Επιστροφή

 

Θεού ψίθυρος

του ανθρώπου λυτρωμός

δίχως σκιά Φως

 

 

 

Καλό μήνα να έχουμε όλοι αγαπημένοι μου φίλοι!!! Μετά από ένα καλοκαίρι που από ότι φαίνεται είχε αρκετά ψυχολογικά, μπαίνει επιτέλους σιγά σιγά το λατρεμένο φθινόπωρο, καθώς γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ήμαστε τύποι που αγαπάμε την δροσίτσα και τα χρυσοκόκκινα χρώματά του!! Οπότε ακόμα και αν το καλοκαιράκι καλά κρατεί μέχρι Οκτώβρη, καλό αποκαλόκαιρο με ανυπομονησία για την δροσιά και τα καλούδια του φθινοπώρου!!

Επιστροφή λοιπόν αν και δεν έφυγα κι αυτό το καλοκαίρι, επιστροφή σε παλιές συνήθειες και καλή αρχή στις καινούριες!! Κάλλιο αργά παρά ποτέ, χρωστούσα αυτήν την ανάρτηση τουλάχιστον από αρχές Γενάρη, αλλά το πρώτο εξάμηνο του 2018 είχε τα θέματά του για μένα και ούτε όρεξη είχα ούτε διάθεση για οτιδήποτε δημιουργικό. Λυπάμαι που άφησα και κάποιες αναρτήσεις από την μυστική μας Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή, που έγιναν τότε, χωρίς να περάσω και να αφήσω ένα ευχαριστήριο σχόλιο για αποστολείς και παραλήπτες… Τύχαν διάφορα επαγγελματικά και θέματα υγείας που πια δεν έχει σημασία να τα αναφέρω, που με κράτησαν μακρυά από όλα. 

Κι αυτό το χαϊκού που θυμάμαι ασθμαίνοντας γράφτηκε κι εστάλη στο Συμπόσιο της Αριστέας μας!! Ευχαριστώ πολύ πολύ για την ανάγνωση καθώς και την οικοδέσποινά μας για την φιλοξενία της!!

Πάντα σημασία έχει όσο κι αν πάνε στραβά τα πράγματα, όσο κι αν μας καταβάλλουν ψυχολογικά, όσο κι αν πέφτουμε να προσπαθούμε πάντα να σηκωνόμαστε. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αρχικά, όσο χρόνο κι αν μας πάρει φτάνει να μην μένουμε αδρανείς, να μην βουλιάζουμε στις αρνητικές σκέψεις. Θα έρθουν και θα φύγουν όπως ήρθαν. Φτάνει να σταματάμε να τις ταϊζουμε. Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει είχα διαβάσει σε έναν τοίχο!! Ας μην λοιπόν!!

Να στε όλοι καλά, καλό μήνα να έχουμε!! 

 

 Πωλ Βαλερύ: «Πάντα να ξαναρχίζεις.»

Erotica

Genesis, by Yarek Godfrey

 

 

εσύ κι εγώ

μέλη ολόστητα

Συμπληγάδες σαρκοφάγες

ένωση κι αποχωρισμός

παλμός και παφλασμός

Κάτι τσαλακωμένες φλέβες 

ποιες δικές μου, ποιες δικές σου

Πόσο δέρμα να γδάρει η γύμνια;

 

 

Καλησπέρα σε όλους!! Το παραπάνω ποίημα ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης, που διόργανωσε η Αριστέα μας!! Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και το νικητήριο ποίημα καθώς κι όλες τις συμμετοχές αν δεν το έχετε κάνει ήδη!!

Και πάλι ένα τεράστιο ευχαριστώ στην αγαπημένη μας οικοδέσποινα και σε όλους τους φίλους για την ανάγνωση, τον σχολιασμό και τις ψήφους!!  

Άτιτλο, τάνκα

                                                                                                      Girl in bed, by Irving Penn

 

Μέλι το φιλί

Δίχως αφή οι χούφτες

Το χάδι κεντρί

 

Τις φλέβες του λαιμού σου

νοστάλγησε η γύμνια

 

 

Καλησπέρα σε όλους!! Το τάνκα ήταν μια από τις συμμετοχές μου στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης, που διόργανωσε με αγάπη και φροντίδα στις λέξεις η Αριστέα μας!! Υποχρεωτική λέξη αυτή την φορά ήταν γυμνός, γύμνια, γυμνώνω κι ήταν ειλικρινά ένα συμπόσιο που έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη και διαβάσαμε εξαιρετικά ποιήματα!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανάγνωση και τις ψήφους που του χαρίσατε και φυσικά την άξια οικοδέσποινα που έφερε εις πέρας ακόμα ένα πετυχημένο κι εκλεκτό συμπόσιο!! Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και το νικητήριο ποίημα καθώς κι όλες τις συμμετοχές!!

 

Λίγες πληροφορίες για το τάνκα:

Το τάνκα είναι σύντομη, ιαπωνική ποιητική φόρμα. Αποτελείται από 31 συλλαβές των δυο στροφών. Η πρώτη στροφή φέρει ένα τρίστιχο των 17 συλλαβών όπως το χαϊκού (5-7-5) κι η δεύτερη στροφή φέρει ένα δίστιχο των 14 συλλαβών (7-7). Τα τάνκα που συνεχίζονται αλλεπάλληλα δημιουργούν ένα αλυσιδωτό ποίημα που ονομάζεται ρένγκα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ

Θα’ταν

των ψυχών Σάββατο

όταν πήραμε δανεικές δυό από την ίδια γάτα

Να πιούμε απ’της Άρνης το νερό, είπες

Θύμησέ μου τ’όνομά σου, είπα

Τις λέξεις που κρυφτήκαμε τις είπαμε ζωή

Κάποτε μας κατάπιαν

Σάββατο των σαρκών

θα’ταν

 

                                                                   painting by Johanna Perdu

 

 

Το ποίημα συμμετείχε στο 15ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε και φιλοξένησε για ακόμα μια φορά η Αριστέα μας, πάντα με περισσή φροντίδα και αγάπη στις λέξεις!! Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλα τα υπέροχα ποιήματα που μαζεύτηκαν καθώς και το εξαιρετικά συγκινητικό ποίημα που διακρίθηκε πανηγυρικά!!

Ευχαριστώ από καρδιάς το Αριστάκι μας για την ζεστή της φιλοξενία και όλους τους φίλους που διάβασαν και ένιωσαν το ζευγαράκι μου!! Να στε όλοι καλά και να έχουμε μια κατανυκτική Μεγαλοβδομάδα και καλή Ανάσταση!! ❤

Π

Πάνε χρόνια που παιδί
ξεφλούδιζα την σκιά μου με το μαχαίρι.
Γιατί κλαις, σφιγγόταν η μάνα, κάτι θα μπήκε στα μάτια έλεγα.
Έσκουζε ο τοίχος σαν σφαχτάρι, δεν μ΄ ένοιαζε,
στρίμωχνα μέσα μου τα θρύμματα κι όσα δεν χώραγαν,
τα έβαζα στην κούνια, τα κοίμιζα, μεγάλωνα αυταπάτες,
κι ο χρόνος, καβάλος ερεθισμένος, έλιωνε πάνω μου τα ξέφτια του.

Κάποτε, ο τοίχος με αντάμειψε με γράμματα καλλιγραφικά:
Πέτρος παίρνω πίπες 69476… 

 

Ακόμα ένα διαδικτυακό δρώμενο γραφής έληξε με επιτυχία! Το 11ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει και φέρνει πάντα εις πέρας με επιτυχία η Αριστέα μας!! Αυτή την φορά υποχρεωτική ήταν η λέξη παιδί. Οι συμμετοχές έφτασαν τις 30 κι αν δεν τις έχετε διαβάσει σπεύστε εδώ. Πολλά συγχαρητήρια στο νικητήριο ποίημα  και σε όλους τους δημιουργούς που κατέθεσαν την δική τους έμπνευση!! Ευχαριστώ πάρα πολύ την Αριστέα για την φιλοξενία της και φυσικά όλους εσάς για την ανάγνωση του ποιήματός μου. Να στε όλοι καλά!

Το ποίημα φιλοξενείται και στο διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό Bibliotheque!! Ευχαριστώ πάρα πολύ!!

photo info

 

Θα θελα να αναφερθώ και λίγο στην επιλογή της φωτό. Την φωτογραφία αυτή την τράβηξα εγώ και την επεξεργάστηκα, καθώς μια μέρα είχα πάρει το λεωφορείο και περνούσα την Πειραιώς. Στον τοίχο ενός parking, λοιπόν, να σου ξεπροβάλλει αυτό το mural. Για πότε πρόλαβα να βγάλω το κινητό να το φωτογραφίσω καθ οδόν μην τα ρωτάτε!! Με τα πολλά όταν έφτασα σπίτι άρχισα την έρευνα στο διαδίκτυο για τον δημιουργό.

Ε, ναι αυτό είναι το πιο πρόσφατο έργο του ξακουστού street artist INO. Τίτλος του έργου είναι snowblind και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο καλλιτέχνης είναι το μάταιο του κυνηγιού της επιτυχίας και των υλικών αγαθών και την επικέντρωση του καθένα μας στην πρόληψη της υγείας και την ενημέρωση όσον αφορά τον ιό της ηπατίτιδας C. Γι αυτό κι η συνεργασία του καλλιτέχνη με τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδος “Προμηθέας”, σε μια καμπάνια προσπάθειας για ευαισθητοποίηση κι ενημέρωση. Εχετε δει ποτέ mural in the making;; Για δείτε!!

Ανάσκελη

 

κρεμιόμουν στην γέννα
εφτάμηνη κλωστή που ξέφυγε απ΄τον πόντο.
Εκτοτε καραδοκεί ο χρόνος, με το νεογιλό στο ένα χέρι και δυο φτερά ατροφικά στο άλλο.

Γίνε κρυψώνα να χωρέσω, εννέα μήνες φώλιασα σ’ανθρώπου σωθικά

 

Το ποίημα συμμετείχε στο επετειακό δέκατο Συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα μας, για τα δυο χρόνια που έκλεισε το διαδικτυακό δρώμενο γραφής που φιλοξενεί με αγάπη στο blog της! Να σαι καλά μπουκλί μου, σε ευχαριστώ ολόψυχα για την φιλοξενία σου και το μεράκι σου!! ❤

Κι αυτήν την φορά μαζεύτηκαν δυνατά ποιήματα, ξεχωριστές συμμετοχές από δημιουργούς που αγαπούν τις λέξεις κι αφήνονται στην δίνη τους! Ενα μεγάλο μπράβο σε όλους για την συγκινητική κατάθεση των συναισθημάτων τους και πολλά πολλά συγχαρητήρια στο ποίημα που διακρίθηκε πανηγυρικά και διαβάζεται εδώ!

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε επίσης όλες τις συμμετοχές αν δεν το έχετε κάνει ήδη! Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους που διάβασαν και ένωσαν την ανάσα τους με της  ανάσκελης! Είμαι ευγνώμων στις λέξεις γιατί καταπίνουν τις αποστάσεις, διαπερνούν τα δέρματα και φωλιάζουν στα εσώψυχα.. ❤

Νέκυια

Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο. Σκύλα μαύρη αλυχτά στις πόρτες μα οι ένοικοι κωφοί κι η σκύλα έγλυφε το ξύλο κι έσταζε η γλώσσα αίμα και παράπονο χαράκωνε το ξύλο ώρες χαράκωνε μα οι ένοικοι κωφοί φιγούρα ώριμη μελαχρινή ζωγράφιζε η σκύλα μανδύα να φορά λευκό κοτσίδα να χαϊδεύει τις φλέβες στο λαιμό της έδωσε κι όνομα σίβυλλα την είπε να στέκει ανάγλυφη ουράνιο φυλαχτό σε πόρτα αφιλόξενη χρησμούς να ψιθυρίζει σίβυλλες στις πόρτες όλες εξαπλώθηκαν μετάσταση πεπρωμένου λες κι η γλώσσα όλο μάτωνε της σκύλας όλο μάτωνε και ξύπναγαν οι ένοικοι και κλώτσαγαν την σκύλα και ρήμαζαν το φυλαχτό κι οι πόρτες όλες στάζαν σάλιο πηχτό και λήθη. Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο.

 

Χθες, στον δρόμο για το σπίτι, ένα σκυλί μινύριζε, στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Ο τοίχος πάνω του έγραφε, πατρίδα, είσαι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους και πιο κει μια ταμπέλα Προσοχή, σοβάδες πέφτουν.

 

 

 

Το ποίημα ήταν η συμμετοχή μου στο ένατο Συμπόσιο Ποίησης που διόργανωσε η Αριστέα. Μπράβο σε όλες τις συμμετοχές που ήταν αξιόλογες! Πατήστε εδώ να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε όλα τα ποιήματα!

Συγχαρητήρια στο νικητήριο ποίημα που επάξια διακρίθηκε ανάμεσα σε 31 συμμετοχές!! Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε!! 

Υποχρεωτική λέξη, η πατρίδα, αυτήν την φορά. Κοινή παραδοχή όλων μας πως ήταν ένα εξαιρετικό συμπόσιο κι ιδιαιτέρως συναισθηματικά φορτισμένο. Μια λέξη που δημιουργεί χιλιάδες νοήματα και συναισθήματα σε όλους μας. Πόνου, πίκρας, ζεστασιάς, προστασίας, αγάπης.. Φυσικά και θα εναλλάσσονται μέσα μας, η καθημερινότητα όλων μας το απαιτεί.. Ποιο υπερισχύει κάθε φορά και ποιο ίσως έχει κατασταλάξει μέσα μας, αυτό μόνο ο καθένας μας ξεχωριστά το γνωρίζει.. 

Ευχαριστώ πάρα πολύ την Αριστέα για την ζεστή κι άψογη φιλοξενία της και για την έμπνευσή της να γράψουμε για την πατρίδα. Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου όλους τους φίλους για την ανάγνωση και την αγάπη τους στο ποίημά μου. Ισως να μην ήμουν έτοιμη να χρησιμοποιήσω αυτήν την λέξη και γι αυτό στράφηκα μέσω της διακειμενικότητας, σε ένα ποίημα  του λατρεμένου Τάσου Λειβαδίτη, Πατρίδα, [ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΑΚΕΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ].  Ο στίχος του πατρίδα, είσαι γεννημένη απ‘ τους πεθαμένους έγινε σύνθημα στους τοίχους του ποιήματός μου κι αν θέλετε να ακούσετε τι μινυρίζει το σκυλί, σκύψτε μαζί μου στον κόρφο του…

 

 

Αναγέννηση, τάνκα

 

Αχ θάλασσα μου
ποια φλέβα σ’έσταξε εδώ
μπλε πορσελάνη

στ’ομφάλιο ύδωρ σου
εξαγνίζω την ψυχή.

 

Το τάνκα ήταν η συμμετοχή μου στο 8ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η Αριστέα μας, την οποία κι ευχαριστώ ολόψυχα για την άψογη φιλοξενία της καθώς κι όλους τους φίλους που διάβασαν και χάρισαν την προτίμησή τους στο ποίημα. 🙂 Συγχαρητήρια στο ποίημα που επάξια διακρίθηκε και διαβάζεται εδώ αλλά και σε όλες τις συμμετοχές που κόσμησαν το παιχνίδι μας και πάλι!!

Το τάνκα είναι σύντομη, ιαπωνική ποιητική φόρμα. Αποτελείται από 31 συλλαβές των δυο στροφών. Η πρώτη στροφή φέρει ένα τρίστιχο των 17 συλλαβών όπως το χαϊκού (5-7-5) κι η δεύτερη στροφή φέρει ένα δίστιχο των 14 συλλαβών (7-7). Τα τάνκα που συνεχίζονται αλλεπάλληλα δημιουργούν ένα αλυσιδωτό ποίημα που ονομάζεται ρένγκα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ.

 

 

Ένα χαϊκού

 

Κι ο ποιητής;

Λέξεις, ένοικοι μήτρας.

Καλή λευτεριά…

Το χαϊκού ήταν η συμμετοχή μου στο πέμπτο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε για ακόμα μια φορά με επιτυχία η Αριστέα μας που την ευχαριστώ για την ζεστή της φιλοξενία!! Μοναδικός όρος να χρησιμοποιήσουμε την λέξη ποίηση ή ποιητής.

Συγχαρητήρια στο ποίημα που διακρίθηκε αλλά και σε όλες τις συμμετοχές που ήταν εξαιρετικές.

Ευχαριστώ από  καρδιάς τους φίλους που διάβασαν και χάρισαν την ψήφο τους στο χαϊκού!

 

Οδός θέρους

 

                                                         (photo by Olivier Rondet)

 

 

Κι έτσι όπως αναδύεσαι

ασπρόμαυρο φιλμ, πριν να σε κάψει το ηλιόφως,

κατάλαβα.

Ψέματα ήταν ότι τάχα από χώμα είσαι πλασμένος.

Ζυμάρι είναι ο βράχος κι η αλμύρα σμίλη

κι όπως θα λιώνεις στον αφρό,

με αλείφει χάδια η κοφτερή σου ρώγα.

 

 

Το ποίημα ήταν η συμμετοχή μου στο τέταρτο συμπόσιο ποίησης που οργάνωσε η Αριστέα για ακόμα μια φορά με επιτυχία κι αξιόλογες συμμετοχές!! Υποχρεωτική λέξη ήταν το θέρος ή θερινός!

Συγχαρητήρια στις κοπέλες που διακρίθηκαν και σε όλους τους δημιουργούς! Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τις ψήφους σας καθώς φυσικά και την Αριστέα για την ζεστή φιλοξενία της!! Φιλάκια σε όλους και καλή μας βδομάδα!! 🙂