Φίλτρα και στίχοι #2…

…με φως και με σκιές:

Γάτε αγγελικέ, γάτε μοναδικέ,
Που όλα μέσα σου είναι, σα σε άγγελο,
Το ίδιο τέλειος κι αρμονικός!
-Από την καστανόξανθή σου γούνα
Αναδύεται άρωμα τόσο γλυκό, που κάποιο δειλινό
Ευφράνθηκα χαϊδεύοντάς την
Μια φορά, μόνο μια φορά.

                                    (απόσπασμα από το ποίημα του Σαρλ Μπωντλαίρ, Ο Γάτος)

όταν σε διαλογισμό λοιπόν μια γάτα δείτε
πάντα ο λόγος είν’ αυτός και να το θυμηθείτε:
σ’ απύθμενους συλλογισμούς βρίσκεται βυθισμένη
για τ’ όνομα το άρρητο
το αρρητορητονιάρρητο
το όνομά της το κρυφό σκέφτεται μαγεμένη…

(απόσπασμα από το βιβλίο του Τόμας Στέρν Ελιοτ, Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γέρο-Πόσουμ)

Είχε το χρώμα του έβενου τα μάτια της Σαλώμης
η Τούτη η γάτα που έχασα· διαβάτη, μη σταθείς.
Βγήκε απ’ το χάσμα που έκοβε στης μέρας το σεντόνι
τώρα να σκίσει δεν μπορεί του ζόφου το πανί.

                                  (Ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, Επιτύμβιο στη Γάτα μου την Τούτη)

Αιώνες τώρα
που πια έχουν γίνει λησμονιά, αφήνεις μόνο
στο χέρι το δισταχτικό να σ’ αγαπά.
Ζεις σε αλλιώτικους καιρούς. Εξουσιάζεις
έναν κόσμο κατάκλειστο, όπως του ονείρου.

                                   (απόσπασμα από το ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Σ’ένα γάτο)

Η γάτα άνοιξε τα μάτια,
Ο ήλιος μπήκε μέσα.
Η γάτα έκλεισε τα μάτια,
Ο ήλιος έμεινε μέσα.

Γιʼ αυτό, το βράδυ,
Όταν η γάτα ξυπνάει,
Διακρίνω στο σκοτάδι
Δυο κομμάτια ηλίου.

                                                    (Ποίημα του Maurice Carême, Η γάτα κι ο ήλιος)

Είν’ η γαλή αντιπαθής εις τους κοινούς ανθρώπους.
Μαγνητική και μυστική, τον επιπόλαιόν των
κουράζει νουν· και τους χαρίεντάς της τρόπους
δεν εκτιμούν

Aλλ’ είναι της γαλής ψυχή η υπερηφάνειά της.
Το αίμα και τα νεύρα της είν’ η ελευθερία.
Ποτέ δεν είναι ταπεινά τα βλέμματά της.

                                              (απόσπασμα από το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη, Η γαλή)

Γιατί είναι τ’ άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο το τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ’ ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.

                       (απόσπασμα από το ποίημα του Νίκου Καββαδία, Οι Γάτες των Φορτηγών)

Ίσως να είναι νεράιδα, ή Θεός;
Όταν τα μάτια μου στο γάτο που αγαπώ
Σα μαγνητισμένα,
Στρέφονται πειθήνια
Και κοιτάζω εντός μου,
Έκθαμβος βλέπω
Τη φωτιά απ’ τις χλομές του κόρες
Φάρους καθαρούς, ζωντανές οπάλιες.
Που μ’ ατενίζουν σταθερά.

                                     (απόσπασμα από το ποίημα του Σαρλ Μπωντλαίρ, Ο Γάτος)

Ακόμα ένα συνταίριασμα δικών μου πειραματικών φωτό και κάποια ποιητικά θραύσματα που βρίσκονται ολόκληρα εδώ κι εδώ! Γάτα δική μου, γάτα ξένη, γάτα κάποιου, γάτα κανενός, γατά που ζει, γάτα που πέθανε… Γάτα.. Γάτες!! 🙂 Σας λατρεύω!! ❤

Για όποιον θέλει να ξαναδεί: Φίλτρα και στίχοι#1