Decoupage σε σημειωματάριο

 

Καλησπέρα φίλοι μου!! Πως μου ήστε; Εύχομαι να περάσατε ένα ήρεμο και ξεκούραστο καλοκαιράκι αν και το μόνο σίγουρο είναι ότι αχ πάνω από όλα εύχομαι να ταν δροσερό!! Οπου κι αν πήγατε να ξεκουραστήκατε και με το  καλό να μαζέψατε ενέργεια και δυνάμεις για το φθινόπωρο και τον χειμώνα που μας έρχονται.. Σιγά σιγά έρχονται καθώς τόση ζέστα κι υγρασία πια που φάγαμε κι ακόμα τρώμε αλοίμονό μας.. Ε, δεν το χω με την ζέστη και την υγρασία, γιατί να το κρύβωμεν άλλωστε;;

Εγώ δεν πήγα κάπου (και) φέτος, ελάχιστα μπανάκια, αρκετά παγωτάκια (κρύβε λόγια!!), βόλτες στο αγαπημένο μου ιστορικό κέντρο που όταν αδειάζει γίνεται ακόμα πιο ονειρικό!! Διάβασα ελάχιστα βιβλία (ντροπή μου με τόσες ντάνες αδιάβαστα) αλλά θα αναπληρώσω μόλις πιάσει δροσούλα καθώς όπως έχω ξαναπεί λειτουργώ έτσι καλύτερα κι αποδοτικότερα και πιο δημιουργικά!! Είμαι πιο ορεξάτη βρε παιδί μου!! Είναι κι ο Σεπτέμβρης μήνας της αρχής!! Σαν να ξαναπαίρνουν όλα μπρος αν και ποτέ δεν σταμάτησαν. Σχεδιάζω τις επόμενες ντεκουπαζικές δημιουργίες, ψάχνω μήπως ξεκινήσω κάτι καινούργιο και δημιουργικό (δύσκολος χειμώνας λένε έρχεται, να μην μάθω να πλέκω καμιά κάλτσα, κάτι;;), τσεκάρω τα θεατράκια που πιθανόν θα πάω.. Και μετά τσουπ, να σου πλησιάζει ατρόμητος ο ανάδρομος οσονούπω, ήμαστε για νέα ξεκινήματα μου σιγοψιθυρίζει; Ε, ας δούμε και βλέπουμε!!

Πριν λίγο καιρό έφτιαξα ένα σημειωματάριο, μικρό σε μέγεθος, με την τεχνική του λατρεμένου decoupage και πρόσθεσα λίγες έξτρα πινελιές τσαχπινιάς χρησιμοποιώντας πηλό για τα τριανταφυλλάκια και κορδελίτσα κι ελάχιστο κρακελέ. Ιδού το χαριτωμένο shabby chic σημειωματάριο.

 

 

 

Καλό αποκαλόκαιρο να χουμε φίλοι μου, δεν λέω ακόμα καλό φθινόπωρο μέχρι να δροσίσει, να κρατήσετε σφιχτά μέσα σας όμορφες και γλυκιές αναμνήσεις του καλοκαιριού και με το καλό να χετε όρεξη και διάθεση και πείσμα να φτιάξετε καινούργιες!!

Όσο κι αν πέφτουμε να προσπαθούμε πάντα να σηκωνόμαστε. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αρχικά, όσο χρόνο κι αν μας πάρει φτάνει να μην μένουμε αδρανείς, να μην βουλιάζουμε στις αρνητικές σκέψεις. Ας μην λοιπόν!!

Να στε όλοι καλά, καλό μήνα να έχουμε!! 

 

 Πωλ Βαλερύ: «Πάντα να ξαναρχίζεις.»

 

Advertisement

Γωνιές κρυμμένες

Μια πόλη που καθημερινά απολαμβάνεις να ανακαλύπτεις τις κρυφές γωνιές της! Που σκορπά απλόχερα φωνές, αρώματα, εικόνες αυθεντικές! Που συνυπάρχουν γύρω της το τότε και το τώρα πότε αρμονικά και πότε χαοτικά! Μια πόλη λουσμένη στο φως και το μυστήριο, άλλοτε γυμνή και μεθυστική κι άλλοτε καταφύγιο ή φυλακή! Όρεξη να χεις να ρεμβάζεις τα πολλά της πρόσωπα ή προσωπεία!!

 

 

Ίσως αυτό να νιώθω, ένα απέξω ένα απομέσα και στη μέση εγώ, ίσως αυτό να είμαι, αυτό που χωρίζει τον κόσμο στα δύο, απ’ τη μια μεριά το απέξω, απ’ την άλλη το απομέσα, αυτό μπορεί νά ‘ναι φτενό σαν τσιγαρόχαρτο, εγώ δεν είμαι από καμιά μεριά, είμαι στη μέση, είμαι το διάφραγμα, έχω δύο όψεις και διόλου πάχος, ίσως αυτό να νιώθω, να με νιώθω να πάλλομαι, είμαι το τύμπανο, απ’ τη μια ο νους και απ’ την άλλη ο κόσμος, εγώ δεν είμαι σε κανέναν.
Σάμουελ Μπέκετ, Ο Ακατονόμαστος

 

 

 

Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ’ αγρίμια ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθεί. Γκρεμίζω την ασκήμια. Είμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ’χει το δείλιασμα, κι όλο ρωτά και μήτε ναι, μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς και πάει κι όλο προσμένει το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει. Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω, και το τσεκούρι μου ψυχή μ’ ένα θυμό περίσσο. Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό τού δούλεψε τ’ ατσάλι και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι, και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν’ ανοίξω, και μ’ ένα Ναι να τιναχτώ, μ’ ένα Όχι να βροντήξω; Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε· γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε! Κωστής Παλαμάς, Ο Γκρεμιστής

 

 

 

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο, εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος… γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου, δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου… απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει… Γιάννης Ρίτσος

 

 

 

Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά
από θηρίο της ερήμου ζώο,
την έκανε οικόσιτο
κι ήτανε τρυφερή και διακριτική
και στην αφή τόσο απαλή
πιο απαλή ακόμα κι από γάτα.

Τώρα, πώς έγινε κι έτσι ξαφνικά
αυτή η τόσο εξημερωμένη μοναξιά
τον κατασπάραξε,
κανείς δεν ξέρει. Αργύρης Χιόνης

 

 

 

Είναι κορμί ο ουρανός της Αττικής χαίρεται και λυπάται
δείχνει τα μαύρα γερατειά
καθώς η νύχτα ομοούσια με τη θλίψη
κλώθει τα δικά της πετεινά
η νύχτα η καθίζηση του θείου
και θυμάμαι το γενετήσιο αίμα της. Νίκος Καρούζος

 

 

 

Θα τραγουδήσω σιγανά για σένα
Που έχεις κρυφτεί και δεν ακούς.
Και τρως μέσα στη θλίψη τη ζωή σου,
Αν κι έχεις αρχαγγέλου φως.Η λύπη σου έχει έναν καθρέφτη
Κι όλο κοιτάζεται κι όλο λυπάται.

Μα βρήκα εγώ μες στο πατάρι ένα καλάθι
Όλο κουβάρια και κουμπιά
Κάμποσες άγνωστων φωτογραφίες
Κι ανάμεσα και μια δική σου:Μαζί βγαίναμε από κάποια εκκλησία.
Οι άλλοι σιγοκλαίγανε και σκύβαν.
Όμως εσύ, στηριγμένος στο χέρι μου,
Κρατούσες το βλέμμα σου ψηλά,
Προς ένα ουρανό που ακόμη
Δεν έχει φθαρεί μες στο χαρτί.Απ’ αυτήν τη γωνιά της εικόνας
Που τη λησμόνησες ή την οικτίρεις πια,
Εγώ σαν φίλος τώρα σε κοιτάζω,
Σαν κάποιος που σ’ έχει αγαπήσει.Ω, πώς να μ’ άκουγες που ακόμη
Για σένα τραγουδώ ολομόναχος.
Και που δε βρήκαμε πολλά, αυτός δεν είναι
Λόγος να ζούμε με τα λίγα.
Κάτω απ’ τον άπληστο ουρανό
Γιατί να ντρέπομαι και να φοβάμαι;
Με τα πολλά που τόλμησα να φανταστώ
Πηγαίνω
Και που είναι
-Σαν να τα έχω αξιωθεί-
Μεγάλα. Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου

γλυκαμένη από τον θυσανωτό
μπλε της ψίθυρο
η ποίηση
κυρίως
δυναμώνει τον ήχο
της σιωπής. Μαρία Λαϊνά

Για φαντάσου όμως,
πόσα αλλήθωρα χρόνια
είδαμε να φεύγουν
εν ριπή οφθαλμούπόσες φορές
το τετράγωνο
της υποτείνουσας
ήταν λάθος
κι η πόλη
χυμένο ποτάμι
έτρεχε πίσω μας.Και τώρα λέγε
τι περιμένουμε
ξυπνώντας,
εκτός από τις σκιές
των απόντωνμήπως φανούν
στην πόρτα μας
κάποιο Σάββατο

με το τρένο
των εννιά. Λίνα Φυτιλή

 

Από δω ανθρακιά και πλήξη από κει τα όνειρά μας … ∗

 

Το στήθος σου είναι προσκλητήριο μέσα στο μεσημέρι.

Επάνω στο σταυρό του ακουμπάει ο έρωτας και περιμένει

Το στήθος σου είναι ο τελευταίος δρόμος

Επάνω στο σταυρό του διαμαρτύρεται το έρημο καλοκαίρι (ένα στήθος στο τρένο, Θωμάς Γκόρπας)

 

 

 

 

Φέτος δεν υπήρξαν εποχές.

Στεκόμασταν στη διάβαση

με ένα βαρύ παλτό

και όταν περνούσαμε απέναντι

ήταν πια Άνοιξη

και πετούσαμε

τα ρούχα στον αέρα. (μια σχεδόν πειστική δικαιολογία, Χλόη Κουτσουμπέλη)

 

 

 

Άνοιγα έκλεινα πόρτες παράθυρα

τραύλιζα τρέκλιζα έπαιζα

διάδρομοι φίδια οροφές κεραυνοί

τακούνια σε πλακάκια πολύχρωμα.

Κατοικούσα χρόνια σ’ αυτές τις σπηλιές

είχα ξεχάσει πως είναι να βγαίνεις στο φως.

Να περιμένεις στον ήλιο. (μικρή ιστορία διπλών πλυντηρίων, Άννα Αφεντουλίδου)

 

 

 

 

 

τι κι αν ακούγονται γαυγίσματα

και η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη κεραυνούς

τι κι αν υψώνεται μπροστά μας

η πινακίδα με τη νεκροκεφαλή

και το ξερό πηγάδι χάσκει απειλητικό

στο επόμενό μας βήμα

τις πεταλούδες βλέπουμε εμείς

απολαμβάνουμε τη μουσική και τα λουλούδια

και πάντα περιμένουμε τον ήλιο

να ζούμε μάθαμε σχεδόν ευτυχισμένοι

χαϊδεύοντας τον λυσσασμένο σκύλο (modus vivendi, Τόλης Νικηφόρου)

 

 

 

δεν γεννηθήκαμε

φυτρώσαμε

λειχήνες σε στέγη

μας χαϊδεύουν με τα νύχια οι γάτες

ανασαίνουμε εντός μας

δεν μας ακούς ποτέ

συντονιζόμαστε μόνο

με τα βεγγαλικά της ανάστασης

ενίοτε γινόμαστε σαρκοφάγα

αν θα μεγαλώσουμε ποτέ

θα γίνουμε εφιάλτες (όνειρα, Τζούλια Φορτούνη)

 

 

 

Κρούουν τα βότσαλα στα βάθη

Ρέουν ροές ρευστών υδάτων

Κρουστά κύματα κραίνουν

Καθαρά νερά θάλλουν

Ουράνια ύδατα ονείρου

Της Παραδείσου όναρ χρυσό

Εφήμερο κι ατέρμονο

Στιγμιαίο κι ατελεύτητο

Αείζωο και αέναο (όναρ, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου)

Μια γλυκειά καλησπέρα σε όλους!! Χριστός Ανέστη!! Να στε όλοι καλά!! Να μαστε όλοι καλά, με δύναμη και κουράγιο!! Αυτή η ανάρτηση βγήκε κάπως έτσι σε αυτήν την περίεργη άνοιξη. Περσυνές φωτογραφίες, πάντα επίκαιρες ποιητών λέξεις.. Να σας προσέχετε!!

∗ Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχος του Θωμά Γκόρπα από το ποίημα Οδύνη… απο δω κι από κει

Άνοιξη παρά τέταρτο!

 

Πες μου, α, πες μου, λοιπόν, πού πήγε όλη εκείνη η άνοιξη, τα χωρατά των σπουργιτιών, σγουρά γέλια των θάμνων, οι παπαρούνες σα γλυκά κόκκινα στόματα, ρυάκια μου ασυλλόγιστα, πού πάτε; Σαν ένας γρύλλος που ξεχάστηκε στη μέρα το ξύλινο μαγγανοπήγαδο μακριά, πλάι στο πηγάδι ο παπούς παίζοντας την κιθάρα του, «μακριά, σα θα φύγω, μάνα, στην ξενιτιά» (Τάσος Λειβαδίτης, Καντάτα «αυτός με την Παλόμα»)

 

 

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη όταν την είδα να έρχεται από μακριά: μισή γυναίκα, μισή όνειρο. Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς. Τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα. ( Χρίστος Λάσκαρης, «Διαβάζοντας ένα ποίημα»)

 

 

Αυτή η θηλυκιά εποχή στιφή, παράξενη σα γριά, με τις εύκολες συζητήσεις την πολλή συνάφεια, τη λιγοστή κατανόηση, την απέραντη μοναξιά κι’ ο εφιάλτης πως κάποτε θα ξυπνήσουμε μη έχοντας τίποτε να πούμε ανάμεσα στα βήματα αυτά, πηγαίνουν και πάλι ξανάρχονται κι’ ύστερα σβήνουν στο διάδρομο· ανάβουνε το φως της σκάλας μα δεν ακούγεται κανείς. (Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «Επικίνδυνη ηλικία»)

 

 

Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη ατέλειωτα μένουν. Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη, φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου. Γι’ αυτό αναγκάζομαι κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη με μια εποχή φθινοπώρου ν’ αποτελειώνω. (Κική Δημουλά, «Ασυμβίβαστα»)

 

 

Και πώς τα μωβ ανυπόθετα σκαρφαλώνουν στο παράθυρο και τα νύχια τους φυτρώνουν κιόλα στα μάτια σου. Γοερά εξαντλούνται οι πράξεις σαν χαλασμένες· ενώ στρογγυλεμένο φως διεγείρει τα δέντρα. Όλο αυτό σε μαύρο και λίγη ψύχρα. Δίνεις την εικόνα στο καλύτερο τίποτα και ξαπλώνεις. Σκόρπιος. Φεύγοντας από παντού. (Μαρία Λαϊνά, «Άνοιξη»)

 

 

Φοβάμαι Τώρα την άνοιξη κυλάνε κάτι λέξεις μέσα μου Γίνονται δέντρα της καταγωγής μου Φοβάμαι Τώρα την άνοιξη κρατώ τα ίχνη των αριθμών Όπως στις παιδικές ιστορίες Τα μάτια των αγωνιστών δεν ξεψυχούν Βυθίζονται σε κόκκινα παραμύθια (Κώστας Γουλιάμος, «Φοβάμαι»)

 

Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστουςκι ανόρεξους ή αδιάφορους –
απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται
σαστίζει και σωπαίνει κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα– δε ρωτάει. (Γιάννης Ρίτσος, «Οδηγός ασανσέρ»)

Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις ( Οδυσσέας Ελύτης)

Και κάπως έτσι, με την προτροπή του ποιητή, έφτιαξα την δική μου άνοιξη καμωμένη από λόγια ποιητικά κι εικόνες θεάτρου!Η άνοιξη που αγαπώ, που ανθίζει την ψυχή μου, η άνοιξη που πάντα περιμένω!

⋅21 Μάρτη Παγκόσμια μέρα Ποίησης και 27 Μάρτη Παγκόσμια μέρα Θεάτρου

⋅Η ανάρτηση συμμετέχει στην πρόσκληση της Μαρίας Μιαν άνοιξη που περιμένουμε

⋅Ο τίτλος της ανάρτησης από ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη

⋅Όλες οι φωτό είναι σκηνικά από θέατρα που κατά καιρούς έχω επισκεφτεί κι είναι τραβηγμένες από εμένα

 

Λίγο Φωτογραφίζειν, λίγο Secret Santa και bazaar

Καλησπέρα φίλοι μου!! Εύχομαι να στε όλοι καλά και να στε και κάπου ζεστά καθώς το έμπασε για τα καλά το κρυουλάκι του ο Νοέμβρης!! ☃️ 

Όπως λέει κι ο τίτλος η σημερινή ανάρτηση θα χει λίγο απ’όλα και ξεκινώ με τον αγαπημένο διαγωνισμό φωτογραφίας που διοργανώνει το Μαράκι μας! Πριν λίγο καιρό έληξε το 5ο Φωτογραφίζειν με τίτλο Θέα από ψηλά!! Η δική μου συμμετοχή με τίτλο ”Απ’αλλού” ήταν από μια καλοκαιρινή εξόρμηση πριν λίγα χρόνια (κι αν δεν κάνω λάθος😂 ) στην πανέμορφη Ζάκυνθο!!

Δεν θυμάμαι ακριβώς την στιγμή της λήψης αλλά είμαι σίγουρη ότι απλά εκεί που οδηγούσαμε ζήτησα να σταματήσουμε για να βγάλω φωτογραφίες!! Όπως κάνω συνηθώς κι αρκετές φορές εκνευρίζω τους αγαπημένους μου με το σταμάτα-ξεκίνα!! Σας ευχαριστώ πολύ για τις ψήφους και φυσικά εσένα Μαριώ μου για την ζεστή φιλοξενία!! Εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές και την εξαιρετική νικητήρια φωτό!! 

 

Καλέ είχαμε πρόσφατα και την πρώτη παραλαβή κι ανάρτηση δώρου από την μυστική μας Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή ή όπως λέμε και στο χωριό μου Secret Santa Swap!! Τι χαρά!!🎅🎁

Η Μαιρούλα λοιπόν https://ghinimatia.blogspot.com/ , έστειλε το πανέμορφο δωράκι της στην Νικολίτσα http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.com/2018/11/welcome-my-secret-santa.html.

Η Μία μας https://craftartista.blogspot.com/ έστειλε το δικό της λουκούλιο πακέτο τσιφ στο Ρουλάκι https://smaragdenia-roula.blogspot.com/2018/11/o-santa-klaoys.html

Όσο προχωράει η μυστική μας ανταλλαγή θα πηγαίνουμε βόλτα blog to blog και θα θαυμάζουμε εκεί τις ομορφιές που δημιουργήσατε για τα μυστικά ταίρια!! Όπως κάνουμε κάθε χρόνο εξάλλου!! Καλή μας αρχή λοιπόν κι επισήμως!!  🎈 🤶 Να στε καλά φίλοι μου!! 🤗 🤗

 

Κι εκεί που βόλταρα στην Νικόλ, τσουπ κι η αφίσα για το καθιερωμένο μας πλέον Χριστουγεννιάτικο bazaar από το ξεblogάρισμα!!

 

 

 

Η ομάδα «Ξεblogάρισμα», η οποία στηρίζει τις μωρομάνες και τις άπορες των γυναικείων φυλακών Ελεώνα Θήβας, διοργανώνει το Σαββατοκύριακο 15 και 16 Δεκεμβρίου, το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι της στον Πολυχώρο του Γη-Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι).

Στο παζάρι θα βρείτε έργα τέχνης κρατουμένων, χριστουγεννιάτικα χειροποίητα στολίδια, σπιτικά λικέρ, τσίπουρα και ρακόμελα, βιολογικές μαρμελάδες, παραδοσιακά γλυκά και αλμυρά. Ακόμη, σε πολύ χαμηλές τιμές, θα βρείτε πολλούς τίτλους βιβλίων, ρούχα από δεύτερο χέρι, είδη σπιτιού και διακόσμησης, κοσμήματα και άλλα πολλά. Όπως κάθε φορά, παράλληλα θα διεξαχθεί η λαχειοφόρος, στην οποία κερδίζουν όλοι οι λαχνοί, με πολλά δώρα, όπως προσκλήσεις για θεατρικές παραστάσεις, θεραπευτικές συνεδρίες, χειροποίητα κοσμήματα, καλλυντικά, βιβλία και DVD.

Ωράριο Bazaar:

Σάββατο 15/12 11-8μμ

Κυριακή 16/12 11-6μμ

Πληροφορίες για το ξεblogarisma και τις δράσεις του, την επικοινωνία με την ομάδα, καθώς και πώς μπορείτε να βοηθήσετε εδώ:

Blog: xeblogarisma.blogspot.gr

Facebook: www.facebook.com/xeblogarisma/

Email: xeblogarisma@gmail.com

 

Φέτος, το είδατε κάποιοι στο insta, ξαναφτιάξαμε δεντράκι μετά από 3,4 χρόνια!!! Ναιιιι!!!! 🎄 Όποιος έχει γατάκια ξέρει και κατανοεί γιατί δεν μπορεί να στολίσει με την ησυχία του κάποιος που επίσης έχει γατάκια!! Γιατί εκεί που το χεις στήσει, το χεις στολίσει και το χαίρεσαι, ξαφνικά βλέπεις ουρές στα κλαδιά, μπάλες στο πάτωμα και ένα δέντρο έτοιμο προς κατεδάφιση!! Υπάρχουν και ντοκουμέντα για όσους θυμούνται κι όσοι δεν θυμούνται ή δεν ξέρουν ορίστε!! Ιδού ο στολιδόγατος που λέει κι η Κάτια μου, (που ναι η στολιδογάτα Μπιζού 😻 !!)!!

 

Φέτο ας ελπίσω ότι δεν θα χω τέτοια ντοκουμέντα καθώς το χουμε εντοιχισμένο, δεμένο  το δέντρο στο παράθυρο κι έχουμε στήσει καραούλι με βάρδιες (λέμε τώρα!! 😉 😋)

 

Να χετε ένα όμορφο και ξεκούραστο σ/κ με τους αγαπημένους σας!!! Σας φιλώ!!

 

 

Η πόλη που…

 

 

… ρεμβάζει στεναγμούς νύχτα ή μέρα. Που αρμενίζουν στον ήλιο της θαύματα, που θρέφει στην χούφτα της σάρκες. Η πόλη που πλέκει σταγόνες στα βλέφαρα των περαστικών, που σμίγει την χλόη με την αχτίδα. Η πόλη που θριαμβευτικά γυμνή γραντζουνά παλμούς, που αγκαλιάζει ή φτύνει το όνειρο. Η πόλη που σμιλεύει την σιωπή στους τοίχους, που τυλίγεται μέσα της το χρώμα. Η πόλη που ευωδιάζει χώμα, που παίζει στα ζάρια τα φτερά της. Η πόλη που δραπέτευσε από την μνήμη και την σκόνη, που υφαίνει ηδονή και ψίθυρο στα σκοτεινά. Η πόλη που ακονίζει την βροχή, που μεθά την ψυχή.

Καλό μήνα σε όλους με λίγες γωνιές κρυμένες, φανερές της πόλης μου. Εκείνης με τα πολλά τα πρόσωπα…

 

 

 

 

 

 

 

Καλούδια για bazaar

Καλησπέρα σε όλους φίλοι μου!! Εύχομαι να στε όλοι καλά και να προετοιμάζεστε σιγά σιγά για τις γιορτινές μέρες!! Στρώσαμε τα χαλιά, κατεβάσαμε για τα καλά όλα τα χειμωνιάτικα ρούχα και στολίσαμε λίγες γωνιές με Χριστουγεννιάτικες νότες για να αποκτήσει το σπίτι λίγη ατμόσφαιρα!! Δέντρο είναι αλήθεια και φέτος δεν στολίσαμε γιατί όποιος έχει γατί καταλαβαίνει ότι από Χριστουγεννιάτικο γίνεται καλοκαιρινό!! Τι δεν με πιστεύετε;; 😉 😋

 

Στα άλλα μας τα ωραία, όλες οι διευθύνσεις έχουν μοιραστεί στα μυστικά ταίρια – secret santas κι ήδη δωράκια έχουν αποσταλεί στον προορισμό τους και αρκετά είναι καθ οδόν για παραλαβή!! 🎅🎁

Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε την παραλαβή της Αλεξάνδρας από την Αννα και εδώ της Κικής από την Μία!! Εδώ είναι η παραλαβή της Μίας από την Μαρία Κανελλάκη!!

Ακόμα μια φορά νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για την στήριξη και την αγάπη σας στην μυστική μας ανταλλαγή!! Ξέρω πόσο υπέροχα πλάσματα ήστε και παρόλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο καθένας (ανεργίας, υγείας είτε δικής του είτε συγγενών του αγαπημένων, θέματα με την εργασία, τρεχάματα με τα παιδιά και το νοικοκυριό κ.ά.) εσείς νιώθετε την χαρά του να προσφέρετε απλόχερα και να χαρίσετε ζεστασιά και χαμόγελα σε κάποιον φίλο blogger!! Είμαι ευγνώμων για όλα και προς όλους τους φίλους!!   💗🍁

 

 

 

Κατά την περίοδο των γιορτών ξέρουμε πως γίνονται πολλά bazaar ώστε να ανακουφιστούν έστω και για λίγο οι ανάγκες συνανθρώπων μας!! Στα bazaar μπορούμε να βοηθήσουμε είτε αγοράζοντας τα προς πώληση αντικείμενα είτε προσφέροντας αντικείμενα!! Ή αν μπορούμε και τα δυο!! 

 

Πρόσφατα λοιπόν μας προέτρεψε η Αλεξάνδρα να ξαναθυμηθούμε την αλληλεγγύη έμπρακτα!! Αυτή την φορά η αλληλεγγύη είναι σχολειό όπως μας αναφέρει πολύ αναλυτικά στο blog της από το οποίο κι αντιγράφω:

 

 

 

Ελάτε να βάλουμε θεμέλια! 

Στο 5ο Δημοτικό Κερατσινίου,

9 και 10 του Δεκέμβρη,

Σάββατο και Κυριακή από τις 10 το πρωί ως τις 8 το βράδυ.

Παζάρι αλληλεγγύης για την ενίσχυση της δράσης των δασκάλων και των παιδιών του σχολείου.

Χειροποίητα χριστουγεννιάτικα και βιβλία: στείλτε μας για να τα διαθέσουμε ή ελάτε να αγοράσετε! 

Πληροφορίες:

womaninblog@gmail.com

@blogandsolidarity

5ο Δημοτικό σχολείο Κερατσινίου: η αλληλεγγύη ως αυταξία

Η αλληλεγγύη είναι σχολειό!

Κάθε φορά φορά που χτυπάει το καμπανάκι της βαρβαρότητας, μαζευόμαστε και δίνουμε όρκο μηδενικής ανοχής.

Μπαίνουμε στις καρδιές κι ακούμε προσεχτικά για να μάθουμε να χτίζουμε.

Γεωγραφία: τα παιδιά μάς ταξιδεύουν στον κόσμο τους.

Ιστορία: οι μεγαλύτεροι μάς διηγούνται την εμπειρία τους από κάθε προσπάθεια αντίστασης.
Γλώσσα: σβήνουμε από το λεξιλόγιό μας τη λέξη φιλανθρωπία και γράφουμε με χρωματιστά μολύβια τη λέξη αλληλεγγύη.

Μαθηματικά: μετράμε τα βάσανα, τα διαιρούμε… μεταξύ μας και προσπαθούμε να καταλήξουμε στο μικρότερο δυνατό πηλίκο.

Καλλιτεχνικά: αντέχουμε να ζωγραφίσουμε μετά το σχόλασμα από στο συσκευαστήριο;

Γυμναστική: ψάχνουμε δουλειά με τους άνεργους.

Ετοίμασα λίγα πράγματα για το bazaar με decoupage και φουλ της παλαίωσης shabby, μπουκάλια, καδράκια και κάποια βιβλία!!

Επίσης λίγα ξύλινα καδράκια με decoupage και παλαίωση shabby για το bazaar που ετοιμάζει η Εταιρεία Alzheimer Αθηνών στις 17 Δεκέμβρη στο Κέντρο Ημέρας για άτομα με άνοια στο Παγκράτι (Μάρκου Μουσούρου 89 και Στίλπωνος 33), για την δράση της οποίας θα σας μιλήσω με εκτενή αναφορά σε επόμενη ανάρτηση!!

Τα Κέντρα Ημέρας Alzheimer Αθηνών λειτουργούν ως μονάδες ημερήσιας θεραπευτικής φροντίδας ασθενών με Αλτσχάιμερ και άλλες συναφείς διαταραχές. Στόχος είναι η οργάνωση και η εφαρμογή ομαδικών και ατομικών θεραπευτικών προγραμμάτων, που διαμορφώνονται πάντα ανάλογα με το στάδιο της νόσου κάθε ασθενή. Μετά από κλινική εξέταση από νευρολόγο ή ψυχίατρο του Κέντρου, νευροψυχολογική εκτίμηση από ψυχολόγο και αξιολόγηση κοινωνικού ιστορικού, όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στα προγράμματα εντάσσονται σε ομάδες ανάλογα με τον βαθμό δυσκολιών που αντιμετωπίζουν και τις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Στις ομάδες εφαρμόζονται θεραπευτικά προγράμματα που παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή, έχουν στόχο τη νοητική ενδυνάμωση των συμμετεχόντων, και την κινητοποίηση και διατήρηση των δεξιοτήτων και των επικοινωνιακών ικανοτήτων τους για όσο το δυνατό μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.Παράλληλα δίνεται έμφαση στην πρόληψη, πληροφόρηση, εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη των συγγενών των ασθενών και στην ευαισθητοποίηση της κοινότητας σε θέματα σχετικά με την άνοια.

 

Όλες οι παροχές των Κέντρων Ημέρας είναι δωρεάν.

Το πρόγραμμα στα Κέντρα Ημέρας περιλαμβάνει:

• Ιατρείο μνήμης
• Θεραπείες ενδυνάμωσης νοητικών λειτουργιών (μνήμης, προσοχής, λόγου κ.α.)
• Ατομική και ομαδική δημιουργική απασχόληση
• Προγράμματα γυμναστικής
• Άλλες ειδικές θεραπείες (θεραπείες τέχνης, θεραπεία δια αναμνήσεων, λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, κ.ά.) (πηγή)
  

Καλή επιτυχία σε όλα!!!

Να στε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα ότι κάνετε!! Σας φιλώ!! 😘💖

Λυσσασμένη γάτα, Τένεσι Ουίλιαμς

                                                                                                       (φωτό από το διαδίκτυο)

Πρόσφατα είδα μια πολύ δυνατή κι αξιόλογη παράσταση που παίζεται στο θέατρο Θησείον, την Λυσσασμένη γάτα του Τένεσι Ουίλιαμς.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Στον αγροτικό Νότο της Αμερικής του ’50, γινόμαστε μάρτυρες των εορτασμών των 65 γενεθλίων ενός βαμβακομεγιστάνα. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της γιορτής που του διοργανώνει η οικογένειά του και μέσα από τις μεταξύ τους διαπροσωπικές σχέσεις ανακαλύπτουμε τα ψέματα και τις αλήθειες τους. Οικογένεια Πόλιτ. 3 ζευγάρια. Ο Μπιγκ Ντάντυ κι η Μπιγκ Μάμα. Οι δυο τους γιοι με τις γυναίκες τους, ο Μπρικ με την Μάγκυ την γάτα όπως την φωνάζει, που ακόμα δεν έχουν παιδιά κι ο Γκούπερ ο πρωτότοκος με την Μέη που έχουν ήδη 5 και περιμένουν το έκτο σύντομα.  

Άνθρωποι καθημερινοί με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους, ήρωες ρεαλιστικοί. Έχουν να αντιμετωπίσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, οικογενειακές, ερωτικές και πάνω από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό και την συνείδησή τους. Η αλήθεια διαστρεβλώνεται για χάρη της αγάπης, το ψέμα υφαίνεται με μαεστρία συνειδητά μέχρι κάποιος να τραβήξει λίγο πιο δυνατά την κλωστούλα. Κι ίσως η αλήθεια που θα φανερωθεί να ναι κι αυτή πλεγμένη στα μέτρα του καθένα που την χειρίζεται. 

Ένας πατέρας που του αποκρύπτουν ότι πρόκειται να πεθάνει, ένας γιος που βρίσκει διεξόδο στα υπαρξιακά του αδιέξοδα μόνο στο ποτό. Αραγε ήταν όντως αγνή φιλία μεταξύ εκείνου και του Σκίπερ; Κι η Μάγκυ η γάτα ως που είναι ικανή να φτάσει για να μην χάσει τον άντρα της αλλά και την κληρονομιά; Όχι ότι ο Γκούπερ κι η Μέη δεν καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια για να αποκτήσουν εκείνοι την μερίδα του λέοντος με τον θάνατο του Μπιγκ Ντάντυ.

                                                                                                  (φωτό δική μου)

Γέλια, τραγούδια, φωνές, τσακωμοί, χαμόγελα, σιωπές… Υποκρισία, ψέμα, αλήθεια.. Τελικά, τι αποκαλύπτεται και τι αποσιωπάται εκείνη την νύχτα;

Αυτό που σίγουρα μπορώ και θέλω να σας αποκαλύψω είναι το πόσο δυνατά ερμηνεύουν όλοι οι ηθοποιοί τους ρόλους τους και να δηλώσω κατενθουσιαμένη με την Μαρία Κίτσου που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας!! Αν μπορείτε μην την χάσετε την παράσταση!!

                                                                                      (φωτό δική μου)

---

Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, Θησείο τηλ:210-3255444

Τετάρτη: 19:00 | Παρασκευή 21:15 | Σάββατο 21:15 | Κυριακή 19:00 από 18/10 έως 01/04

Μπιγκ Ντάντυ: Νικήτας Τσακίρογλου
Μάγκυ: Μαρία Κίτσου
Μπρικ: Ορέστης Τζιόβας
Μπιγκ Μάμα: Ελένη Κρίτα
Γκούπερ: Γεράσιμος Σκαφίδας
Μέη: Μπέτυ Αποστόλου
Γιατρός​ Μπόου: Δημήτρης Ραφαέλος
Αιδεσιμότατος Τούκερ – παιδί:​ Δημήτρης Σταματελόπουλος (τρομπέτα)
Υπηρέτρια Σάλυ – παιδί:​ Μαρία Νίκα (βιολί)

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Δραματολογική συνεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σκηνικά: Έλλη Λιδωρικιώτη
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Σιτώτης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου – Βαμβακά
Βοηθός παραγωγής: Έμμα Μαυρέλη
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Στόμα γεμάτο χώμα, ομάδα Άγρια Σκέψη

 

Ξεκίνησε επισήμως από αρχές Οκτώβρη η καινούρια θεατρική σεζόν και καθώς γνωρίζετε την αγάπη μου και για το θέατρο, άνοιξα διάπλατα την πόρτα της θέασης, με την πρώτη θεατρική παράσταση που παρακολούθησα (κι ευελπιστώ να ακολουθήσουν κι άλλες!!).

Σε έναν ολοκαίνουριο χώρο κοντά στο μετρό της Δάφνης, τον Τεχνοχώρο Εργοτάξιο, η ομάδα Άγρια Σκέψη, στεγάζει την βραβευμένη παράσταση Στόμα γεμάτο χώμα.

Ο χώρος παντρεύει το industrial style με πινελιές vintage αισθητικής που μου άρεσε πολύ. Γυμνοί τοίχοι, γυμνό πάτωμα σε συνδυασμό με ρετρό καπιτονέ πολυθρόνες και καναπέ, υποδέχονται το θεατρόφιλο κοινό που νομίζω χαρίζουν γοητεία κι ατμόσφαιρα!!

Αυτήν την ατμόσφαιρα θέλησα να αποτυπώσω και στις φωτό!! 

 

Στα της παράστασης, γινόμαστε μάρτυρες των σκέψεων κι εξομολογήσεων ενός ερωτευμένου ζευγαριού, το οποίο είναι εγκλωβισμένο σε ένα υπόγειο και σκοτεινό καταφύγιο καθώς βιώνουν το τέλος του κόσμου. Έχουν μόνο ο ένας την συντροφιά του άλλου και μας εξιστορούν πως βιώνουν αυτήν την επώδυνη κατάσταση, την αγωνία τους, την φυγή της ομάδας τους, τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους, τις ευχάριστες κι επώδυνες αναμνήσεις τους. Η σκηνή περιβάλλεται από ντάνες βιβλίων και χώμα και στο ταβάνι δεσπόζει μόνο μία αντιασφυξιογόνος μάσκα.

Για μένα, η μυρωδιά του χώματος και τα ηχητικά εφέ της βροχής, της υπόκωφης σκόνης προσθέτουν ακόμα περισσότερο ασφυκτική κι αποπνικτική  χροιά και πιστεύω κρατούν σε εγρήγορση όλες τις αισθήσεις των θεατών.

Ζωντανοί κι εξόχως γλαφυροί οι δυο ηθοποιοί μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, με τις κινήσεις και με τα βλέμματά τους!! Ως αρνητικό, θα θελα να αναφέρω την μικρή διάρκεια της παράστασης. Γύρω στα 40 λεπτά.

 

….«Σε αγάπησα με όλο το φως και το σκοτάδι που έχω μέσα μου… »…….

….«Αγάπη μου, τελικά τα καταφέραμε;…»……

 

 

---

Πληροφορίες για την παράσταση

Τεχνοχώρος Εργοτάξιο

Διογένους 1,Άγ. Δημήτριος
Τηλ : 6983930220
Παραστάσεις: Πέμπτη& Κυριακή 9.15 μ.μ.
Τιμή : € 8 & 5

 

 

Φίλτρα και στίχοι #5

…με φως και με σκιές:

 

Αφού λοιπόν ο νεκρός δεδικαίωται
τώρα σας λέω πως είχα τσέπες
στο γυμνό μου δέρμα. ( Γιάννης Βαρβέρης)

 

 

Χθες είδα πάλι στον ύπνο μου τον πατέρα.
Καθόμασταν οι δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο.
Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί.
– Είσαι καλά; Του λέω.
– Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι.
– Άντε, στην υγειά σου, είπε.
Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι.
– Δεν πίνεις; Ρώτησα.
– Εσύ να πιεις, απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω…. (Γιάννης Βαρβέρης)

 

 

πηχτός
απλώνει ο χρόνος στο λιθόστρωτο
άλλη τροφή από το πέτρωμα δεν έμεινε
που θα πιάσει ρίζα αυτό το σπέρμα; (Έκτωρ Κακναβάτος)

 

 

Μπροστά μου υψωνόταν αγέρωχο, το πανάρχαιο δέντρο με τη χαλκοπράσινη φυλλωσιά. Μια βραχνή φωνή αντήχησε μες στην ψυχή μου.
Έπεσα στα γόνατα. Καθώς προσευχόμουν, είδα τα χέρια μου τ’ απλωμένα ικετευτικά, να φεύγουν απ’ τους ώμους μου και σαν περιστέρια να περνούν ψηλά φτερουγίζοντας και να χάνονται μέσα στα φουντωμένα κλαδιά που σκιρτούσαν. (Ε.Χ. Γονατάς)

 

 

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,
ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ
ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

 

 

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ (Μανόλης Αναγνωστάκης)

 

 

Από πού έρχεται η νύχτα; πως μπορεί και μπαίνει μες στα δέντρα
Σαν τη βροχή στο χώμα; Εσύ που είσαι δίπλα μου
Και δεν μπορώ να σ’ αφήσω και να φύγω διότι
Η ψυχή μου είναι σκελετός πουλιού που βρέθηκε εντός σου
Κοίτα με. Μήπως δεν μπορείς βλέποντας με να με στεγνώσεις
Σαν να ‘μαι ένα βρεμένο ρούχο κι εσύ το μεσημέρι;

Πώς να φύγεις; η βροχή σε καρφώνει πάνω μου με χιλιάδες καρφιά
Έγινα εκείνο που θυμάσαι σ’ όλη σου τη ζωή
Είμαι κι ο αγέρας όταν είσαι φωτιά. (Δ.Π. Παπαδίτσας)

 

Λίγες πειραματικές φωτό από μένα και το έργο των ποιητών, θραύσματα στα χέρια μου. Καλή βδομάδα να έχουμε!!

Φίλτρα και στίχοι#1

Φίλτρα και στίχοι #2 

Φίλτρα και στίχοι #3

Φίλτρα και στίχοι #4