περιοδικό Poiein · ποιήματα

Απολογία

 

 

 

 

 

Πνιχτός λυγμός ακούγεται
απ΄το βαθύ σκοτάδι
Αν όμως άτυχη σταθείς εσύ θα τον ακούσεις
από τα σπλάχνα της νυχτιάς
νύχια θα ξεπροβάλλουν
Αν όμως ένοχη βρεθείς στο δέρμα
θα τα νιώσεις
Πια να ξεφύγεις δεν μπορείς
σαν δουν την κούφια μήτρα
Σπαράζεις δάκρυα
εσύ
σώπα και μη φωνάζεις
Ντύθηκε
η σάρκα σου ενοχή
και μάταια ουρλιάζεις
Δεν είμαι η Μήδεια
εγώ
Εγώ
είμαι μια στείρα

 

(α ‘ δημοσίευση poiein)

32 σκέψεις σχετικά με το “Απολογία

  1. Να γράψω ένα σχόλιο; Τι σχόλιο να γράψω κουκλοσυμπεθερόνι μου; Προτιμώ να σε καμαρώνω (όσο δεν φαντάζεσαι) κι εσύ να συνεχίζεις να μεγαλουργείς! Πολλά γλυκά φιλιά :)…και σ’ ανώτερα, σε πολύ ανώτερα ακόμα 🙂 🙂

    Μου αρέσει!

    1. Εγώ όσα ευχαριστώ κι αν πω είναι λίγα Ελενά μου..
      Πως να πεις ευχαριστώ όταν κάποιος σε νιώθει και δεν μπορείς να του δείξεις ευγνωμοσύνη κατάματα;
      Σε φιλώ και να χεις ένα όμορφο σ-κ!!

      Μου αρέσει!

  2. Αυτό που και δυο μόνο λέξεις σου αρκούν για να πεις τόσα πολλά, με τρελαίνει. Κάθομαι σε δυο λέξεις και φτιάχνω ολόκληρες ιστορίες, Μαριλένα!
    Έχεις τον τρόπο σου και μ’ αρέσει πολύ!!!!!!!!!!!!!!
    Σαν να είναι η πένα σου καλέμι…
    Πολλά φιλιά σου αφήνω!!!!!!!

    Μου αρέσει!

  3. Κοριτσάκι μου τα ποιήματά σου είναι συγκλονιστικά, σα γροθιά στο στομάχι! Εχουν λυρισμό,σπαραγμό και αλήθεια.Συνέχισε ακάθεκτη
    Εγω απλά καταθέτω τον θαυμασμό και την αγάπη μου

    Μου αρέσει!

    1. Κάτι τέτοιες στιγμές πραγματικά αναρωτιέμαι αν τα αξίζω αυτά τα λόγια.. Εγώ φταίω κι οι ανασφάλειες.. Εσύ φυσικά κι αγάπα με Χαρά μου!! Εγώ πάντα θα με αμφισβητώ..Με καταλαβαίνεις έτσι;
      Να σαι καλά Πεπίτα μου!! Σε ευχαριστώ για όλα!! ❤

      Μου αρέσει!

Σχολιάστε