Χέρι ζοφερό, Dhalia Ravikovitch ( A wicked hand)

Καπνού υψωμός στο φως το γερτό
Και με χτυπούσε ο μπαμπάκας.
Όλοι τους γελούσαν με αυτό.
Λέω την αλήθεια, και μόνο.

 

Καπνού υψωμός στο φως το γερτό.
Μου ράπισε ο μπαμπάκας την παλάμη.
Έλεγε, Ανήκει σε χέρι ζοφερό η παλάμη.
Λέω την αλήθεια, και μόνο.

 

 

Καπνού υψωμός στο φως το γερτό
Κι έπαψε να με χτυπά ο μπαμπάκας.
Ξεφύτρωσαν δάχτυλα απ΄το χέρι το ζοφερό,
Τα έργα του αντέχουν, δεν έχουν τελειωμό.

 

Καπνού υψωμός στο φως το γερτό.
Καψαλίζει ο φόβος ένα χέρι ζοφερό.
Έπαψε να με χτυπά ο μπαμπάκας
Κι όμως ο φόβος αντέχει, δεν έχει τελειωμό.

                                                   

Μετάφραση : Μαρία-Ελένη Φραγκιαδάκη

α΄ δημοσίευση bibliotheque

 

 

 

Η Ντάλια Ραβίκοβιτς (1936- 2005) γεννήθηκε στο Ισραήλ κι υπήρξε βραβευμένη ποιήτρια, μεταφράστρια κι ακτιβίστρια υπέρ της ειρήνης. Με το πέρας των στρατιωτικών της καθηκόντων στις δυνάμεις άμυνας του Ισραηλινού στρατού, σπούδασε στο εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και καθηγήτρια. Έχει μεταφράσει στα εβραϊκά, έργα των Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Τ.Σ. Έλιοτ, Έντγκαρ Άλαν Πόε καθώς και την Μαίρη Πόπινς. Αγωνίστηκε για την ειρήνη, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Τα ποιήματά της χαρακτηρίζονται ως μεταφυσικά, σαρκαστικά, σπαραχτικά καθώς και πολιτικά. Υιοθέτησε πολλές φορές την πρόζα στο έργο της χωρίς να χάσει ποτέ την ιδιαίτερη φωνή της. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της υπήρχαν περίοδοι που έπασχε από κατάθλιψη. Το 2005 βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της κι ενώ υπήρξαν υπαινιγμοί για αυτοκτονία, η νεκροψία έδειξε ξαφνική καρδιακή αρρυθμία (πηγή).