Καλησπέρα σας! Καλό φθινόπωρο να έχουμε! Με το καλό να μπει κι ο Οκτώβρης, να δροσίσει και λίγο γιατί παραψηθήκαμε και φέτος το καλοκαίρι!
Ετοίμασα πριν λίγες μέρες ένα βιντεάκι πάνω στο ποίημα του Σαχτούρη, τα δώρα, και απόλαυσα την όλη δημιουργική διαδικασία γιατί είχα πολύ καιρό να ασχοληθώ με την βιντεοποίηση και μου χε λείψει. Θέλω κι ελπίζω να τα καταφέρω χρονικά, να κάνω τακτικά κι άλλα αγαπημένα μου ποιήματα βιντεάκια.
Να στε όλοι κι όλες καλά, εύχομαι να χουμε ένα δημιουργικό κι ήρεμο φθινόπωρο!
Καλησπέρα φίλοι μου και καλή βδομάδα να έχουμε!! Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις όμορφες και ζεστές σας ευχές για τα γενέθλιά μου!! 😚😚 Πάντα ένας γλυκός κι ειλικρινής λόγος είναι αιτία για να κάνει κάποιον να χαμογελάσει και να ξεχαστεί!!
Θέλοντας να δείξω έμπρακτα τις ευχαριστίες μου, ετοίμασα ένα καδράκι με decoupage φυσικά, που πολύ το αγαπάμε, αλλά σκέφτηκα ότι έχω καιρό να κάνω την τεχνική που δημιουργείς κάδρο (πλαίσιο) από εφημερίδα!! Από το 2014 αν είναι δυνατόν!! Άρα, εφημερίδες είχα, κόλλα σαφώς σαφέστατα, οπότε βουρ για δημιουργία!!
Λίγες τσαχπινιές με τις πατίνες και τα ακρυλικά να θυμίζει faux δέρμα, βινύλ, λίγη παλαίωση κι είναι έτοιμο το καδράκι!! Εδώ θα σας έχω και το βιντεάκι tutorial για όποιον ενδιαφέρεται γι αυτήν την τεχνική!! Μην σας πειράζει που ναι στα πορτογαλικά, είναι απλούστατη διαδικασία, απλά κοιτάτε τι κάνει η κοπέλα!!
11 ευχές, 11 χαρτάκια τυλίχτηκαν, ανακατεύτηκαν κι η τυχερή που θα παραλάβει το καδράκι είναι η Μαρία Κανελλάκη!! Μαράκι μου πάντα τυχερή να σαι!! Όποτε με το καλό μπορέσεις στείλε μου στο mail τα στοιχεία σου να στο ταχυδρομήσω!! Και μην το φοβηθείς που πατιέται!! Είναι ζωντανό υλικό λόγω κόλλας!! 😂😂
Να στε όλοι κι όλες καλά!! Να χαίρεστε ότι αγαπάτε κι όσο μπορείτε να δίνεστε σε ότι αγαπάτε!! Σας φιλώ!! 😘😘🍄 🌹
Κι ο ήλιος του Αυγούστου ο τελευταίος; Ναύαγιο ωχρό. Πρώτα, θα βυθιστεί αγόγγυστα στην αλμυρή μεμβράνη κι ένα ένα κύματα λευκά, πορσελάνη, θα καταπιούν το αιχμηρό κίτρινο, χαϊδεύοντας τις σγουρές ηλιαχτίδες μέχρι αυτές να γίνουν πορτοκαλί. Κι ύστερα, κόκκινες. Κι ύστερα, θα τον ξεβράσει το δίχτυ το θαλασσινό.
Θα’ναι πρωτομηνιά. Κι όταν το νεογέννητό του καύκαλο ανατείλει, θα αχνίζει θάλασσα ξανθή το χρυσαφί του χνούδι. Πρώτη Σεπτέμβρη θα’ναι…
Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους φίλοι μου!! Το παραπάνω ολογόλεκτο παίρνει μέρος στο θαλασσινό δρώμενο της Μαρίας μας, Λόγια της Πλώρης. Μιλώντας για την θάλασσα. Με λέξεις, σκέψεις, κείμενα και φυσικά εικόνες. Ιστορίες ναυτικών, περιπέτειες πλάι στο κύμα, θαλασσινές ποιητικές εμπνεύσεις, αγάπες καλοκαιρινές, φωτογραφικά κολάζ, ότι ξεβράζεται στην ακτή, όμορφο η άσχημο, ασήμαντο ή καθοριστικό.
Ήθελα να σας ευχηθώ καλό Σεπτέμβρη και καλό αποκαλόκαιρο, με την περιγραφή ενός ήλιου που δύει και αναγεννάται την επομένη. Να στε όλοι καλά σφιχταγκαλιάζοντας γλυκές αναμνήσεις και γεμάτοι όρεξη να δημιουργήσετε καινούριες!!Σας φιλώ!!
Καλημέρα αγαπημένοι!! Εύχομαι να στε καλά!! Εγώ ένα μικρό δημιουργικό τρέξιμο το κάνω αυτές τις μέρες αλλά ακόμα κι αν δεν αναρτώ συχνά, προσπαθώ να μην χάνω επαφή με τα blogάκια σας!!
Σήμερα, όπως γράφω και στον τίτλο, κάποιες πληροφορίες που θα θελα οπωσδήποτε να μοιραστώ και κάποιες να σας τις ξαναθυμήσω!!
Πρώτα πρώτα θα έχετε ανακαλύψει ήδη αρκετοί στην γειτονιά, ότι η Μαρία μας που κατοικοεδρεύει στο πολυσύχναστο και λατρευτό Απάγκιο, μόλις πρόσφατα εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις 24 γράμματα και την Τετάρτη 28 Ιούνη θα γίνει η πρώτη βιβλιοπαρουσίαση, στο Περαχώρι στην Μεταμόρφωση!!
Ιστορίες της διπλανής κρίσης, της Μαρίας Κανελλάκη!! Μικρά, αντιασφυξιογόνα, διηγήματα!!
Οι «Ιστορίες της διπλανής κρίσης» δεν είναι παρά μια προσωπική καταγραφή της ”μνημονιακής” Ελλάδας, έτσι όπως έχει χαρτογραφηθεί ήδη στα κιτάπια της σύγχρονης ιστορίας. Άνθρωποι, συνάνθρωποι, υπάνθρωποι και απάνθρωποι, υπάλληλοι, ντελιβεράδες και μανατζαρέοι, παιδιά γερασμένα, γερασμένοι που νιώθουν παιδιά, ανήσυχες υπάρξεις και φιλήσυχες συνειδήσεις, γυναίκες και άντρες που τιμούν το ρόλο τους και ρόλοι που δεν βρήκαν ακόμα τους εκφραστές τους. Οι προσωπικοί μου ήρωες και αντι-ήρωες, κάτι άνθρωποι-διαμάντια που είχα την τύχη ν’ ανταμώσω, αλλά κι άνθρωποι-σαλιγκάρια, π’ αφήνουν μόνο λεκέδες στο πέρασμά τους… όλοι σε μια μεγάλη γειτονιά, που ξεδιπλώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Το λες και «Οδηγό Επιβίωσης»… (πηγή)
Όσοι ξέρουμε και διαβάζουμε την Μαρία απλά ήμαστε κατενθουσιασμένοι που έκανε αυτό το βήμα κι έτσι ακόμα περισσότερος κόσμος θα μπορέσει να διαβάσει την ταλαντούχα κι ευλογημένη της πένα!! Κι είμαι σίγουρη, διαβάζοντάς την θα ανακαλύψετε κι εσείς πόσο πολύ αγαπάει και φροντίζει όλους της τους ήρωες καθώς έχει ένα μοναδικό τρόπο τους απλούς και καθημερινούς συνανθρώπους μας, που παλεύουν και συνυπάρχουν στα χρόνια της κρίσης, να τους μετουσιώνει με ευλάβεια σε αγίους!! Δείγματα γραφής της μπορείτε να διαβάσετε και στο προσωπικό της ιστολόγιο, το Απάγκιο και φυσικά το βιβλίο της μπορείτε να το προμηθευτείτε και σε βιβλιοπωλεία και με παραγγελία online. Πληροφορίες εδώ!! Και πάλι καλοτάξιδο και καλοδιάβαστο να ναι το βιβλίο σου Μαρία μου κι η βιβλιοπαρουσίαση να ναι μια τεράστια αγκαλιά κι ένα κούρνιασμα ανθρωπιάς!! Να σκίσεις!!!
Τέλος, να σας υπενθυμίσω για όποιον ενδιαφέρεται, από τις 30 Ιούνη έως τις 03 Ιούλη θα παίζεται στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών, η παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant, Οι κόρες/ Η νέα ποιητική της Αθήνας!! Ένα πουλάκι μου πε πως υπάρχει μεγάλη περίπτωση να ναι και η μάνα παρούσα την Κυριακή στις 02/07, ή αλλιώς Γλυκερία Μπασδέκη, που έγραψε το κείμενο!!
H bijoux de kant ανοίγει το σεντούκι με την ποιητική προίκα της πόλης των Αθηνών για να την απλώσει στο νυφικό κρεβάτι. Ο λόρδος Μπάυρον κι ο Παλαμάς αλλάζουν ρούχα, πετάνε πατρογονικές φορεσιές, κάπες και καπέλα, για να συναντήσουν τη μαύρη καλλονή της Λένας Πλάτωνος και τα μοντέρνα κτήρια του Ασλάνογλου. Μέσα από το παιχνίδι της Νούλας και της Νανάς τα ποιήματα για την Αθήνα γίνονται το μαγικό πασπαρτού μιας νέας ελευθερίας, μιας νέας περιπλανώμενης ποίησης, που ανακαλύπτει εκ νέου την πόλη που της ανήκει. H bijoux de kant αφηγείται τις μουσικές, τα τοπία, τις λέξεις αυτού του αρχαίου βρέφους. Το παλιό που βαραίνει και το νέο που καταργεί τη βαρύτητα του κληροδοτήματος απαγγέλλουν και υπόσχονται. Ένα ακρόαμα απεξάρτησης, σε αναζήτηση μιας νέας συνθήκης ελευθερίας για την Αθήνα που είμαστε όλοι εμείς. (πηγή)
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, τους συντελεστές και τα εισητήρια, εδώ!!
Εντάξει και δικαίως θα μου πείτε πως καλοκαίρι και μάλιστα στην Ελλάδα μας είναι ήλιος, θάλασσα, μπάνια, ταβερνάκια!! Ε, αρχές Ιούνη πλησιάζουν ας μην πιάσει ακόμα ο καύσωνας γιατί τον βλέπω να έρχεται κι αλοίμονό μας!! Οπότε μαζεύω δροσιά μιας που τα φερε έτσι ο Μάης και μέχρι να αρχίσουν τα μπάνια και τα λοιπά (καθώς μην ξεχνάμε βρε κάτι καταπληκτικές διακοπάρες που θα κάνουμε και φέτος στα μπαλκόνια 😜😜), σας έχω ωραίες προτάσεις για όσους φίλους μένουν στην Αθήνα κι έχουν όρεξη για βιβλία και θεατράκι μέσα στον Ιούνη!! Ακούστε και το τραγούδι!! Μούρλια!!
Για 40η χρονιά διοργανώνεται στο κέντρο της Αθήνας, στον πεζόδρομο της Ερμού, η γιορτή του βιβλίου, από 26 Μάη έως 11 Ιούνη!! Η έκθεση θα λειτουργεί τις καθημερινές (6μ.μ.- 10 μ.μ ), το Σάββατο (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-11μ.μ. ) και την Κυριακή (10 π.μ.- 2:30μ.μ. & 6:30 μ.μ-10:30μ.μ. ).
Κι αν κάνετε αυτήν την βολτίτσα μην ξεχνάτε, θα προσθέσω εγώ, να κάνετε και ένα πέρασμα στα παλαιοβιβλιοπωλεία που βρίσκονται στο Μοναστηράκι και στο Θησείο, όπου μπορείτε να ανακαλύψετε σπουδαίους συγγραφικούς θησαυρούς σε απίστευτες τιμές!! Μιλάμε για τον παράδεισο των βιβλιοφάγων!!
Πάμε στα θεατράκια μας τώρα!! Έως την Κυριακή 11/6 θα παίζεται στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, η παράσταση Φωνές, του Χάρολντ Πίντερ με τους : Δημήτρη Καταλειφό, Όλια Λαζαρίδου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νίκο Πουρσανίδη, Μάνο Καρατζογιάννη και τον μικρό Σπύρο Γουλιέλμο.
Περισσότερες πληροφορίες για τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης: «Θέμα της παράστασης είναι η ταυτότητα μέσα από τη σχέση μας με το χρόνο, το σύντροφο και την οικογένεια μας, την εξουσία. Σήμερα που ακόμα και στις πιο ιδιωτικές σχέσεις έχει εισβάλει ως ενδιάμεσος η τεχνολογία. Σήμερα που η εξουσία διεθνώς κατασκευάζοντας γερά άλλοθι διαπράττει τα πιο φριχτά εγκλήματα.» (πηγή)
Η παράσταση Διαβατήριο: Ένα πράσινο κουμπί (Passport: Zelenyia button). Σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή. Παίζουν οι ηθοποιοί: Εύα Γαλογαύρου ,Νίκος Καραστέργιος, Άντα Κουγιά, Αντρια Ράπτη, Σάκης Τσινιάρος, Λαμπρινή Θάνου, Δήμητρα Μυφτάρι, Desislava Mincheva,Veselina Babadzhankova, Anna Giniewska, Marek Kosciolek, Sonja Lindblom, Davide Filippi, Valentina Parisi, Ivan Thedor
Μια γυναίκα, μετανάστης από τη Βουλγαρία περνά τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα μέσω Τουρκίας και δύο Έλληνες συνοριοφύλακες τη συλλαμβάνουν. Παρά την εμφανή ταλαιπωρία της, οι συνοριοφύλακες της περνούν χειροπέδες και την ανακρίνουν. Μέσα από την ανάκριση, τους διηγείται όλη την ιστορία της σχετικά με το πώς έφτασε μέχρι τον Έβρο μαζί με άλλους. Στη διάρκεια της αφήγησης οι συνοριοφύλακες συνειδητοποιούν ότι όλο της το βίος είναι ένα σωρό κασέτες, που τις έχει κατάσαρκα δεμένες σφιχτά πάνω στο σώμα της. Είναι όλη η περιουσία της στην ξενιτιά που επέλεξε να πάει και η ταυτότητα της.
Χωρίς άλλες αποσκευές παρά μόνο τις αναμνήσεις της και με ένα πράσινο κουμπί ραμμένο πάνω της για διαβατήριο έρχεται σε μια ξένη χώρα και μη έχοντας τίποτα άλλο, καταθέτει αισθήσεις και μνήμες.Βάζοντας την μία πίσω από την άλλη τις κασέτες στο κασετόφωνο, ζωντανεύουν πρόσωπα, γεγονότα και ιστορίες. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες ζωντανεύει η ιστορία της Ελλάδος από 1945 και μετά και η ιστορία της μετανάστευσης σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Έτσι η σκηνή γίνεται χώρος μαρτυρίας όπου με ποιητικό τρόπο διαγράφεται η μεταναστευτική περιπέτεια της Ελλάδος και της Ευρώπης και ο σπαρακτικός άγριος αποχωρισμός οικογενειών, από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Η παράσταση θα ανέβει 3 και 4 Ιουνίου στις 21.15 στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, με ελεύθερη είσοδο. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και τους συντελεστές εδώ. Για κρατήσεις θέσεων: 2108656004, 2108679535
Από 1-11 Ιουνίου θα ανέβει η Μητρόπολη του Αργύρη Πανταζάρα και της καλλιτεχνικής ομάδας momentum, στο Σύγχρονο Θέατρο. Με τους: Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Πέπη Κώνστα, Γιώργο Κατσή, Αγησίλαο Μικελάτο, Κωνσταντίνο Πλεμμένο, Αργύρη Πανταζάρα
Παράσταση-πραγματεία για τα ανεπιθύμητα νέα μιας μαύρης εποχής και το ανθρώπινο χορικό γύρω απ’ την πτώση και το θαύμα. Ανάγνωση μιας συγκυρίας εκπύρωσης και ύβρης. Μια παράσταση πάνω στις έννοιες της φυγής, της άφιξης, της μνήμης και της λήθης. Έννοιες που στην εποχή μας, εν μέσω συρράξεων και βιαιοπραγιών, οδηγούν πλήθος ανθρώπων σε αναζήτηση νέου τόπου, αποκτώντας τρομακτική βαρύτητα.Επί σκηνής, σε έναν έρημο και άγονο τόπο, συναντιούνται οι αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Συνθέτουν το δικό τους δράμα. Κάθε άγγελος είναι ένας τόπος, μια εποχή, μια ιστορία. Ανώνυμοι μάρτυρες γεγονότων, πόνου, βίας, θανάτων και θαυμάτων. Μάρτυρες πτώσεων, ιδεών, ανθρώπων και πολιτισμών. Προσεύχονται για μια χώρα που πεθαίνει. Μέσα από τον μύθο και την ιστορία δομούν τη δική τους «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ». (πηγή) Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, τα εισητήρια, τις ώρες και τους συντελεστές εδώ.
Εδώ δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, οκ δεν είμαι αντικειμενική!! Ε, και;; Η λατρεμένη μου Γλυκερία σε ακόμα μία συνεργασία με τον Γιάννη Σκουρλέτη και την bijoux de kant, συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου 2017 με την παράσταση, Οι κόρες/Η νέα ποιητική της Αθήνας. Στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών, από 30/6 έως 3/7 στις 21.00
H bijoux de kant ανοίγει το σεντούκι με την ποιητική προίκα της πόλης των Αθηνών για να την απλώσει στο νυφικό κρεβάτι. Ο λόρδος Μπάυρον κι ο Παλαμάς αλλάζουν ρούχα, πετάνε πατρογονικές φορεσιές, κάπες και καπέλα, για να συναντήσουν τη μαύρη καλλονή της Λένας Πλάτωνος και τα μοντέρνα κτήρια του Ασλάνογλου. Μέσα από το παιχνίδι της Νούλας και της Νανάς τα ποιήματα για την Αθήνα γίνονται το μαγικό πασπαρτού μιας νέας ελευθερίας, μιας νέας περιπλανώμενης ποίησης, που ανακαλύπτει εκ νέου την πόλη που της ανήκει. H bijoux de kant αφηγείται τις μουσικές, τα τοπία, τις λέξεις αυτού του αρχαίου βρέφους. Το παλιό που βαραίνει και το νέο που καταργεί τη βαρύτητα του κληροδοτήματος απαγγέλλουν και υπόσχονται. Ένα ακρόαμα απεξάρτησης, σε αναζήτηση μιας νέας συνθήκης ελευθερίας για την Αθήνα που είμαστε όλοι εμείς. Περισσότερες πληροφορίες εδώ καθώς κι η πηγή!!
Εύχομαι να βρήκατε ενδιαφέρουσες τις προτάσεις!! Αφήστε μου αν θέλετε στα σχόλια και τις δικές σας!! Καλή θέαση, καλές βόλτες και γενικά όλα με το καλό!! Πάντα!! Σας φιλώ!! 😘
Καλησπέρα φίλοι μου και καλή βδομάδα να έχουμε!! Ο Μάης μας αφήνει σιγά σιγά, μια με μίνι καύσωνα και μια με δροσιά και βροχούλα. Εντάξει, ούτε εκείνος δεν ξέρει τι θέλει!! Τέλη Απρίλη και κοντά στα μέσα του Μάη έκανα τις βολτίτσες μου, που αλλού, στο λατρεμένο ιστορικό κέντρο και στα σοκάκια του Ψυρρή!!
Άλλη χάρη, άλλη ομορφιά. Ένα ονειρεμένο ανακάτεμα από μυρωδιές κι εικόνες του τώρα και του τότε, μια αρμονική μέσα στην αταξία της συνύπαρξη που πάντα θα μου δίνει και κάτι καινούριο που ως τώρα δεν είχα ανακαλύψει!!
Εκεί που η Τζένη συναντά τον Παυλάρα στην λουλουδιαστή ρομβία και σαν να τους βλέπω να φέρνουν τις γυροβολιές τους με το γαρούφαλλο στο αυτί κι από δίπλα σιγοντάρουν κι οι υπόλοιποι αγαπημένοι ηθοποιοί που στολίζουν κι αυτοί την πανέμορφη ρομβία που βρέθηκε μπροστά μου σε μια γωνιά!! Και λίγο παραπέρα λίγη φιλοσοφία περί έρωτος γιατί κι οι τοίχοι έχουν καρδιά μωρέ!! Κι όλοι κι όλα, περαστικοί, διαβάτες, χρώματα, μπογιές, μάρμαρα, φωνές ένα χαρμάνι πολύπλοκο, μυστηριώδες, μεστό κι αυθεντικό που ξέρει να κρατά στον χρόνο!! Σας φιλώ!!
Την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το τραγούδι με τράβηξε η Μποφίλιου φυσικά, η φωνάρα της που θα ταν εγγύηση ότι κι αν άκουγα να τραγουδά, αλλά κι ο τίτλος του. Και πάτησα το play κι άρχισαν από τις πρώτες λέξεις, από τις πρώτες νότες να τρέχουν δάκρυα στα μάτια. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρη και με το τέλος του τραγουδιού έτρεξα να δω ποιος έγραψε τους στίχους αυτούς. Ποιος κατάφερε να αποτυπώσει χωρίς να με ξέρει αυτό που νιώθω. Λες και το χα παραγγείλει αποκλειστικά για σένα. Δεν είναι υπέροχο αυτό;; Κι έπειτα το πε κι ο Σεφέρης πρώτα, είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Δεν είναι υπέροχο αυτό;;
Τον επόμενο Φλεβάρη κλείνουν 20 χρόνια από τότε που έφυγες. Δεν έκατσα ποτέ να υπολογίσω πόσο χρονών θα σουν τώρα, τι σημασία θα είχε; Μου φτάνει να ξέρω πως εκεί που είσαι , είσαι καλά, έχεις γαλήνη. Κι έχω κι εγώ γαλήνη ξέροντάς το. Και ξέρεις πως το ξέρω και κανείς δεν θα με πείσει ποτέ για το αντίθετο. Γιατί σε έχει κοντά Του και σε προσέχει και μας προσέχεις κι εσύ. Και σε αγαπάω ακόμα και μου λείπεις. Δεν σε σκέφτομαι στα δύσκολα, δεν μου λείπεις στα δύσκολα. Όχι.. Στα ωραία μου λείπεις. Στις χαρές μου λείπεις περισσότερο. Που δεν είσαι εκεί, παρουσία φυσική, να με αγκαλιάσεις, να με φιλήσεις, να με κοιτάξεις και να μου πεις ότι θες. Δεν είσαι εκεί να μοιραστώ την χαρά και την λαχτάρα μου. Δεν είσαι εκεί. Σε αυτά τα τολμήματά μου, στα ρίσκα μου, στην χαζομάρα μου, δεν είσαι εκεί. Κι ας είναι όλοι όσοι θέλω και θέλουν εκεί, εγώ σκέφτομαι εσένα που λείπεις. Πόσο εγωίστρια, ε; Και συγχρόνως το ξέρω πως είσαι κάπου εκεί γύρω. Κάπου και μετά λέω μου φτάνει κι αυτό.
Δεν ξέρω αν το ξέρεις, που σίγουρα το ξέρεις δηλαδή, αλλά όταν έφυγες πήρες και κάτι από μένα μαζί σου. Κάτι από την καρδιά μου, κάτι από την ψυχή μου το πήρες μαζί σου όταν έφυγες και δεν θα μάθω ποτέ πως θα ήμουν τελικά, ποια θα ήμουν αν ήσουν ακόμα εδώ. Εγωίστρια, ε; Αυτήν την γυναίκα, αυτήν την Μαριλένα δεν θα την γνωρίσω ποτέ γιατί έμεινε πίσω κάποια άλλη Μαριλένα που ακόμα την μαθαίνω. Βαρέθηκα να ρωτάω πως θα μουν αν… Τι θα έκανα αν… Αν ήσουν εδώ. Το μαθα από τα 16 και λίγο νωρίτερα, η ζωή είναι σκάσε και κολύμπα. Έτσι είναι. Σκάσε και κολύμπα και μάθε να ζεις με το κενό και με τα αγκάθια σου. Θέλει πολλή δουλειά να το κατακτήσεις αλλά το κατακτάς. Προχωράς, μαθαίνεις,συμβιβάζεσαι, πολεμάς, χάνεις, νικάς κι όπως κι αν έχει πάντα συνεχίζεις. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Έτσι είναι μωρέ..
Σε αγαπώ και σε αγαπάω. Πολύ. Πάντα. Γιατί είσαι δυο φορές μάνα μου, γιαγιά μου…
Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν κι έχουν κι αγαπημένους που γιορτάζουν, να τους χαίρονται!! Σας ευχαριστώ πολύ κι όσους με σκέφτονται και στο δεύτερο όνομα!! Διπλοθεσίτισσα στην γιορτή!! 🙂
Κι όσοι αγαπημένοι έχουν φύγει και τους μνημονεύετε μέρα που είναι, να το ξέρετε, είναι πάντα κοντά μας και μας προσέχουν!
Καλησπέρα σε όλους!! Εύχομαι να στε όλοι μα όλοι καλά και να απολαμβάνετε κάπου ευχάριστα την ηλιόλουστη Κυριακή!! Κι όσο ο καιρός ανοίγει και ο ηλιάκος μας σιγοτσιτσιρίζει, ε δεν θέλει και πολύ να ανυπομονούμε για το καλοκαιράκι!!
Με αρκετές μέρες καθυστέρηση εκ μέρους μου, ήρθε η στιγμή που θα διαβάσετε όλη την ιστορία του Κόκκινου νυφικού, της συλλογικής μας ιστορίας, καθώς ναι, έφτασε στο τέλος της! Κι είναι ανάμεικτα τα συναισθήματά μου!! Χαρά, ενθουσιασμός, λύπη για κάτι που άρχισε και τέλειωσε!! Δεν γίνεται αλλιώς!! Θέλω πολύ πολύ να ευχαριστήσω τους φίλους αναγνώστες που ακολούθησαν την πλοκή της ιστορίας από blog σε blog και μας μετέδωσαν τα συναισθήματά τους και την υποστήριξή τους!!
Αχ!! Ευχαριστώ ολόψυχα κι ειλικρινά τους 11 συν γραφιάδες φίλους bloggers που μοιραστήκαμε αυτήν την υπέροχη εμπειρία και πήγαμε την πλοκή του νυφικού σε μια αλληλοϋποστηρικτική κι εμπνευσμένη σκυταλοδρομία γραφής!! Με σειρά εμφάνισης ένα τεράστιο ευχαριστώ και μια τιτανοτεράστια αγκαλιά στην Αριστέα, στην Μαριάννα, στην Πέτρα, στην Μαρία Κανελλάκη, στην Μαρία Νικολάου, στην Memaria, στον Γιάννη, στην Αλεξάνδρα, στην Άννα, στην Κλαυδία και στην Χριστίνα!!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τον προσωπικό χρόνο που διαθέσατε, για την έρευνα που κάνατε, για την προσπάθεια που καταβάλλατε καθώς αρκετοί συμμετείχατε πρώτη φορά σε συλλογική γραφή!! Για την ουσιαστική έμπνευση και φαντασία που διαθέσατε!! Για τον τρόπο που αγκαλιάσατε και φροντίσατε το συλλογικό μας εγχείρημα!! Κολυμπήσατε σε βαθιά κι άγνωστα νερά με απίστευτη όρεξη και αφεθήκατε σε μονοπάτια γραφής που μέχρι πρότεινος δεν είχατε επιχειρήσει λόγω της φύσης του διηγήματος!! Σας ευχαριστώ γιατί όπως σας είχα ξαναπεί, αυτή η ιστορία έμενε στο συρτάρι 14 χρόνια κι ήθελε εσάς για να τελειώσει!!
Να στε όλοι καλά, να στε πάντα δημιουργικοί και με το καλό να ρθουν και τα επόμενα!! Σας φιλώ πολύ!! ❤ ❤
Καλησπέρα σας και καλό μας μήνα!!! Τι καλά που σιγά σιγά μπαίνει η Άνοιξη!! Μπορεί να μαι παιδί του χειμώνα αλλά χρειάζομαι κι εγώ ήλιο να παίρνω δόσεις αισιοδοξίας ρίχνοντας απλά μια ματιά στο γλυκό ανοιξιάτικο φως!! Ξέρω, Μάρτης γδάρτης λένε αλλά δεν παύει να ναι μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και φωτεινής δόνησης το φως!!
Ο Φλεβάρης ήταν ένας περίεργος μήνας.. Με κρεβάτωσε αρκετές φορές με συνάχια, λαρυγγίτιδες, κάτι ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που με αποφόρτισαν αρκετά. Όλα όμως κάνουν τον κύκλο τους κι έτσι πρέπει και ξανά μανά σκάμε και κολυμπάμε γιατί έτσι έχουν τα πράγματα και έτσι πρέπει!! Στον αντίποδα φυσικά κι υπήρχαν όμορφες δημιουργικές μα και ζόρικες στιγμές ταυτόχρονα αλλά πόσο συναρπαστικό είναι να βουτάς σε βαθιά νερά (όποια κι αν είναι αυτά) και να αναδύεσαι φρέσκος, αναζωογονημένος άνθρωπος!!
Πολύ πάρλα έριξα φτάνει!! Και δεν ήμουν κι εντάξει στις επισκέψεις μου στα blogs σας αλλά θα επανορθώσω άμεσα!! Αυτές τις μέρες ήρθε και μια παραγγελία που περίμενα για τα ντεκουπαζικά μου και θα χω να σας δείξω κι εκεί διάφορα!! Τι άλλα έκανα;; Α είδα ωραίες παραστάσεις που θα σας αναφέρω σε επόμενες αναρτήσεις, διάβασα και λίγες ποιητικές συλλογές και συνέχισα να ψάχνω για δουλειά αλλά εις μάτην… Υπομονή κι επιμονή, ξέρετε!!
Περιττό να σας πω πόσο εξαιρετικά και συναρπαστικά εξελίσσεται το συλλογικό μας διήγημα, Το κόκκινο νυφικό!! Για όσους δεν το έχετε διαβάσει ακόμα ή έχετε χάσει κάποιες συνέχειες είναι ευκαιρία να ρίξετε μια ματιά και να αφεθείτε στην πλοκή του με πρόσφατη προσθήκη την συνέχεια από την Αλεξάνδρα μας!!
Το ευρηματικό αυτό βιντεάκι είναι μια δημιουργία του Γιάννη μας που συμμετέχει κι εκείνος στην συλλογική αυτή ιστορία μας!! Πόσο σας ευχαριστώ όλους!!! Μα όλους!!!
Σας φιλώ, να στε καλά, να σας προσέχετε και να κάνετε πράγματα που αγαπάτε (πολλές προστακτικές το ξέρω αλλά είναι της παράκλησης!!! 😉 ) Καλή Σαρακοστή με υγεία και καλό μας μήνα με χαμόγελα!!! ❤
Έφτασε πάλι αυτή η μέρα, η τελευταία κάθε χρονιάς, που πηδάμε το σκαλοπατάκι αποχαιρετώντας τον παλιό τον χρόνο καθώς καλοσωρίζουμε τον καινούριο!! Δεν θα σας πω ψέματα, με τόσα που έγιναν και γίνονται δεν θεωρώ ότι ξαφνικά όλα θα πάνε προς το καλύτερο με την αλλαγή του λεπτοδείκτη, όμως θέλω και πρέπει να διατηρώ την αισιοδοξία μου για ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον! Και φυσικά όχι απλά να το εύχομαι αλλά και να προσπαθώ με πράξεις να το επιτύχω.
Όλοι μας καθημερινά, δίνουμε τον δικό μας προσωπικό αγώνα στην ζωή. Αγώνα να ανταπεξέλθουμε με τα επαγγελματικά, τα προσωπικά, τα οικογενειακά, σε θέματα υγείας. Αγώνα να ανταπεξέλθουμε με τους γύρω μας, με τον κοινωνικό μας περίγυρο. Ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μα υπάρχουν και τα όμορφα. Αυτά που θέλουμε να αποχτήσουμε ή να διατηρήσουμε. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στα υλικά αγαθά. Ή για να είμαι πιο σωστή όχι μόνο σε αυτά, γιατί κακά τα ψέματα όλοι θέλουμε να έχουμε το σπίτι μας και να έχουμε χρήματα να τα φέρνουμε βόλτα. Μιλάω για τις ανθρώπινες, πολύτιμες στιγμές με τους αγαπημένους που ποτέ δεν είναι δεδομένοι. Μιλάω για αγκαλιές και χαμόγελα και βλέμματα που προσφέρονται απλόχερα και ζεσταίνουν το είναι σου. Μιλάω για αυτήν την πληρότητα που νιώθει η ψυχή όταν βιώνει δονήσεις αγάπης. Γι αυτό το ανατρίχιασμα στο δέρμα που ριγά κάθε άκρη και κάθε πόρο μας.
Αν κάθε καινούρια χρονιά φέρνει και παίρνει σε όλους κι από όλους μας, τότε εύχομαι μέσα από την ψυχή μου το 2017 να φέρει σε όλους ότι χρειάζεται κάποιος για να νιώσει πλήρης. Ευτυχισμένος. Ολόκληρος. Να φέρει εργασία, να φέρει αγάπη, να φέρει υγεία, να φέρει ένα παιδί. Να φέρει ανακούφιση, να φέρει χαμόγελα, να φέρει έμπνευση, να φέρει δημιουργικότητα. Να φέρει ένα χάδι, να φέρει μια συγνώμη, να φέρει οίκτο και συμπόνοια.
Κι ας πάρει λύπες, ας πάρει πίκρες. Ας πάρει πόνο και δάκρυα. Ας πάρει ματαιώσεις και εμπόδια. Ας πάρει εγωισμούς και παρεξηγήσεις. Ας πάρει μοναξιά, ας πάρει ψέματα. Ας πάρει οτιδήποτε περιττό και μάταιο. Ας πάρει αυτό που βαραίνει μια ψυχή.
Να στε όλοι καλά και να έχετε δίπλα σας ανθρώπους να αγαπάτε και να σας αγαπούν!! Καλή μας χρονιά με ένα καλότυχο και ευλογημένο 2017!! Η Αλεξάνδρα μας πρόσφατα ζήτησε από τους bloggers να στείλουμε τις ευχές μας για να συντροφεύσουν την γειτονιά με την νέα χρονιά!! Σπεύσαμε και στείλαμε τις πιο ζεστές κι εγκάρδιες ευχές μας κι εκείνη τις συγκέντρωσε, τις έντυσε με νότες κι έφτιαξε αυτό το υπέροχο βιντεάκι με ευχές από τους bloggers για όλους!! Και πάλι ένα τεράστιο ευχαριστώ Αλεξανδρούλα μου αγαπημένη, για την σκέψη και τον κόπο σου!! Καλή χρονιά σε όλους!!! ❤
marilenaspotofart 