν του 2017 έλαβε τέλος πριν λίγες μέρες!! Το φωτογραφικό δρώμενο το διοργανώνει κάθε φορά με κέφι και φροντίδα η Μαρία Νι!! Το θέμα μας ήταν Γέφυρες!! Εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές καθώς και την νικητήρια φωτό που διακρίθηκε πανηγυρικά!!! Εγώ συμμετείχα με μια φωτό που είχα τραβήξει πριν λίγα χρόνια στην Βάστα Αρκαδίας, ένα γεφυράκι κοντά στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας!! Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για την φιλοξενία σου!!

 

Χθες ο ταχυδρόμος μου έφερε ένα πακετάκι από την Κάτια μας!! Μέσα είχε μια καρτούλα με ζεστές ευχές, δυο χειροποίητα κολιέ κι ένα στολίδι για το δέντρο!! Σε ευχαριστώ από καρδιάς Κάτια μου για τα πανέμορφα δωράκια και την σκέψη σου!! ❤

 

 

 

 

 

 

 

Να στε όλοι καλά κι όπως μπορούμε την παλεύουμε πάντα!! Ξέρετε!!! 😉 Σας φιλώ!!

Φίλτρα και στίχοι #4

UPDATE: Μην αμελήσετε να διαβάσετε την συνέχεια του συλλογικού μας διηγήματος, Το κόκκινο νυφικό, από την Μαριάννα!!

 

 

…με φως και με σκιές:

Πάντα στα μισά του ποιήματος κατακυριεύομαι από απελπισία μεγάλη, τα πάντα μ’ εγκαταλείπουνε μόνον μου,
κανείς δεν είναι στο πλευρό μου, ούτε καν τα μάτια εκείνα που από πίσω απ’ την πλάτη μου βλέπουν εκείνα που γράφω,
και ούτε πίσω υπάρχει ούτε εμπρός, η γραφίδα εξεγείρεται, δεν υπάρχει αρχή και τέλος, ούτε καν ένας τοίχος τουλάχιστον για να πηδήξω,
σπιανάδα παντέρμη είναι το ποίημα, τα λεκτά δεν είναι λεκτά και τα μη λεκτά είναι άλεκτα,
πύργοι, δώματα ερειπωμένα, βαβυλωνίες, θάλασσα με αλάτι μαύρο, βασίλειο τυφλό,
όχι,
τίποτα να πω δεν έχω εγώ, κανείς δεν έχει να πει τίποτα, κανείς και τίποτα εκτός από το αίμα,
τίποτ’ άλλο εκτός απ’ αυτό το πηγαινέλα του αίματος, απ’ αυτή τη γραφή για ό,τι γραμμένο και από την επανάληψη της ίδιας λέξης στα μισά του ποιήματος,
συλλαβές του χρόνου, γράμματα σπασμένα, σταξιές μελάνης, αίμα που πάει κι έρχεται και δεν λέει τίποτα, και όλο με σέρνει και με τραβάει μαζί του. ( Octavio Paz)

βουνάκι σκόνης ξαφνικιάς μπροστά στα πόδια του φωτός. Φως ψυχρό αμεταχείριστο, σχεδόν κοιμώμενο, Δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή: βρίσκομαι στην παύση, δεν τελειώνω ούτε αρχίζω, ό,τι λέω ούτε πόδια έχει ούτε κεφαλή. Στριφογυρίζω μες στον εαυτό μου και ολοένα σκοντάφτω στα ίδια ονόματα, στα ίδια πρόσωπα, κι εμένανε τον ίδιο ποτέ δεν συναντάω.κανείς δεν άνοιξε τα πέτρινα ματόκλαδα του χρόνου, Γλώσσα κρεουργημένη.
Ποιητής: κηπουρός επιταφίων. (Oktavio Paz)

Μόνο τότε συλλογίστηκα
ότι κείνος ο δρόμος
του βραδινού
ήταν αλλόκοτος,
ότι κάθε σπίτι
είναι ένα καντελάμπρο
πού λιώνουν οι ζωές των ανθρώπων
σαν κεριά μοναχικά,
κι’ όπου κάθε βήμα μας αυθόρμητο
δρασκελίζει
πάνω σε Γολγοθάδες. (Jorge Luis Borges)

Θα ´ρθει η μέρα που η γη θα πιεί το επίμονο σαρκίο
Κατά καιρούς πέρασαν πολλοί από τον σταθμό
Αργόσχολοι περαστικοί
Εμπειρογνώμονες βεβαιοτήτων
Απεγνωσμένοι ποιητές
Θρασύδειλοι επαναστάτες
Άντρες, γυναίκες, παιδιά
Όλοι να δούνε θέλησαν
Αυτόν που περιμένει τον «Γκοντό»
Όνομα κι αυτό για μια αμαξοστοιχία
Συνώνυμο της προσμονής του απόντα
Αυτού που ίσως και να έρθει
Μέχρι τότε
Μόνος στην αποβάθρα
Υπάρχει (Μαρία Κουλούρη)

 

(ψυχή) τσουλάκι με αφάνταστα θλιμμένο πρόσωπο, γυναίκα που κάνει το κοριτσάκι, από το πρώτο βλέμμα όμορφη, και το παίζει κάποια! Φτάνει μόνο ν’ ανοίξει το στόμα της, και νοιώθεις την ηδονή, θα έλεγες, των χειλιών, και δεν είναι ούτε κραγιόν, ούτε καν τα χείλια, αλλά η ψυχή η ψυχή…Η Ψυχή!..μετράει. (Neringa Abrutyte)

 

Για σένα είμαι σαν ένα ακόμα σκοτάδι, άλλη μια νύχτα,

προκαταβολή θανάτου

που φτάνει μια μέρα κρύα κι ο άνθρωπος περιμένει, αναμένει

και φτάνει κι εκείνος παραδίδεται στη νύχτα, σε ένα στόμα,

κι η απόλυτη η λήθη τον τυφλώνει, τον εξοντώνει. ( Idea Vilariño)

Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,
στην φοβερή γραμμή την τελευταία·
τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει!

 

Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνει
κ’ ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.
Για την βασίλισσα, που θα μας σώσει,
για να την αναστήσει από τον τάφο
ήλθε να πέσει στου σκακιού τον άδη. (K.Π. Kαβάφης)

Λίγες πειραματικές φωτό από μένα και το έργο των ποιητών, θραύσματα στα χέρια μου. Καλό σ/κ σε όλους!!

 

Φίλτρα και στίχοι#1

Φίλτρα και στίχοι #2 

Φίλτρα και στίχοι #3

Φίλτρα και στίχοι #3

…με φως και με σκιές:

 Με σημαδεύουν οι πληγές απ’όλες τις μάχες που απέφυγα (Fernando Pessoa)

Οι γλάροι γεννήθηκαν απ΄τα μαντήλια που λένε αντίο στα λιμάνια (Ramón Gómez de la Serna)

Από χάδι σε χάδι έγινε βότσαλο. Καμιά παλάμη δεν τη θυμάται (Μιχάλης Γκανάς)

Απ’όλα τα φωνήεντα, ας ήμαστε μ’ αυτά του οργασμού (Γιώργος Πρεβεδουράκης)

Λέξεις/ μακρινά έμβρυα
στον πλακούντα του κομοδίνου
Θνησιγενείς μου φαίνονται
Όλες
Μετά ίσως ανασάνει κάποια παλιά μορφή τους
(Χριστίνα Κορκοντζέλου)

Ο δρόμος που τελειώνει σε αδιέξοδο ονειρεύεται άραγε μακρινές αποστάσεις;                  (Αργύρης Χιόνης)

                                         Μετά παίρνεις νωθρά το σουτιέν σου απ’ το πάτωμα κουμπώνεις τη μελαγχολία του κόσμου στον ήχο της κόπιτσας (Γιάννης Βαρβέρης)                            

                                                                                                                                                    

Το πιο βαρύ φορτίο είναι το χάδι που δεν δώσαμε (Γιώργος Ποταμίτης)

Μετά από 1,5 χρόνο επανέρχονται τα Φίλτρα και στίχοι με λίγες πειραματικές φωτό δικές μου και εκλεκτά θραύσματα ποιητών.♥

Φίλτρα και στίχοι#1

Φίλτρα και στίχοι #2 

Καλοκαίρι με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι

 

Καλησπέρα φίλοι μου!! Καλή βδομάδα να έχετε όλοι!! Ενα ακόμα Φωτογραφίζειν έληξε αφού πρώτα ανέδειξε πανέμορφες κι εμπνευσμένες φωτογραφίες!! Οπως πάντα η Μαρία μας, μας δίνει ένα θέμα κι αυτή την φορά ήταν το κόκκινο!! Εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές καθώς και την νικητήρια φωτογραφία που διακρίθηκε πανηγυρικά!!

Η δική μου συμμετοχή με τίτλο κου κου βα, ήταν ένα συρμάτινο γλυπτό ας το πω, κουκουβάγιας το οποίο στόλιζε την κόκκινη γωνιά ενός θεάτρου στο κέντρο της Αθήνας. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ψήφους καθώς και το Μαράκι για την ζεστή φιλοξενία και την άρτια οργάνωση!!

 

Πριν λίγες μέρες με ξάφνιασε ευχάριστα κάτι!! Μην μου πείτε πως δεν είναι τέλειο να περιμένεις στην στάση το λεωφορείο κάνοντας κούνια;;; 🙂 🙂 Τι δεν με πιστεύετε;; Κι όμως έχω και ντοκουμέντα!! Οποιος το σκέφτηκε απλά τον αγαπώ και μου έφτιαξε απίστευτα την διάθεση!!! Μακάρι να γεμίσουν κι άλλες στάσεις με κούνιες!!

 

Σας φιλώ όλους γλυκά και σας δίνω ραντεβού ξανά από φθινόπωρο με το καλό. Να περάσετε ένα ξεκούραστο, ευχάριστο, δημιουργικό καλοκαίρι όπου κι αν βρεθείτε. ❤